Πώς ο ιός ένωσε το δημόσιο σύστημα υγείας με το ιδιωτικό

Της Ελενας Ερμείδου

Υποδομές και τόσο εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό στα ιδιωτικά θεραπευτήρια δεν υπάρχουν, οπότε σωστά κατά γενική ομολογία η Πολιτεία επέλεξε η οργάνωση για τη διαχείριση και τον περιορισμό της διασποράς του COVID-19 να περιλαμβάνει τη συμμετοχή μόνον των δημόσιων φορέων υγείας και περίθαλψης. Τα δημόσια και δη τα στρατιωτικά νοσοκομεία όπως το ΝΙΜΙΤΣ που θα δέχεται από την Παρασκευή  νοσούντες από τον κορωνοϊό έχουν οργάνωση και πολύ έμπειρο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.

Δεν μπορεί ο ιδιωτικός τομέας να αναλάβει ένα τέτοιο συμβάν και ούτε θα ήθελε. Η ιδιωτική ασφάλιση λειτουργεί συμπληρωματικά της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, και αυτό το ρόλο έλαβε τώρα, και το έχουμε πει.  Τα ασφαλιστήρια Ζωής και Υγείας, στην πλειονότητα τους καλύπτουν τους ασφαλισμένους,  τόσο στο πλαίσιο των ασφαλίσεων Ζωής (Απώλεια Ζωής, Ανικανότητα), όσο και Υγείας για τον κίνδυνο του ιού COVID-19. Οι ασφαλιστικές είχαν προνοήσει να αντασφαλιστούν άλλα ακόμα και αυτές που δεν είχαν συμπεριλάβει στην πολιτική τους τον Covid-19 ακόμα και τώρα μπορούν να πάρουν κάλυψη από τις αντασφαλιστικές.

Οι ασφαλισμένοι στις ιδιωτικές ασφαλιστικές που νοσηλεύονται σύμφωνα με τις υποδείξεις του ΕΟΔΥ θα αποζημιωθούν με την μορφή επιδόματος σύμφωνα με την πολιτική των συμβολαίων. Οι αποζημιώσεις για τις ασφαλιστικές στην υγεία και την ζωή θα είναι πολύ μικρές.  Μην ξεχνάμε ότι ο ιός χτυπά ηλικίες κυρίως άνω των 70 και τα συμβόλαια ζωής καλύπτουν μέχρι τα 70 εκτός αν είναι ισόβια.

Αυτό που πρέπει όμως να μείνει είναι ο ρόλος και σημασία των συμπράξεων και των συνεργασιών μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου τομέα.  Ο ΕΟΠΥΥ για παράδειγμα συνεργάστηκε με τις ιδιωτικές κλινικές, πήρε κλίνες, συμφώνησε σε τιμές δημοσίου. Το δημόσιο σύστημα υγείας συνεργάστηκε με την ιδιωτική ασφάλιση. Δεν δημιουργήθηκαν κενά, συγκρούσεις, αντιπαλότητες. Ολοι οι φορείς δούλεψαν για το κοινό συμφέρον.

Θα συνεχιστεί αυτό, θα δοθούν τα κίνητρα για συνεργασίες, ή μόλις αποχωρήσει ο ιός, θα κάνουμε σαν να μην έχει περάσει τίποτα από μπροστά μας;