Τα ανέκδοτα της Ασφαλιστικής Αγοράς

Του Νίκου Σακελλαρίου 

Η  ασφαλιστική αγορά βρίσκεται παγιδευμένη  σε μία καθηλωτική κατάσταση όχι μόνο εξαιτίας συνθηκών όσο κυρίως εξαιτίας της νοοτροπίας.Το 2% επί του ΑΕΠ τείνει να γίνει ανέκδοτο.  Και όσο το ελληνικό ΑΕΠ ήταν σε υψηλά επίπεδα, το πρόβλημα ήταν μικρό.

Από τη στιγμή που λόγω κρίσης  το ελληνικό ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 30% ήταν φυσικό να συρρικνωθεί και η αντίστοιχη ασφαλιστική παραγωγή. Το πρόβλημα είναι ότι παρά τις εξελίξεις σε ό,τι αφορά το τεχνολογικό επίπεδο, οι πρωτασφαλίσεις χωλαίνουν που σημαίνει ότι είτε οι ασφαλιστές δεν κυνηγούν νέες παραγωγές είτε τα ασφάλιστρα που εισέρχονται είναι μειωμένα.

Από το 2015 και μετά, οι ανανεώσεις συμβολαίων και η διατηρησιμότητα της παραγωγής κυριάρχησε στην αγορά.  Η πτώση του διαθέσιμου εισοδήματος έπληξε τις πρωτασφαλίσεις και μόνο τελευταία ο κλάδος υγείας και η αύξηση πωλήσεων σε νέα αυτοκίνητα έδωσαν μία ώθηση.

Αν, το 2%επί του ΑΕΠ είναι το συντομότερο ‘ανέκδοτο’ στην ασφαλιστική αγορά, το άλλο ‘ανέκδοτο’ είναι οι εξαγορές και συγχωνεύσεις.

Εδώ ούτε η Εθνική Ασφαλιστική δεν κατάφερε να πουληθεί και η μοναδική εξαίρεση ήταν η Eurolife.  Η διαφορά των δύο είναι ότι η Εθνική Ασφαλιστική είναι ‘πολύ βαριά’ για να  κινηθεί και μάλιστα κουβαλά μαζί της παλιά προβλήματα. Αντιθέτως η Eurolife ήταν πολύ πιο ευέλικτη και ούσα καινούργια εταιρεία ‘κουβαλούσε’ λιγότερα προβλήματα και πουλήθηκε πιο εύκολα.

Οι εξαγορές και συγχωνεύσεις (M&A) στην ελληνική ασφαλιστική αγορά είναι μία φιλολογική κουβέντα. Οι εταιρείες προτιμούν να εξαγοράζουν χαρτοφυλάκια και συνεργάτες παρά να μπουν στη χρονοβόρα, γραφειοκρατική και ακριβή διαδικασία εξαγοράς άλλων επιχειρήσεων.

Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους διαμεσολαβούντες και ειδικά τους μεσίτες.

Ακούμε για εξαγορές και συγχωνεύσεις αλλά  ελάχιστα πράγματα συμβαίνουν τελικά.  Πολλές φορές  οι προσωπικές  αντιλήψεις περί  κυριαρχίας στο Δ.Σ. των νέων εταιρειών αποτελούν αντικίνητρο εξαγοράς και συγχώνευσης.

«Προτιμώ να βάλω λουκέτο παρά να βρεθώ υπό τον κ. ‘Χ’»  λένε μεταξύ τους οι μέτοχοι και διευθύνοντες σύμβουλοι εδώ και χρόνια. Δείγμα ότι δεν αλλάζουν οι καιροί ούτε οι νοοτροπίες  ειδικά στις μικρές επιχειρήσεις.