Χαράτσι και υποχρεωτικότητα

*στήλη αιρετικός, περιοδικό Insurance World

Ίσως το 2050 οι φυσικές καταστροφές, που πληθαίνουν επικίνδυνα, να εξαφανίσουν ακόμη και ολόκληρες πόλεις –ακόμη και στην Ελλάδα– λένε οι ειδικοί. 

Ωστόσο, εμείς, διαβλέποντας την αύξηση του ρίσκου, έχουμε απλώς αναβαθμίσει τις περιγραφές των κινδύνων: η κλιματική αλλαγή μετατράπηκε σε κλιματική κρίση. Τα επόμενα χρόνια όμως δεν αποκλείεται να μιλάμε για κλιματική καταστροφή! 

Για την ώρα, οι διαβουλεύσεις της ασφαλιστικής αγοράς με την Πολιτεία περιστρέφονται ακόμη στο αν και πότε θα δοθούν τα πολυπόθητα φορολογικά κίνητρα για την ασφάλιση κατοικίας. Αρκεί αυτό; 

Άραγε οι εταιρείες προωθούν με την ίδια θέρμη (όπως τη Ζωή και την Υγεία) τα προγράμματα αυτά; Μήπως δεν είναι τόσο ελκυστικά για όποιον αναζητά μπόνους, επιβραβεύσεις και κλείσιμο στόχων παραγωγής; 

Από την άλλη πλευρά, είναι αλήθεια πως τους τελευταίους μήνες κάποιες εταιρείες «βγήκαν μπροστά» με καλύτερες παροχές για καλύψεις στην Κατοικία. Από εδώ και πέρα, είναι θέμα ανταγωνισμού; Ενδέχεται… 

Υπάρχουν πάντως αρκετά ερωτήματα. Επειδή το ζήτημα αυτό θα απασχολήσει στο προσεχές μέλλον, αξίζει να αναρωτηθούμε: Αν το μεγαλύτερο μέρος των συμβολαίων οφείλεται στην υποχρέωση που προκύπτει από ένα ενυπόθηκο δάνειο, ποιοι είναι οι υπόλοιποι που ασφαλίζονται; Είναι αυτοί που διαθέτουν κοινή λογική και τη λεγόμενη «ασφαλιστική συνείδηση» ή διαβλέπουν συγκεκριμένο κίνδυνο ερχόμενο από το κοντινό δάσος ή τη ρεματιά; 

Την ίδια ώρα, στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος βρίσκεται η υποχρεωτικότητα ή αλλιώς καθολικότητα στην ασφάλιση ακινήτων. Τι θα προσφέρει; Από τη μια πλευρά, όπως τονίζουν αρκετοί, καλύτερες τιμές για όλους και δυνατότητα ασφάλισης και στις πιο δύσκολες περιπτώσεις. 

Αλλά, στον αντίποδα, ελλοχεύει ο γνωστός κίνδυνος: ο ανηλεής ανταγωνισμός για το χαμηλότερο ασφάλιστρο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για ασφαλιστές, online πλατφόρμες και την αγορά συνολικά, αλλά τελικά και για τους ασφαλιζόμενους, που δικαιούνται την καλύτερη δυνατή κάλυψη.

 Κάτι τελευταίο: Η ιδιοκατοίκηση αποτελεί διαχρονικά ένα «ευαίσθητο κομμάτι» στην ελληνική κοινωνία, που επιβαρύνθηκε τις τελευταίες δεκαετίες με πολλαπλή φορολογία.

 Ας γίνει αντιληπτό πως ένα μικρό κόστος ασφάλισης (που είναι πράγματι χαμηλό) δεν αποτελεί επιβάρυνση. Δεν είναι «χαράτσι», αλλά μια υπεύθυνη πράξη που έχει αντίκρισμα στην αναπάντεχη στιγμή.

 Ίσως και να είναι η μόνη δαπάνη με πραγματικά ανταποδοτικό χαρακτήρα.

*στήλη αιρετικός, περιοδικό Insurance World

Υ.Γ Λίγες εβδομάδες αργότερα το τοπίο άρχισε να ξεκαθαρίζει…

διαβάστε: Εξελίξεις για την υποχρεωτική ασφάλιση κτιρίων

επίσης: Κλιματικός νόμος: Υποχρεωτική ασφάλιση σε όλα τα νέα κτίρια σε ζώνες υψηλής τρωτότητας από το 2025