Προτεραιότητα στη συνέργεια μεταξύ κρατικών φορέων και ιδιωτικής ασφάλισης

Άρθρο της Ελένης Καλλία, Διευθύντριας Προαιρετικών Αντασφαλίσεων, CarpenterTurner στο περιοδικό Insurance World

Στην αγορά των αντασφαλίσεων εξακολουθούν να ασκούνται αντίρροπες δυνάμεις. Σε συνέχεια ενός ήδη, ασφαλιστικά, βεβαρημένου 2016, το έτος 2017 στιγματίστηκε από τις φυσικές καταστροφές που έπληξαν την Καραϊβική, το Μεξικό καθώς και τις νοτιοανατολικές ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών, επηρεάζοντας τα αποτελέσματα και, ως εκ τούτου, τη στάση των αντασφαλιστών στις συμβατικές, αλλά και προαιρετικές, ανανεώσεις του 2018. Οι εκτιμήσεις των αντασφαλιστών μιλούν για επίπεδα αποζημιώσεων που θα αγγίξουν τα 95 δισ. δολ., ποσό που αν προστεθεί στα 23 δισ. δολ. –όπως εκτιμά η Swiss Re για το πρώτο εξάμηνο του 2017–, θα υπερβεί το αστρονομικό νούμερο του 120 δισ. δολ.!

Παρά, λοιπόν, τις εμφανείς πιέσεις για άνοδο των τιμών σε παγκόσμιο επίπεδο, στην ελληνική ασφαλιστική αγορά παρατηρείται, προς το παρόν, σταθεροποίηση των αντασφαλίστρων, παρά ανοδική τάση, λειτουργώντας εξισορροπητικά στις επαναλαμβανόμενες μειώσεις των τελευταίων ετών. Βρισκόμαστε, άραγε, ένα βήμα πριν την περίοδο του επονομαζόμενου “hard market”;

Πόσο έτοιμη είναι όμως η ελληνική ασφαλιστική αγορά να υποστηρίξει και να εφαρμόσει αυξήσεις ασφαλίστρων σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο ασφαλιστικό περιβάλλον, με αυξημένες κεφαλαιακές απαιτήσεις, εν μέσω μιας εύθραυστης οικονομικής συγκυρίας;

Ποιες είναι οι δυνατότητες ανταπόκρισης των καταναλωτών; Με ποιον τρόπο θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν οι ασφαλιστικές εταιρείες όχι μόνο τη διατηρησιμότητα αλλά και την ανάπτυξη των χαρτοφυλακίων τους; Ποιοι μηχανισμοί θα πρέπει να ενεργοποιηθούν προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί ο καταναλωτής και να επιτευχθεί η πολυπόθητη και πολυσυζητημένη «ευαισθητοποίηση της ασφαλιστικής συνείδησης» στην ελληνική αγορά;

Θέματα προς επίλυση, η προσέγγιση των οποίων δεν απαιτεί μόνο «χειρουργικούς», θα έλεγα, χειρισμούς και τεχνογνωσία, αλλά αυξημένη κοινωνική ευαισθησία και συναισθηματική νοημοσύνη.

Οι ασφαλιστικές εταιρείες, ενώ βρίσκονται εν μέσω ασφυκτικών πιέσεων, εξαιτίας των χαμηλών επενδυτικών αποδόσεων και του ολοένα και πιο απαιτητικού θεσμικού πλαισίου, καλούνται να δώσουν αποτελεσματικές λύσεις σε μια αγορά που εξακολουθεί να στηρίζεται στον κλάδο αυτοκινήτου και των υποχρεωτικών εκ του νόμου ασφαλιστικών απαιτήσεων, και όχι στην οικειοθελή και συνειδητή απόφαση των καταναλωτών να ασφαλίσουν την περιουσία τους, την υγεία τους καθώς και το σύνολο των ευθυνών που απορρέουν από την καθημερινή επιχειρηματική τους δραστηριότητα.

Καλούνται να επέμβουν και να διαμορφώσουν μια καινούργια νοοτροπία και ασφαλιστική συνείδηση, που θα βασίζεται στην κατανόηση και στη συνεργασία μεταξύ ασφαλιστή και ασφαλισμένου.

Ποια είναι όμως τα «εργαλεία» που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν προς την επίτευξη αυτού του στόχου;

Προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί:

• Στη διαρκή και απρόσκοπτη συνέργεια μεταξύ των κρατικών φορέων και της ιδιωτικής ασφάλισης. Θέμα πολυσυζητημένο, με εκατέρωθεν αμφισβητήσεις και παρεμβάσεις, αλλά θα πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς ότι είναι και ο μοναδικός μοχλός ανάπτυξης που μπορεί να επιφέρει θετικά αποτελέσματα όχι μόνο στην ασφαλιστική αγορά, αλλά εν γένει στην οικονομία της χώρας. Θα πρέπει, επιτέλους, να αναδειχθεί και να αξιοποιηθεί ο ρόλος της Ένωσης των Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος και να αναγνωριστεί η διαρκής προσπάθεια που καταβάλλεται προς την επίτευξη αυτού του στόχου.
• Στην ενημέρωση των καταναλωτών μέσω της διαφήμισης, και εν γένει προωθητικού υλικού, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις ωφέλειες της ιδιωτικής ασφάλισης έναντι των καταστροφικών κινδύνων, που τα τελευταία χρόνια πλήττουν και τη χώρα μας. Βρισκόμαστε στην πιο σεισμογενή χώρα της Ευρώπης, και τα αποτελέσματα πρόσφατων ερευνών καταδεικνύουν ότι, με εξαίρεση τα μεγάλα αστικά κέντρα, υπάρχουν νοικοκυριά και καταναλωτές που δεν γνωρίζουν ότι μπορούν να ασφαλιστούν έναντι του κινδύνου σεισμού και μάλιστα με ιδιαίτερα χαμηλό κόστος.
• Στη διαρκή εκπαίδευση στα σχολεία και τα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε σχέση με την ασφαλιστική επιστήμη και τα αποκομιζόμενα οφέλη της, χρησιμοποιώντας ανάλογα προσαρμοσμένο υλικό και εκπαιδευτές προερχόμενους από τον ασφαλιστικό χώρο.
• Στην περαιτέρω ανάδειξη και αναβάθμιση του ρόλου του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή.
• Στην περαιτέρω ανάδειξη, αναβάθμιση και αναγνώριση του Ελληνικού Ινστιτούτου Ασφαλιστικών Σπουδών με την υποστήριξη του κράτους, καθώς και στη διεύρυνση της ύλης και των ετών εκπαίδευσης.
• Στην κοινωνική πολιτική των ασφαλιστικών εταιρειών, η οποία θα πρέπει να στραφεί στην υποστήριξη των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων και των οικογενειών τους.
• Έμφαση, τέλος, θα πρέπει να δοθεί στους νέους τομείς ανάπτυξης της εγχώριας ασφαλιστικής αγοράς, αφού υπάρχουν διαθέσιμα καινοτόμα ασφαλιστικά προϊόντα, σχεδιασμένα να καλύπτουν πληθώρα ασφαλιστικών αναγκών, αλλά και με δυνατότητες εξατομίκευσης, αναλόγως των πραγματικών αναγκών, είτε των νοικοκυριών είτε των επιχειρηματιών.

Η ασφαλιστική αγορά καλείται να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και τις αυξανόμενες πιέσεις που ασκούνται από τις αγορές του εξωτερικού για αύξηση των τιμών, χωρίς να υφίσταται εγχώρια επαρκής ασφαλιστική βάση, που θα επέτρεπε την απορρόφηση του κόστους και την ομαλοποίηση των οικονομικών μεγεθών.