του Βάιου Κρόκου

Εν μέσω της «στενωπού» στην οποία έχουν περιέλθει για μια ακόμη φορά οι διαπραγματεύσεις με τους Θεσμούς, το σενάριο της μείωσης (και) των επικουρικών συντάξεων τίθεται στο τραπέζι. Αυτό ανέφεραν χθες κύκλοι του Υπουργείου Εργασίας με το επιχείρημα της ηπιότερης μείωσης των κύριων συντάξεων. Συγκεκριμένα, το σενάριο κάνει λόγο για την θέσπιση ενός ανώτερου πλαφόν στα 1000 ευρώ ή και παραπάνω το οποίο θα αποτελεί ουσιαστικά ένα άθροισμα κύριας και επικουρικής. Από το ποσό που θα προκύψει και πάνω θα μπορέσουν να εφαρμοστούν «μεικτές περικοπές», έτσι ώστε η μείωση της κύριας σύνταξης να είναι εν τέλει μικρότερη από όσο προορίζεται.

Το παραπάνω σενάριο έχει λογική βάση, είναι κάτι που οι κυβερνητικοί ιθύνοντες φέρεται να επεξεργάζονται, αλλά πιθανόν να μείνει απλά ένα σχέδιο επί χάρτου αν αναλογιστεί κανείς πως το ΔΝΤ – που εμφανίζεται πιο άκαμπτο στις απαιτήσεις του – δίνει έμφαση στη μείωση της κρατικής επιχορήγησης για τις συντάξεις, ενώ οι επικουρικές συντάξεις δεν χρηματοδοτούνται καθόλου από τον κρατικό προϋπολογισμό, παρά μόνο από τις ασφαλιστικές εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών.

Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, το ΔΝΤ προτείνει την εφάπαξ κατάργηση από τις αρχές του 2019 της προσωπικής διαφοράς η οποία θα προκύψει μετά τον επαναϋπολογισμό των ήδη καταβαλλόμενων κύριων συντάξεων. Στον αντίποδα η κυβέρνηση, μέχρι πρότινος, υποστήριζε τη σταδιακή κατάργηση της προσωπικής διαφοράς σε δύο δόσεις (2019-2020). Και στη μία και στην άλλη περίπτωση προκύπτουν μειώσεις έως 35-40% για τις αποδοχές περίπου των μισών συνταξιούχων της χώρας.

Ο φαύλος κύκλος και το αδιέξοδο στην κοινωνική ασφάλιση

Εν πάση περιπτώσει όλα τα παραπάνω αφορούν δυστυχώς ζητήματα σε βραχυπρόθεσμο φόντο, με στόχο να ολοκληρωθεί η β’ αξιολόγηση. Η εικόνα στα εργασιακά και το ασφαλιστικό/συνταξιοδοτικό σύστημα είναι τουλάχιστον ζοφερή και επιδεινώνεται όσο η ανεργία διατηρείται στα ύψη, οι εισφορές είναι εξοντωτικές, ο πληθυσμός γερνάει και πολλές «παθογένειες» στο Δημόσιο τομέα συντηρούνται.

Πολύς λόγος έχει γίνει για την ανάγκη μεταρρυθμίσεων με άξονα την δημιουργία επαγγελματικών Ταμείων «εθνικού» χαρακτήρα και την συμμετοχή των Ασφαλιστικών εταιρειών στην δημόσια ασφάλιση (συντάξεις, υγεία). Ο δρόμος προς την επίτευξη ενός modus vivendi μεταξύ των εμπλεκομένων πλευρών δεν είναι «στρωμένος με ροδοπέταλα», όμως η προοπτική αυτή φαντάζει πιο επίκαιρη από ποτέ… Η ιδιωτική ασφάλιση, λετουργώντας συμπληρωματικά της κοινωνικής ασφάλισης μπορεί να φέρει αυξήσεις.

Ενδεικτική ήταν η πρόσφατη τοποθέτηση του νέου προέδρου της ΕΑΕΕ, κ. Δημήτρη Μαζαράκη από το βήμα του 1ου Ασφαλιστικού Συνεδρίου του Economist στην Αθήνα ο οποίος περιέγραψε της παθογένειες της ελληνικής πραγματικότητας.

Ο ίδιος μίλησε για έναν «φαύλο κύκλο» φόρων και εισφορών – μείωσης συντάξεων, υπογραμμίζοντας πως «όσο καθυστερούμε, το βάρος της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης γίνεται όλο και πιο μεγάλο».
Είναι γεγονός, πλέον, πως ο λόγος των εργαζομένων προς τους συνταξιούχους έχει επιδεινωθεί δραματικά: Για να συντηρηθεί ένας συνταξιούχος, απαιτούνται οι εισφορές 10 εργαζομένων, ωστόσο, υπάρχουν οι εισφορές μόλις 1,7…

Σύμφωνα με το σημερινό ρεπορτάζ του IW, (βλέπε ΕΔΩ) η Ένωση σχεδιάζει να ανοίξει άμεσα νέο κύκλο διαλόγου για τη θεσμοθέτηση των τριών πυλώνων ασφάλισης, μέσω των οποίων να διασφαλίζονται οι μελλοντικές συντάξεις.