του Νίκου Σακελλαρίου
Φτάσαμε λοιπόν κοντά στην υπογραφή –πιθανότατα στις 20 Φεβρουαρίου – της συμφωνίας για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης και η εγχώρια ασφαλιστική αγορά μάλλον θα βρίσκεται από το «Δόξα τω θεώ» στο «Βόηθα Παναγιά μου». Πρόκειται ουσιαστικά για παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, γεγονός που ικανοποιεί όλη την ασφαλιστική κοινότητα στην Ελλάδα (εταιρείες, εργαζόμενους, διαμεσολαβούντες) αλλά ταυτόχρονα βάζει νέους προβληματισμούς και στις εταιρείες και στους εργαζόμενους και στους διαμεσολαβούντες. Η παραμονή στο ευρώ , μαλακώνει τον πόνο αλλά τα νέα μέτρα (μέχρι 2% επί του ΑΕΠ) φαίνεται ότι θα οδηγήσουν τους επαγγελματίες να αναφωνήσουν ‘βόηθα Παναγιά μου’.
Πρόσφατα, στέλεχος ασφαλιστικής με ρωτούσε τι παραπάνω θα μπορούσε να κάνει η εταιρεία του για να διευρύνει την παρουσία της στην αγορά. Η απάντησή μου, γνωρίζοντας τις εξελίξεις, είναι ότι ίσως θα έπρεπε να βγει με μεγαλύτερη εξωστρέφεια στοχεύοντας στο brand awareness (ευρύτερη αναγνωρισιμότητα) όπως κάνουν και ξένες πολυεθνικές. Όμως και πάλι , σκέφτηκα, και οι ξένες ασφαλιστικές δεν έχουν καταφέρει να πείσουν το ευρύτερο καταναλωτικό κοινό για τα προιόντα του και την προσφορά της ιδιωτικής ασφάλισης. Κάτι, οι συμπεριφορές δικτύων στα διάφορα δίκαια αιτήματα κάτι οι μνήμες από το παρελθόν σε ότι αφορά την ασφάλιση αυτοκινήτου κάτι οι πρόσφατες περιπτώσεις της Ασπίς Πρόνοιας κατά κύριο λόγο δημιουργούν αμφισβητήσεις για την ικανότητα του κλάδου να εξελιχθεί καθηλώνοντας την παραγωγή στο 2% επί του ΑΕΠ.
Η εγχώρια ασφαλιστική αγορά έχασε την μεγάλη της ευκαιρία, κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες δηλαδή από το 1997 και μέχρι το 2008. Τότε γνώρισε την μεγαλύτερη ώθηση ίσως και εξαιτίας της επενδυτικής έξαρσης. Ίσως τότε θα έπρεπε να πιέσουν περισσότερο για την ανάγκη ανάπτυξης των ιδιωτικών συντάξεων αλλά οι εκάστοτε κυβερνήσεις αγνόησαν τον Τάσο Γιαννίτση του 1992 και κερδοσκοπούσαν βραχυπρόθεσμα (με ορίζοντα 4ετίας) πολιτικά. Τα υπόλοιπα τα γνωρίζετε. Από το 2009 και μέχρι πρόσφατα, το 2014 η εγχώρια ασφαλιστική αγορά ήταν δέσμια των φαντασμάτων της Ασπίς Πρόνοια , της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης (2009-2010) και μετά των ελληνικών Μνημονίων (2010-2017).
Τώρα που πλέον η χρησιμότητα της ιδιωτικής ασφάλισης είναι φανερή και μη αμφισβητήσιμη ήρθε η κατακόρυφη αύξηση της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών , η μείωση των εισοδημάτων να την πλήξει