Οι ασφαλιστές «διαχωρίζουν» τη θέση τους από τις τράπεζες

Ρεβάνς στην προσπάθεια γενικευμένης ευθύνης του χρηματοοικονομικού κλάδου στην τρέχουσα οικονομική κρίση και στην ενιαία αντιμετώπιση ασφαλιστικών και τραπεζών στο πλαίσιο των νέων κανόνων εποπτείας, επιχείρησε ο ασφαλιστικός κλάδος από το βήμα του ετήσιου συνεδρίου του Συνδέσμου των Ασφαλιστών που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα.
 
Κορυφαίοι εκπρόσωποι του ασφαλιστικού χώρου υπογράμμισαν ότι ο ασφαλιστικός κλάδος μπορεί να απορροφήσει το συστημικό κίνδυνο που δημιουργείται από άλλους κλάδους του ευρύτερου χρηματοοικονομικού περιβάλλοντος, συμβάλλοντας στην εδραίωση της σταθερότητας σε περιόδους οικονομικής κρίσης.

Σε αντίθεση με τον τραπεζικό κλάδο, που αποτέλεσε μέρος του προβλήματος της τρέχουσας οικονομικής κρίσης, υποστηριζόμενος με 1 τρις δολάρια περίπου με τη μορφή άμεσων ή έμμεσων ενισχύσεων, ο ασφαλιστικός τομέας λειτούργησε ως βαλβίδα αποσυμπίεσης του προβλήματος.

Ο Ευρωπαϊκός Σύνδεσμος των Ασφαλιστών προτάσσει την ισότιμη συμμετοχή του κλάδου στα διεθνή φόρα για τη χρηματοοικονομική σταθερότητα και την ισότιμη εκπροσώπησή του στους νέους εποπτικούς μηχανισμούς και τη σαφή διάκριση των τομέων που μπορούν να προκαλέσουν συστημικό κίνδυνο και απαιτούν ρύθμιση.

Σύμφωνα με την άποψη που διατύπωσαν οι εκπρόσωποι του CEA στο πρόσφατο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα οι ενισχύσεις προς τον ασφαλιστικό κλάδο κατά τη διάρκεια της κρίσης δεν ξεπέρασαν τα 10 δις ευρώ, στοιχείο που πιστοποιεί το διαφορετικό ρόλο που διαδραμάτισε στη δημιουργία αλλά και στην εξέλιξη της τρέχουσας κρίσης.

Η προσπάθεια υπερύθμισης που επιχειρείται θα έχει, όπως προειδοποίησαν αρνητικές επιπτώσεις στους καταναλωτές και την οικονομία, οδηγώντας σε αύξηση της τιμής στα ασφαλιστικά προϊόντα και αποδυναμώνοντας την ελκυστικότητα του ασφαλιστικού κλάδου ως επενδυτική επιλογή.

Η άποψη ότι τα προβλήματα του τραπεζικού κλάδου ταυτίζονται με αυτά του ασφαλιστικού και ως εκ τούτου θα πρέπει να υιοθετηθούν κοινοί κανόνες αυστηρότερης εποπτείας είναι, σύμφωνα με το CEA λανθασμένη και οδηγεί σε λανθασμένες αποφάσεις σε ότι αφορά τους φόρους και τις εισφορές που θα πρέπει να επιβληθούν, όπως προτείνει πρόσφατη έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που εισηγείται τρόπους για την ανάκτηση του κόστους που στοίχισε η κρίση.

Οι προσεγγίσεις αυτές  δεν λαμβάνουν υπόψη τους τη διαφορετική υπόσταση της ασφαλιστικής λειτουργίας που συνδέεται με το μακροπρόθεσμο χαρακτήρα της χρηματοδότησής της, την περιορισμένη έκθεση της στον κίνδυνο ρευστότητας και τη διαφορετική διάρθρωση των υποχρεώσεων και των απαιτήσεών της. 

Αναλύοντας τις διαφορές μεταξύ του ασφαλιστικού και του τραπεζικού κλάδου, ο CEA σημειώνει ότι οι υποχρεώσεις και οι απαιτήσεις στους ισολογισμούς των ασφαλιστικών εταιρειών βρίσκονται σε ευθεία και άμεση αντιστοίχιση σε αντίθεση με αυτές των τραπεζών που σε αρκετές περιπτώσεις είναι σε απόλυτη αναντιστοιχία σε ότι αφορά τη διάρκειά τους, δημιουργώντας αυξημένο κίνδυνο μόχλευσης. 

Αντίστοιχα οι τράπεζες χαρακτηρίζονται από αυξημένη μεταβλητότητα κεφαλαίων σε αντίθεση με ότι ισχύει στον ασφαλιστικό κλάδο, όπου οι επενδύσεις είναι μακροπρόθεσμου ορίζοντα και καθοδηγούνται από πιο μακροχρόνιες επιλογές σε σχέση με αυτές του τραπεζικού κλάδου.

Οι ασφαλιστικές εταιρείες είναι εκτεθειμένες κυρίως στον ασφαλιστικό κίνδυνο και στον κίνδυνο αγοράς και λιγότερο στον κίνδυνο ρευστότητας και τον πιστωτικό κίνδυνο, που έχει βαρύνουσα σημασία στον τραπεζικό κλάδο, ενώ ειδοποιός διαφορά είναι ότι σε αντίθεση με τις τράπεζες ο ασφαλιστικός κλάδος παίζει τελείως διαφορετικό ρόλο στο σύνολο της οικονομίας, συμμετέχοντας ενεργά στην ανάπτυξη και παρέχοντας στους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις προστασία από ανεπιθύματα γεγονότα.