Η εσωστρέφεια πλήττει την ασφαλιστική αγορά

Ακόμα και εν μέσω οικονομικής κρίσης, που τα προβλήματα των επιχειρήσεων είναι πολλαπλά και τα έσοδα έχουν ανακοπεί, υπάρχουν κλάδοι που διατηρούν μεγάλη εσωστρέφεια, αδυνατώντας να «επικοινωνήσουν» τα προϊόντα τους ή τις υπηρεσίες τους, χάνοντας έτσι, ακόμα και αυτή την κρίσιμη ώρα, δυνητικούς πελάτες. 

Μεταξύ αυτών θεωρούμε ότι βρίσκεται και η ιδιωτική ασφάλιση, που σε κάποιο βαθμό είναι περιχαρακωμένη σε παλαιές μεθόδους προβολής και δεν υιοθετεί νέες, οι οποίες είναι και απολύτως αναγκαίες. 

Οι ασφαλιστικές εταιρείες μπορεί να είναι γνωστές στο ευρύ καταναλωτικό κοινό, αλλά σίγουρα δεν είναι γνωστές σωστά και κυρίως δεν είναι γνωστά – όπως θα έπρεπε – και τα προϊόντα τους. Και αυτό διότι αφενός οι εταιρείες φέρουν μια «ρετσινιά» ετών για αφερεγγυότητα στη λειτουργία τους και την πρακτική τους, η οποία βαραίνει – αδίκως – το σύνολο του κλάδου και αφετέρου δεν έχουν καταφέρει να ενημερώσουν σωστά και με πληρότητα για την γκάμα των προϊόντων τους, παραμένοντας ακόμα και σήμερα γνωστές στο ευρύ κοινό για τις ασφαλίσεις αυτοκινήτου και για κάποια άλλα προγράμματα ζωής. Σαφώς, σε πολύ λιγότερα αυτιά έχουν φθάσει τα εξειδικευμένα προϊόντα τους. 

Τα διαφημιστικά πυροτεχνήματα που σκάνε ανά εποχές (σ.σ. χωρίς κανέναν υπαινιγμό), διαφημίζοντας πότε το ένα και πότε το άλλο πρόγραμμα, δεν είναι ικανά να φέρουν σημαντικές αλλαγές. Μπορεί, μέσω αυτής της διαδικασίας, να επιτυγχάνεται η «γνωριμία» των εταιρειών με την αγορά, που είναι κάτι πολύ σημαντικό, δεν επιτυγχάνεται όμως η κάθετη γνώση των εν δυνάμει πελατών για το τι πουλάει η κάθε εταιρεία και κυρίως για το τι προσφέρει το κάθε πρόγραμμα. Και χρειάζονται έξυπνες παρεμβάσεις. 

Το πάλαι ποτέ ισχυρό προνόμιο του «πληρώνω άμεσα» φαίνεται να μην περνάει πια, όπως δεν περνούν και οι εξαγγελίες περί πρόσθετης σύνταξης και οικονομικής εξασφάλισης της τρίτης ηλικίας. Τα παιδικά προγράμματα, όπως προβλήθηκαν, δεν ήταν ικανά να ευαισθητοποιήσουν τους γονείς, ενώ τα επενδυτικά προγράμματα βουλιάζουν στην ανασφάλεια της εποχής και την οικονομική ανέχεια. 

Τα παραδείγματα είναι πολλά και η λογική που αναπτύσσεται είναι βίαιη για την ασφαλιστική αγορά. Δεν της έχει αφήσει περιθώριο να αναδειχθεί, να επικοινωνήσει τα προϊόντα της, να μπορέσει να πείσει για τη χρησιμότητά τους. Ακόμα και αυτοί που δεν έχουν οικονομική άνεση και χρειάζονται πολύ περισσότερο μια σωστή ασφαλιστική κάλυψη, δεν έχουν καταφέρει να αντιληφθούν ότι η ασφαλιστική αγορά είναι γι’ αυτούς το «βέβαιο μέλλον». 

Ωστόσο, η ευθύνη για τον αναξιοποίητο αυτόν πυρήνα σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποδοθεί στους καταναλωτές. Ανήκει εξ ολοκλήρου στις ασφαλιστικές εταιρείες. Είναι καιρός να αντιληφθούν ότι η δουλειά τους είναι εκτός γραφείου… Όχι άλλη εσωστρέφεια!