Ανακόπτουν την εξέλιξη

Οι ελπίδες όλες για ένα καλύτερο αύριο της οικονομίας και της κοινωνίας έχουν αρχίσει να συνωστίζονται. Συγκυριακά με τον συνωστισμό συνέπεσαν και οι νέοι σχηματισμοί υπουργείων,  και τα νέα πρόσωπα που ήλθαν να συμπληρώσουν το κυβερνητικό σχήμα. Σαφώς η ελπίδα διακρίνει και την κυβέρνηση η οποία βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο. Και αυτό διότι έχει ήδη διανύσει ένα σημαντικό χρονικό διάστημα, αποκόμισε την δέουσα εμπειρία, και τώρα μπορεί να τρέξει πιο γρήγορα.

Επιχειρήσεις, εργαζόμενοι, άνεργοι, αγωνιούν για την έκβαση των πραγμάτων. Ίσως, η βιασύνη για καλύτερες ημέρες και καλύτερες συνθήκες να κυριαρχεί και να ωθεί σε βιαστικά συμπεράσματα που στερεύουν κάθε ελπίδα. 

Η μέχρι σήμερα πορεία του κυβερνητικού έργου ενδεχομένως να συνοδεύτηκε από εξελίξεις δυσάρεστες σε κάθε τομέα. Ακόμα μπορεί οι επιλογές που έγιναν να ήταν μονόδρομος αλλά ίσως και ως λαός να μην έχουμε μάθει σε τέτοιες επιλογές, σε αποφάσεις που υπηρετούν κάποιο όραμα,  σε μέτρα που σφίγγουν την χαλαρότητα της ελληνικής πραγματικότητας. 

Θέλουμε να υποθέσουμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν και αποτελούν ένα «πακέτο» συγκυριακά δύσκολο αλλά όχι όμως και άστοχο. Οι εκπρόσωποι της πολιτείας μιλούν για νέο κύκλο που ανοίγει δίνοντας και αυτοί στο στίγμα για το επόμενο διάστημα. 

Εκπέμπουν αισιοδοξία και αυτό δε θα πρέπει να θεωρηθεί ως τυπική στάση. Αντίθετα θα πρέπει να θεωρηθεί ως δέσμευση για το επόμενο διάστημα. Ίσως κάποιοι να θεωρούν ως υπερβατική αυτή την στάση αντιμετώπισης των πραγμάτων. Είναι αυτοί που βιάζονται και περιμένουν θαύματα ολίγων ημερών. 

Η πραγματικότητα όμως δεν είναι έτσι. Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει όραμα τότε επιβάλλεται η υπομονή. Επιβάλλεται να θεωρήσουμε ότι μπορεί να έλθουν αλλαγές. Η Ελλάδα, έχει προοπτικές αλλά χρειάζεται καλλιέργεια όλων των δυνατοτήτων και φυσικά άρση των εμποδίων. Δεν είναι ουτοπία να επικρατεί ελπίδα ότι, η Αθήνα μπορεί να πεζοδρομηθεί, το νέφος μπορεί να καταπολεμηθεί, η άναρχη δόμηση να οργανωθεί. 

Δεν είναι ουτοπία να ελπίζουμε ότι θα δημιουργηθεί ένα κράτος ανταποδοτικό, ένα κράτος μέριμνας. Δεν είναι ουτοπία να περιμένουμε ένα καλύτερο αύριο, οργανωμένο, με την Ελλάδα να πρωτοστατεί στην ανάπτυξη. Ουτοπία είναι να νομίζουμε ότι έρχεται η καταστροφή. Ίσως να υπάρχουν κάποιοι που φοβούνται τις αλλαγές αναπτύσσοντας την λογική των βολεμένων. Φοβικές αντιλήψεις που βλάπτουν την οικονομία και την επιχειρηματικότητα, ανακόπτοντας την εξέλιξη…