Ποιος είναι ο Νίκος Δελένδας

της Ελενας Ερμείδου

Ο Νίκος Δελένδας, γενικός διευθυντής Πωλήσεων & Εκπαίδευσης της Eurolife ERB, δεδομένου του ότι είναι ουσιαστικά τρίτης γενιάς ασφαλιστής, είναι προφανές ότι είχε σκεφτεί να ασχοληθεί με τις ασφάλειες.

Αρχικά, ασχολήθηκε με τον χώρο αυτό όχι τόσο επειδή του άρεσε η ασφαλιστική βιομηχανία και το προϊόν αυτό καθαυτό, αλλά επειδή του άρεσε η υπηρεσία που παρέχεται προς τον πελάτη και, κυρίως, επειδή μέσω αυτής της δουλειάς «έρχεσαι σε επαφή με διαφορετικούς ανθρώπους».

Αφού πέρασε, ως μαθητευόμενος, από όλους τους κλάδους, σε ένα ασφαλιστικό γραφείο που αντιπροσώπευε διαφορετικές ασφαλιστικές εταιρείες, η πρώτη του θέση ήταν σε μια ελβετική ασφαλιστική εταιρεία, την Helvetia. Λόγω των σπουδών του στα Οικονομικά και τη Διοίκηση Επιχειρήσεων, ανέλαβε διπλό ρόλο, ως υπεύθυνος του reporting της εταιρείας προς το εξωτερικό αλλά και έχοντας την ευθύνη της υποστήριξης πωλήσεων σε σχέση με τα οικονομικά των συνεργατών και υποκαταστημάτων της εταιρείας. Στη συνέχεια, όταν η εταιρεία συγχωνεύθηκε με την Allianz και την AGF, διατήρησε τον συγκεκριμένο ρόλο για τον ενοποιημένο Οργανισμό.

Παράλληλα, του δόθηκε η δυνατότητα, μέσω μετεκπαίδευσης στο εξωτερικό, αλλά και σπουδών σε ασφαλιστικά θέματα στη Γερμανία και την Αμερική, να κατανοήσει περισσότερο το πώς λειτουργούν οι ξένες ασφαλιστικές αγορές, αλλά και το “view” των μετόχων μεγάλων πολυεθνικών ομίλων. Θεωρεί ότι και τα δύο ήταν ιδιαίτερα χρήσιμα για τη μετέπειτα πορεία του.

Ξεκίνησε κυρίως με το κομμάτι της διαχείρισης και του ελέγχου των οικονομικών μεγεθών. Ως υπεύθυνος του reporting και των εξόδων πωλήσεων, η επόμενη θέση του ήταν αρκετά διευρυμένη: Chief Financial Officer στον Όμιλο Allianz. Προφανώς, η προηγούμενη εμπειρία του, τόσο στην ελληνική αγορά όσο και ως εργαζόμενος στην Allianz Γερμανίας, του έδωσε τα εχέγγυα για να λειτουργήσει με «ισορροπία» στον αναβαθμισμένο τομέα ευθύνης του.

Όμως, στην αρχή, μπήκε στον χώρο κυρίως λόγω του ότι τον γοήτευε η επικοινωνία με τους ανθρώπους, γι’ αυτό και, όταν του ζητήθηκε, πριν από αρκετά χρόνια, μεταπήδησε στο κομμάτι των πωλήσεων ως επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Πωλήσεων και Εκπαίδευσης.

Προσπαθώντας να αξιολογήσει τον εαυτό του όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά, πάντα προσπαθούσε να ισορροπήσει μεταξύ δύο γνωστικών αντικειμένων: της γνώσης για τη δυσκολία που έχει η πώληση ασφαλιστικών προγραμμάτων –την οποία έχει εξασκήσει στην αρχή της καριέρας του, μέχρι να «ανέβει» επαγγελματικά (οπότε, για λόγους τάξης, προτίμησε να δίνει συστάσεις φίλων και υποψήφιων πελατών σε έμπειρους ασφαλιστές)–, και της γνώσης των αριθμών, τόσο της «εγχώριας» εταιρείας όσο και του μετόχου, που εκτιμά ότι πάντα έδινε μια «ασφάλεια» στον προϊστάμενό του ότι θα μπορούσε να κινηθεί εξασφαλίζοντας τα συμφέροντα όλων: πελάτη, συνεργάτη, εταιρείας και μετόχου.

Η Eurolife ERB και η πρόσκληση που του απηύθυνε ο Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου, που προφανώς τον γνώριζε καλά από την προηγούμενη θέση του, ήταν σίγουρα μια πρόκληση. Ήταν μια πρόκληση, καθώς κλήθηκε να «απογαλακτιστεί» από έναν όμιλο στον οποίο υπηρέτησε για πολλά χρόνια, πηγαίνοντας σε μια «άσημη» τότε εταιρεία, μονοκαναλική και μονοπροϊοντική, την οποία ο μέτοχος, ορθά βλέποντας το μέλλον, αποφάσισε να την επεκτείνει και σε κανάλια, με πράκτορες και μεσίτες, και σε προϊόντα. Και νομίζει ότι αυτό έγινε με επιτυχία και σεβασμό σε όλους τους εμπλεκομένους. Τα αποτελέσματα άλλωστε το αποδεικνύουν. Τόσο σε ό,τι αφορά το χαρτοφυλάκιο της εταιρείας, που είναι απόλυτα ισορροπημένο στις βασικές ασφαλιστικές ανάγκες, όσο και στο ότι τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστεί στην αγορά, με κοινή ανάπτυξη από όλα τα δίκτυά της, τόσο από πλευράς πωλήσεων όσο και από πλευράς κερδών.

Είναι επίσης σημαντικό πως αυτό έχει επιτευχθεί σε ένα εργασιακό περιβάλλον στο οποίο «τόσο σε επίπεδο προϊσταμένου όσο και σε επίπεδο συναδέλφων, πραγματικά χαίρεσαι να πηγαίνεις το πρωί στην εργασία σου» εξηγεί.

Δεν θέλει να μιλήσει για σταθμούς στο παρελθόν, θα ήθελε να μιλήσει για το μέλλον και τις προκλήσεις που έχει ως κλάδος.

Τις προκλήσεις μάλιστα τις κατατάσσει σε κάποιες βασικές ενότητες:

• Στελέχωση της αγοράς, τόσο σε διοικητικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο πωλήσεων, με νέα στελέχη, με σύγχρονο προφίλ.
• Αξιοποίηση των εξελίξεων στην κοινωνική ασφάλιση, ώστε πραγματικά να πάρουμε ως ιδιωτική ασφάλιση τη θέση που μας αρμόζει.
• Διεύρυνση της αγοράς σε νέα κοινά ασφαλισμένων, με μοντέρνα προϊόντα και υπηρεσίες.
• Αξιοποίηση της τεχνολογίας, σε έναν κλάδο που είναι εν γένει παραδοσιακός, προς όφελος όλων: των πελατών, συνεργατών και εταιρειών.

Στο επίμαχο ερώτημα αν σήμερα ήταν αυτός που έπαιρνε για το κράτος αποφάσεις, τι θα συζητούσε και τι θα έκανε, απαντά πως οι φιλοδοξίες του δεν έχουν σχέση με την «κρατική μηχανή», δεν είναι κάτι που το έχει πολυσκεφτεί. Παρ’ όλα αυτά, προσπαθώντας «να μπει στα παπούτσια του άλλου», θα πρέπει το κράτος να καταλάβει πως η ιδιωτική ασφάλιση είναι, στην ουσία, μια λύση «μείωσης του ρίσκου» σε βασικά ζητήματα, όπως σύνταξη, υγεία και καταστροφικά γεγονότα.

Πραγματικά, του κάνει εντύπωση γιατί το κράτος, αντί να ψάχνει για πόρους ώστε να πληρώσει συντάξεις, δημόσια υγεία και πληγέντες από φυσικές καταστροφές, δεν έχει ως ύψιστη προτεραιότητα να βρει άλλους φορείς να συμπράξουν στην επίλυση του προβλήματος αυτού.

Τονίζει δε: «Καταλαβαίνω πως υπάρχει και “πολιτικό” κόστος, καταλαβαίνω πως υπάρχει και οικονομικό, εφόσον δοθούν φοροκίνητρα, αλλά στην πραγματικότητα άλλη λύση δεν υπάρχει παρά μόνο η σύμπραξη κοινωνικής και ιδιωτικής ασφάλισης».