Η αντιμετώπιση της κρίσης στην καθημερινότητα του ασφαλιστή

Η δουλειά του ασφαλιστή από τη φύση της είναι δύσκολη και αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι είναι ένας επαγγελματίας που πρέπει να αυτοπαρακινείται και να φροντίζει να έχει πάντα «καλή ψυχολογία».   Έτσι είναι ο χώρος των πωλήσεων.

Και μετά έρχεται ένα «σοκ» στην ασφαλιστική αγορά με το κλείσιμο μίας γνωστής ασφαλιστικής εταιρείας. Και τώρα ο ασφαλιστής πρέπει να εξηγήσει ή και να δικαιολογήσει το γεγονός και στους υπάρχοντες ασφαλισμένους αλλά και να «πείσει» νέους ότι ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός και καλό είναι να φροντίσουν για την ζωή, την υγεία ή και τη σύνταξή τους μέσω ενός ασφαλιστηρίου συμβολαίου.

Και ενώ πραγματικά παλεύει για να διατηρήσει αλλά και να αυξήσει το χαρτοφυλάκιο του έρχεται μία οικονομική κρίση που αποσυντονίζει όλο το κόσμο για το ποιο θα είναι το μέλλον και το τι θα υπάρχει και αύριο.

Αλήθεια τι κουράγιο, δύναμη, προσπάθεια πρέπει να καταβάλει ο σημερινός ασφαλιστής για να αντεπεξέλθει στις «συμπληγάδες πέτρες» των καιρών μας;

Συνειδητοποιώ λοιπόν ότι αυτή είναι η σημερινή κατάσταση και θα πρέπει να βρω τις ισορροπίες εκείνες που θα με βοηθήσουν να την αντιμετωπίσω με το καλύτερο δυνατό τρόπο.  Εξ άλλου αυτή είναι η δουλειά μου, μια δουλειά την οποία πιστεύω και αγαπώ.  

Οι λύσεις που προκύπτουν είναι δύο ή α) να ακολουθήσω το κύμα απογοήτευσης και απάθειας που έχει καταβάλλει τους Έλληνες πολίτες με αποτέλεσμα να μην ενεργοποιούνται ή β) να συνεχίσω με μεγαλύτερη ένταση και πάθος τη δουλειά μου: να επικοινωνώ δηλαδή με  πελάτες, να ενημερώνω και να ενημερώνομαι για τα δρώμενα αντιμετωπίζοντας με πνεύμα αισιοδοξίας τα θέματα.

Εξάλλου, σύμφωνα με τις στατιστικές, όσες κρίσεις υπήρξαν ξεπεράστηκαν και εδώ στην Ελλάδα δεν ήταν και λίγες.

Σκέφτομαι ότι πάντα στις κρίσεις υπήρξαν κάποιοι που βγήκαν κερδισμένοι ενώ άλλοι χαμένοι. 
Βρισκόμαστε σε μία δίνη που μας «ρουφά» προς τα κάτω. Για να βγει κάποιος από αυτή πρέπει να αναπτύξει ταχύτητα, να ανεβάσει στροφές.

Αυτό κάνω και εγώ επιτάχυνα, αύξησα τις προσπάθειες μου.Επιδιώκω περισσότερες επαφές με νέους πελάτες για εργασίες πιο στοχευμένες (όχι μόνο καλύψεων αλλά και συνταξιοδοτικών – προσωπικά θεωρώ ότι αυτή είναι η ευκαιρία μας). Προσπαθώ να δημιουργήσω κύκλο νέων πελατών μέσω ομαδικών συμβολαίων σε επιχειρήσεις. 

Εντοπίζω ποιες ομάδες / κατηγορίες  δεν έχουν πληγεί σοβαρά από την κρίση και επιδιώκω συνάντηση μαζί τους.
Επισκέπτομαι τους υπάρχοντες πελάτες μου και τους ενημερώνω για το πόσο σοφοί υπήρξαν που αποφάσισαν στο παρελθόν να συνάψουν συμπληρωματικά συμβόλαια (υγείας, σύνταξης) σε σχέση με το κοινωνικό ταμείο τους, κάτι που άλλοι πρέπει να οργανώσουν τώρα με πολύ ακριβότερο κόστος.

Συνεχίζω δηλαδή να δουλεύω με επιταχυνόμενο ρυθμό σε όλα αυτά που διδαχθήκαμε να κάνουμε.  Η τυχόν παραίτηση μας από αυτό το ρυθμό θα σημάνει και τον επαγγελματικό μας θάνατο.

Όλοι γνωρίζουμε ότι η αγορά θα αναγκάσει πολλούς ασφαλιστές να εγκαταλείψουν το επάγγελμα,  με αποτέλεσμα να μείνουν λίγοι στο χώρο και  οι οποίοι αφού αντέξουν και  την κρίση θα έχουν μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς ως αποδεδειγμένα καλοί επαγγελματίες.

Εμείς πρέπει να αποφασίσουμε σε ποια κατηγορία θέλουμε να ανήκουμε.Δεν είναι εύκολο, καθόλου μάλιστα.  Βρίσκομαι περίπου 20 χρόνια στο επάγγελμα και έχω βιώσει διάφορες καλές ή και κακές στιγμές.

Προσωπικά  νοιώθω σαν κινητό τηλέφωνο, κάθε βράδυ με φορτίζω με αισιοδοξία, με αποφασιστικότητα, με κέφι για δημιουργία και δουλειά και κάθε μέρα υπάρχουν αυτοί «οι βρικόλακες» που μου ρουφούν αυτή την ενέργεια και θετική στάση με αρνητισμό και απογοήτευση. Αλλά εγώ αποφάσισα να συνεχίσω με τον ίδιο τρόπο γιατί πρέπει να δράσω και είμαι σίγουρη για το θετικό αποτέλεσμα.    Εσείς?