Μετεξεταστέοι πολλοί … στο μάθημα της ανάπτυξης

Οι αγωνίες της ασφαλιστικής αγοράς παραμένουν ίδιες χωρίς όμως μέχρι στιγμής να έχουν αποτελέσει αφορμή για κραυγαλέες και παραδειγματικές αλλαγές. 

Οι εταιρείες καλούνται εδώ και καιρό να προχωρήσουν σε καινοτομίες, σε διαφοροποιήσεις από τις παλιές πρακτικές, σε πρωτοβουλίες που τουλάχιστον θα αποδεικνύουν ότι υπάρχουν στην δική μας ελληνική αγορά κάποια ψήγματα προόδου όπως επιτάσσει η θεωρία της εξέλιξης. 

Κάτω από αυτό το πρίσμα, ήδη σήμερα είναι αργά καθώς τα όσα έπονται, σύμφωνα με τους αναλυτές των οικονομιών, είναι δύσκολα και θα έπρεπε να έχουν ληφθεί μέτρα αντιμετώπισης των δύσκολων καιρών. Όσο και αν οι μελλοντολογίες βλάπτουν την καθημερινότητα και δημιουργούν κλίμα πολλές φορές ασαφές, στην παρούσα συγκυρία, με την οικονομική κρίση να τρέχει, με τους πολίτες να συμπιέζονται οικονομικά, με την ιδιάζουσα συνθήκη λειτουργίας της ελληνικής οικονομίας, το μόνο που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς είναι ότι το επόμενο διάστημα δε θα είναι εύκολο. 

Γι΄ αυτό και υπό την απειλή καταιγίδας η δημιουργία «στεγάστρων» είναι η μοναδική λύση για όσους θέλουν να βγουν  «άβρεχτοι». Και αυτό δεν αφορά μόνο τις εταιρείες αλλά και τους μεσίτες και όλους τους «ενδιάμεσους» της ασφαλιστικής αγοράς που έχουν ρόλο δυναμικό. 

Ωστόσο, οι πληροφορίες που έρχονται από τους κορυφαίους παράγοντες του χώρου, την εποπτεία, αλλά και τις διάφορες θεσμικές φωνές δείχνουν ότι ακόμα οι ενέργειες που μπορούν να καταγραφούν ως μέτρα αντιστάθμισης των όσων φέρνει το μέλλον, είναι λιγοστές και άνευ φαντασίας.

Κάποιοι λίγοι  έχουν προχωρήσει, έχουν λάβει αποφάσεις, και γενικώς επιδεικνύουν πρωτοβουλίες που θεωρούνται κινήσεις αυτοβελτίωσης σε περιόδους κρίσιμες για την αγορά και την οικονομία. Και αυτοί πράγματι κατ΄ αναλογία με το μέγεθός τους φαίνεται ότι δεν στάθηκαν στον προβληματισμό αλλά αντίθετα προχώρησαν και στην πράξη.
 
Ειδικότερα όσον αφορά τους μικρομεσαίους ευέλικτους κρίκους της αγοράς κυκλοφορούν ειδήσεις που αφορούν την βελτίωσή τους σε επίπεδο οργάνωσης, μηχανογραφικής υποστήριξης, ηλεκτρονικής αναβάθμισής τους και άλλες σχετικές δράσεις που επιβεβαιώνουν ότι αγωνιούν για το μέλλον τους, την επιβίωσή τους, την καλύτερη προσφορά υπηρεσιών που θα τους δώσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

Το παράδοξο όμως βρίσκεται σε άλλους πολύ μεγαλύτερους συντελεστές της αγοράς όπου είτε έχουν επιδείξει πλήρη αδιαφορία είτε οι κινήσεις ανάπτυξης εξαντλήθηκαν σε λογικές μείωσης κόστους και περικοπών. Αυτοί που επέλεξαν να κλείσουν τα αυτιά τους είναι μάλλον οι λιγότεροι που όπως αναφέρουν οι πληροφορίες έχουν τον λόγο τους να κωφεύουν αγνοώντας ακόμη και τα όσα καθορίζονται με την Solvency II. 

Οι άλλοι που αποφάσισαν τις περικοπές -και είναι οι κορυφαίοι της αγοράς- οδηγούνται στην λογική της συρρίκνωσης των εργασιών και την κατάρρευση της εταιρικής υπερηφάνειας των στελεχών τους με αποτέλεσμα την σταδιακή αποδόμηση των εταιρειών τους και την απογοήτευση των στελεχών τους. Και αυτό καταγράφεται από την δυσαρέσκεια που εκπέμπεται, και την μείωση της όρεξης για δουλειά. 

Όλα αλλάζουν στο περιβάλλον της οικονομικής δραστηριότητας αλλά τελικώς όλα μένουν περίπου ίδια όσον αφορά την εξέλιξη των εταιρειών. Μετεξεταστέοι πολλοί…