Σε διαβούλευση η περιβαλλοντική ευθύνη

Κύριο θέμα συζήτησης μεταξύ του  υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής και της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος αποτελεί η εφαρμογή της Περιβαλλοντικής Ευθύνης. 

Οι συζητήσεις μεταξύ υπουργείου και ένωσης γίνονται στο πλαίσιο εφαρμογής του Προεδρικού Διατάγματος 148/2009 για την Περιβαλλοντική Ευθύνη και την ανάπτυξη μέσων χρηματοοικονομικής ασφάλειας.
 
Η Ένωση έχει ήδη δεσμευθεί ότι θα οριστικοποιήσει τις θέσεις της για την ασφάλιση της Περιβαλλοντικής Ευθύνης, στο μεταξύ ωστόσο, στο πλαίσιο της πρώτης συνάντησης με το υπουργείο, εκπρόσωποί της ανέφεραν τα εξής:
 
– Η Ασφαλιστική Αγορά διαθέτοντας, σε διεθνές επίπεδο, εμπειρία και τεχνογνωσία σε ζητήματα διαχείρισης ρίσκου και καταστροφικών κινδύνων είναι πρόθυμη να συμβάλει και θα συμβάλλει υποστηρικτικά στη διαχείριση του χρηματοοικονομικού κινδύνου των υπεύθυνων φορέων εκμετάλλευσης, προσφέροντας κατάλληλες ασφαλιστικές λύσεις. Εντούτοις, πλήρης κάλυψη του πολύπλοκου αυτού κινδύνου, χωρίς όρους και προϋποθέσεις δεν είναι επί του παρόντος εφικτή, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

– Τα προϊόντα που προσφέρονται σήμερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο καλύπτουν μέρος της απορρέουσας από την Οδηγία περιβαλλοντικής ευθύνης. Η δε ελληνική αγορά προετοιμάζει ασφαλιστικές λύσεις και ήδη από ορισμένες εταιρείες (λίγες επί του παρόντος) προσφέρονται τα πρώτα προϊόντα, ακολουθώντας βεβαίως τα διεθνή πρότυπα.

– Η ασφαλιστική κάλυψη δεν θα πρέπει να θεωρηθεί υποκατάστατο της υποχρέωσης για διαχείριση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος από τον ασφαλισμένο φορέα εκμετάλλευσης, αλλά λειτουργεί υποστηρικτικά / συμπληρωματικά των λοιπών επιχειρηματικών του επιλογών για τη βέλτιστη διαχείριση και διασπορά του κινδύνου της περιβαλλοντικής του ευθύνης.

– Η ανάπτυξη, εξέλιξη και βελτίωση των προσφερόμενων σήμερα ασφαλιστικών προϊόντων προϋποθέτει τη δραστηριοποίηση και συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων (κράτους, επιχειρήσεων, ασφαλιστικής & εν γένει οικονομικής αγοράς). 

Ιδίως προϋποθέτει την ενίσχυση του ισχύοντος κρατικού μηχανισμού πρόληψης της περιβαλλοντικής ζημίας (όροι αδειοδότησης & έλεγχος αυτών), την αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης του “εθνικού”  “πλούτου” από τις αρμόδιες Δημόσιες Αρχές της χώρας μας, τη δημιουργία και διάθεση βάσης δεδομένων περιβαλλοντικών ζημιών, τη διασπορά του κινδύνου από το φορέα εκμετάλλευσης με τη χρήση πολλαπλών μέσων χρηματοοικονομικής ασφάλειας (και όχι μόνο ιδιωτικής ασφάλισης).