Όχι άλλες διαπιστώσεις!

Οι διαπιστώσεις περισσεύουν. Και μάλιστα φαίνονται σαν κοροϊδία όταν γίνονται από τους πολιτικούς οι οποίοι δεν έχουν ως ρόλο να διαπιστώνουν αλλά να δίνουν λύσεις, κάτι που δεν συμβαίνει. 

Σήμερα επιβάλλεται περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο να υπάρξουν καινούργιες ιδέες, καινοτομίες, πρωτοποριακές απόψεις, λύσεις στα αδιέξοδα που καθημερινά εντοπίζονται και προκαλούν πάγωμα αδράνεια και φόβο κάμπτοντας κάθε διάθεση για προσπάθεια. 

Η ανάγκη αλλαγής, η ανάγκη να δημιουργηθεί κλίμα ευφορίας είναι επιτακτική και φυσικά αυτό δε μπορεί να γίνει στην θεωρία. Αρχικώς, χρειάζεται όραμα,  στη συνέχεια σχεδιασμός και  προγραμματισμός και μετά πράξεις και αποδείξεις.

Για παράδειγμα είναι γνωστό ότι στην οικονομία η κατάσταση δεν πάει καλά. Η γενική αυτή διαπίστωση εάν αναλυθεί κατά τομείς, θα γίνει φανερό επίσης ότι δεν πάει καλά ο τομέας της εργασίας.
 
Η ανεργία αυξάνεται σταθερά, και η πολιτική αντιμετώπιση στριφογυρίζει γύρω από την ελαστική εργασία, από την επιδότηση εργασίας, από τον επιμερισμό του βάρους των ασφαλιστικών εισφορών, κ.λπ. Όλα αυτά είναι γνωστά αλλά δε δίνουν λύσεις. 

Στον τομέα της αγροτικής παραγωγής επίσης, δεν παράγουμε προϊόντα, οι αγρότες στηρίχθηκαν στις επιδοτήσεις, νέες καλλιέργειες δε γίνονται, οι έλληνες δε δουλεύουν στα χωράφια. Και δε δουλεύουν διότι δεν τους συμφέρει καθώς το κόστος της παραγωγής (σπόροι, λιπάσματα, συλλογή κ.α.) δεν καλύπτεται από τις τιμές της αγοράς.

Αλλά και στη βιομηχανία το ίδιο συμβαίνει. Οι εισαγωγές είναι φθηνότερες από την παραγωγή προϊόντων στην χώρα οπότε και πάλι εδώ το γνωστό αδιέξοδο με τις περικοπές θέσεων εργασίας, με τα γνωστά προβλήματα, με τις προσπάθειες συντήρησης βιομηχανικών «κουφαριών», με τις χαμένες επιδοτήσεις και την τέλος αποδυνάμωση της παραγωγικής ικανότητας της χώρας. 

Στις κατασκευές επίσης όπου αναπτύχθηκαν δυναμικά τα τελευταία χρόνια. Οι εργάτες είναι -σχεδόν όλοι- αλλοδαποί. Οι έλληνες εντάσσονται διστακτικά στα επαγγέλματα αυτά και κυρίως εντάσσονται λόγω ανάγκης.

Και στην παροχή υπηρεσιών όπως ο τουρισμός. Οι πολυετείς επιδοτήσεις δεν κατάφεραν να μειώσουν τις τιμές, δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν υποδομές, ποιότητα, ή κάτι τέλος πάντων που θα έδινε διακριτικό πλεονέκτημα. Οι εργαζόμενοι εποχιακοί, και μετά στον ΟΑΕΔ και κάποια άλλη δική τους δουλειά.

Όλα αυτά είναι γνωστά. Όπως γνωστό είναι ότι σχεδόν όλες οι άλλες χώρες τα κατάφεραν να αναπτύξουν βιομηχανία, βιοτεχνία, τουρισμό, και έφθασαν σε μια κορφή όπου εκεί πλέον αντιμετωπίζουν τα όποια προβλήματα ανεργίας, κάμψης της ανάπτυξης, κλπ.

Η Ελλάδα κατόρθωσε να αντιμετωπίζει τα προβλήματα σε κάθε τομέα της οικονομίας ευρισκόμενη πολλές θέσεις κάτω από άλλες οικονομίες και κοινωνίες. Η ανταγωνιστικότητα βυθίστηκε και δεν ανακάμπτει. 

Τι άλλο χρειάζεται για να γίνει κατανοητό ότι πρέπει να σταματήσει η επανάληψη. Εκτός και εάν βολεύει…