Insurance World Το Πληρέστερο Ασφαλιστικό Portal. Ό,τι συμβαίνει στον ασφαλιστικό κόσμο γράφεται εδώ!
Ενώ το υπουργείο Οικονομικών με επίσημα δελτία τύπου στις 21/09 (είναι στην διάθεσή σας) διαβεβαίωνε επίσημα ότι κανένας ασφαλισμένος δε θα χάσει τα δικαιώματά του και τα χρήματα που έχει αποταμιεύσει, εντούτοις 6 μήνες μετά οι ασφαλισμένοι είναι εντελώς στον αέρα και το μόνο που συμβαίνει είναι έντεχνες διαρροές για πιθανή κάλυψη ποσοστού των απαιτήσεων σε βάθος πολλών ετών.
Το θέμα πλέον παίρνει πολύ επικίνδυνες διαστάσεις και η οργή του κόσμου έχει φτάσει στο απροχώρητο. Οι αντιδράσεις μπορεί να γίνουν ανεξέλεγκτες. Ο κόσμος δε ζητάει ούτε επιδοτήσεις, ούτε βοηθήματα, ούτε ελεημοσύνες από το κράτος. Ζητάει πίσω τα λεφτά του που κέρδισε με κόπο, πόνο και αγωνίες δεκαετιών. Οι προτάσεις του Συλλόγου Ζημιωθέντων από την Ασπίς Πρόνοια λύνουν άμεσα το πρόβλημα χωρίς κανένα δημοσιονομικό κόστος για πάρα πολλά χρόνια.
Παρακάτω δημοσιεύονται οι επιστολές της κ. Κ. Χαϊτίδου – Αδαμίδου, Συνταξιούχου Εκπαιδευτικού προς τον κ. Κάρολο Παπούλια, τον κ. Κώστα Καραμανλή, την κ. Βάσω Παπανδρέου, και τον κ. Αντώνη Σαμαρά. Η κα Χαϊτίδου-Αδαμίδου είναι μια από τους χιλιάδες που ζημιώθηκαν και περιμένουν βοήθεια από κάπου.
Προς Πρόεδρο της Δημοκρατίας:
Εξοχότατε
Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,
Επ’ ευκαιρία της Εθνικής μας Επετείου χρόνια πολλά και ευλογημένα απ’ την Παναγιά και το Χριστό σε εσάς προσωπικά, στην οικογένειά σας και σε όλους τους Έλληνες. Το αξίζουμε, είναι βέβαιο, ως Έθνος, ως Κράτος και ως Πολίτες. Το αξίζουμε και θα επιβιώσουμε ως Χώρα και ως Κράτος μέσα σ’ ένα διεθνές περιβάλλον εξαιρετικά αρνητικό και σχεδόν εχθρικό για μας τους Έλληνες. Όμως εκεί που χωλαίνουμε ιδιαίτερα και εκεί που παρουσιάζουμε σοβαρό έλλειμμα είναι στον κοινωνικό ιστό. Έχει προ πολλού διαταραχθεί και διαρραγεί η κοινωνική συνοχή ως απότοκος της συντελεσθείσας ρήξης Κράτους και Πολιτών.
Ο πολίτης νιώθει ότι δεν αποτελεί πια προτεραιότητα για την κρατική εξουσία και για τις Κυβερνήσεις που ο ίδιος εκλέγει δημοκρατικά. Δεν νιώθει πια ότι υπάρχει αμφίδρομη σχέση μεταξύ αυτού και της Πολιτείας. Αντίθετα, νιώθει πως βομβαρδίζτε καθημερινά με νοοτροπίες και πολιτικές που περιορίζουν ολοένα τα δικαιώματά του, ενώ αυξάνουν δυσανάλογα τις υποχρεώσεις του. Νιώθει την απώλεια κεκτημένων του στην πράξη πλέον και η ανασφάλειά του γενικεύεται σε όλα τα επίπεδα : υγεία, εργασία, συνταξιοδότηση , ασφάλεια…
Κύριε Πρόεδρε, κρούω ανοιχτές θύρες, είμαι βέβαιη γι’ αυτό, αλλά επιτρέψτε μου την ανάγκη αυτή, γιατί αυτή μου επέβαλε να σας γνωστοποιήσω το πρόβλημά μου. Επειδή είστε ένας πολιτικός με μακρά θητεία και πολύτιμη εμπειρία στην πολιτική ζωή του τόπου και ταυτόχρονα ένας άνθρωπος που δεν χρεώθηκε ποτέ δυσκαμψία ή ακαμψία σε κοινωνικά θέματα, όπως οι περισσότεροι πολιτικοί, ασφαλώς και θα γνωρίζετε το κοινωνικό πρόβλημα που προέκυψε με το κλείσιμο της ασφαλιστικής εταιρείας “ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ” στις 21 Σεπτεμβρίου 2009.
Είμαι μια από τους χιλιάδες ασφαλισμένους της εταιρείας που εδώ και έξι μήνες ζω έναν πρωτόγνωρο εφιάλτη. Πόση σημασία έχει πια, αν ο τότε Πρωθυπουργός κύριος Κ. Καραμανλής διαβεβαίωνε κατηγορηματικά τους ασφαλισμένους ότι δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο και πως όλα τα συμβόλαια τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους 100% ; Πόση σημασία έχει πια, αν το ίδιο διαβεβαίωνε και η ΕΠΕΙΑ και ο τότε Υπουργός των Οικονομικών κ. Παπαθανασίου; Σήμερα, έξι μήνες μετά, βρίσκονται όλα στον αέρα και το πιο ανησυχητικό είναι ότι μεθοδεύεται από τη νέα Κυβέρνηση να λυθεί το θέμα με πλαφόν των 25.000 ευρώ.
Ποια σχέση, λοιπόν, έχει σήμερα το Κράτος και ο Πολίτης; Πόση εμπιστοσύνη και αξιοπιστία εμπνέει το Κράτος στον Πολίτη; Αγωνίζεται να ξανακερδίσει την χα-μένη πολιτική αξιοπιστία του στο εξωτερικό, για να εξευμενίσει τις αγορές, και την έχει χάσει ανεπανόρθωτα στο εσωτερικό χωρίς να ενδιαφέρεται για το τι νιώθει, τι σκέφτεται και πώς μπορεί να αντιδράσει ο πολίτης, ο Έλληνας πολίτης.
Κύριε Πρόεδρε, εργαστήκαμε 30 και 35 χρόνια στο Δημόσιο ο εκλιπών από δεκαετίας σύζυγός μου και εγώ. Τα δύο εφάπαξ , λοιπόν, και λίγες ακόμη οικονομίες μας τα επένδυσα, εν χηρεία τελούσα, σε μια ασφαλιστική εταιρεία με ιστορία 70 χρόνων, με ανοδική πορεία και το κυριότερο μια εταιρεία που εξασφάλιζε κάθε χρόνο από το ίδιο το Κράτος Πιστοποιητικό Φερεγγυότητας, ακόμη και το Μάρτιο του 2009. Πώς, λοιπόν, το Κράτος αιφνιδίως κλείνει την εταιρεία διασφαλίζοντας τα Συμβόλαια Ζωής σύμφωνα με την τότε ισχύουσα νομοθεσία και σήμερα πάλι το ίδιο το Κράτος αρνείται μέχρι στιγμής το 100% των συμβολαίων ή καλύτερα μεθοδεύει λύση με πλαφόν; Δεν υπάρχει συνέχεια, συνέπεια και ηθική σε ένα Κράτος με Δημοκρατικό πολίτευμα; Ψηφίζει μια Βουλή έναν νόμο, επί του προκειμένου την κρατική εγγύηση των συμβολαίων, και την αναιρεί η επόμενη; Ποια ηθική εμπεριέχει μια λύση με πλαφόν των 25.000 ευρώ; Επένδυσα 150.000 ευρώ, συνεπώς ποια αποκατάσταση και ποια προστασία μου προσφέρει η Πολιτεία, αν εισπράξω 25.000 ευρώ;
Πού θα αναζητηθούν, κύριε Πρόεδρε, οι ένοχοι για την κατάσταση που προέκυψε; Τι παιχνίδια παίχτηκαν και από ποιους παίχτες; Ποιοι ωφελήθηκαν και ποιοι θα ωφεληθούν απ’ τα υπόλοιπα των χρημάτων μου; Γιατί πάντα πρέπει να επαναλαμβάνεται μια θλιβερή ιστορία θύτη και θύματος; Γιατί ποτέ δεν προλαβαίνει αυτό το Κράτος ατασθαλίες, απάτες και κατά το κοινώς λεγόμενο “λαμογιές”; Αλχημείες, συναλλαγές και ανήθικους συμβιβασμούς; Γιατί, έστω, δεν θεραπεύει και δεν αποκαθιστά τα θύματα των δικών του ελλείψεων ή παραλείψεων, της δικής του ανοχής ή ενοχής; Γιατί δεν διώκει, δεν τιμωρεί αλλά ενίοτε και επιβραβεύει με την προαναφερθείσα στάση του ένοχους και παράνομους; Γιατί επιτρέπει να μετραπούμε αθώοι και ανυποψίαστοι πολίτες σε παράπλευρες απώλειες της μάχης του κατά επιχειρηματιών;
Πώς να ξαναεμπιστευθώ, κύριε Πρόεδρε, το πολιτικό σύστημα; Πώς να αισιοδοξώ και να ελπίζω σε πολιτικούς και πολιτικές για το μέλλον των παιδιών μου και των νέων εν γένει; Αυτά και άλλα παρεμφερή ερωτήματα με βασανίζουν κυριολεκτικά, όσο χρονίζει η εκκρεμότητα αυτή και, καθώς ανήκω στην κατηγορία ατόμων υψηλού κινδύνου, διατρέχω σοβαρό κίνδυνο να επιδεινωθεί η κατάσταση της υγείας μου με απρόβλεπτα δυσάρεστες εξελίξεις για την ορφανική οικογένειά μου.
Γι’ αυτό, κύριε Πρόεδρε, ζητώ κατ’ ανάγκην την παρέμβασή σας, ώστε να λυθεί το πρόβλημα με τον δικαιότερο τρόπο και το συντομότερο δυνατόν. Η παρέμβασή σας μπορεί να είναι διακριτική μεν καταλυτική δε, όσον αφορά στο συμφέρον των ζημιωθέντων από την “ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ” πολιτών. Μια λύση προς την κατεύθυνση του να μεταφερθούν τα Συμβόλαια Ζωής με όλους τους όρους τους σε άλλες ασφαλιστικές εταιρείες, όπως συμβαίνει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου, και χωρίς να επιβαρύνει οικονομικά το Κράτος, θα ήταν μια δίκαιη λύση.
Κλείνοντας την επιστολή μου, κύριε Πρόεδρε, και παραφράζοντας το “ ‘Εστιν Δίκης οφθαλμός ος τα πάνθ’ ορά ” θα έλεγα ότι ως ο Ανώτατος Άρχων της Χώρας, ως καταξιωμένος πολιτικός και ως “κατά το μάλλον ή ήττον” ακέραιος άνθρωπος μπορείτε να είστε ο οφθαλμός που θα συμβάλλει στην άρση των αδικιών που βλέπει να συντελούνται.
Προς κ. Κωνσταντίνο Καραμανλή:
Κύριε Πρώην Πρωθυπουργέ,
Πιστεύω πως ουδείς Έλληνας σας προσάπτει μη εντιμότητα, μη ηθική και επομένως μη αρετή. Με αυτήν την πίστη κι εγώ τολμώ να σας γνωστοποιήσω το πρόβλημά μου, με το οποίο εξάλλου έχετε κι εσείς σχέση και μάλιστα άμεση.
Κύριε Καραμανλή, μεταξύ της 21ης Σεπτεμβρίου 2009, ημέρα λουκέτου από την κυβέρνησή σας στην ΑΣΠΙΔΑ και των εκλογών του Οκτωβρίου, ερωτηθείς από έναν δημοσιογράφο σε τηλεοπτικό σταθμό, ανακοινώσατε στο πανελλήνιο ότι κανένας ασφαλισμένος δεν διατρέχει κίνδυνο και πως όλα τα συμβόλαια είναι υπό την εγγύηση του κράτους. Ενεργώντας παρανόμως και παραβιάζοντας την ισχύουσα νομοθεσία, το Υπουργείο Οικονομικών έκλεισε την ΑΣΠΙΔΑ, χωρίς βιώσιμο σχέδιο για την επόμενη μέρα και άφησε στον αέρα χιλιάδες ασφαλισμένους.
Παρόλα αυτά χιλιάδες από εμάς τους ασφαλισμένους, αθεράπευτα ρομαντικοί εν γνώσει μας και υπηρετώντας την ιδεολογία μας, υποστηρίξαμε με πάθος και πάλι τη Νέα Δημοκρατία με εσάς στο τιμόνι. Δυστυχώς δεν είχαμε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα και είμαστε τώρα στο έλεος εκείνων που προ δεκαετίας προκάλεσαν το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου. Και αν στενοί σας συνεργάτες, κύριε Καραμανλή, αποδείχθηκαν κατώτεροι των αξιωμάτων τους και ανάξιοι της εμπιστοσύνης σας, κι αν άλλοι καταβαράθρωσαν την παράταξη και το κόμμα με τον Χ,Υ τρόπο, εσείς θα μείνετε απλός θεατής όσων μεθοδεύει η νυν κυβέρνηση για το θέμα;
Εργάσθηκα 35 ακέραια χρόνια και τρεις μήνες στη δημόσια εκπαίδευση για να εισπράξω ένα εφάπαξ, ποσό ευτελές για τους πλουσίους όμως για μένα σημαντικό. Εργάσθηκε και ο εκλιπών πια σύζυγός μου επί τριάντα χρόνια επίσης στο δημόσιο και δικαιώθηκα ένα αντίστοιχο εφάπαξ. Αυτά τα ποσά, το αίμα της καρδιάς μας όπως συνηθίζω να λεω, τα επένδυσα στην ΑΣΠΙΔΑ, χήρα ούσα, για να δώσω στον κατάλληλο χρόνο ένα χέρι βοηθείας στα άνεργα μέχρι στιγμής παιδιά μου. Είναι δυνατόν, κύριε Καραμανλή, να μην έχει συνέχεια αυτό το κράτος; Δεν είναι ανήκουστο, ανήθικο και ανάλγητο, να ψηφί-ζει έναν Νόμο μια Βουλή και να τον αναιρεί η επόμενη; Να εγγυάται ένας Πρωθυπουργός την ισχύ των συμβολαίων στο ακέραιο και να οδηγεί σε λύση με πλαφόν των 25.000 ευρώ ο μετέπειτα εκλεγείς;
Σε τι χώρα ζούμε, κύριε έντιμε, πράγματι, και ηθικέ Καραμανλή; Αυτήν την χώρα καλούμαστε να σώσουμε από την χρεοκοπία; Και εσείς, επιτρέψτε μου τις ερωτήσεις, τι κάνετε, κύριε Καραμανλή; Γιατί δεν κινείτε γη και ουρανό ώστε να λυθεί το πρόβλημα με τον δικαιότερο τρόπο; Επί Πρωθυπουργίας σας έκλεισε η Εταιρεία, στο παρά πέντε προ των εκλογών, αντί π.χ να αναγκάσετε να πωληθεί η εταιρεία ή να της δώσετε κρατική βοήθεια όπως γίνεται κατά καιρούς σε άλλα πολιτισμένα κράτη και να εξασφαλιστούμε άπαντες οι ασφαλισμένοι. Εμείς τι πρέπει να κάνουμε τώρα;
Και ξέρετε, κύριε Καραμανλή, για μένα οι 150.000 ευρώ που επένδυσα σε μια Ασφαλιστική Εταιρεία που κάθε χρόνο έπαιρνε πιστοποιητικό φερεγγυότητας από το ίδιο το κράτος και είχε ανοδική πορεία, έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία από τα εκατομμύρια που τυχόν επένδυσαν κάποιοι άλλοι. Και αυτό γιατί κερδήθηκαν με πολύ κόπο, με έντιμο αγώνα και όχι με off shore εταιρείες, απάτες και επί το λαϊκότερον λαμογιές. Τυχαίνει να ανήκω και στην κατηγορία ατόμων υψηλού κινδύνου ( Στεφανιαία Νόσος, Ινσουλινοεξαρτώμενος Διαβήτης, Αρτηριακή Πίεση……).Η παράταση αυτής της αβεβαιότητας και η διαρροή τεχνηέντως ή όχι πληροφοριών σχετικά με το πώς μεθοδεύει η σημερινή κυβέρνηση να λύσει το θέμα, με απορυθμίζουν πλήρως και φοβούμαι για τα χειρότερα.
Κύριε Καραμανλή, παρακαλώ θερμά, θερμότατα, όχι μόνον γιατί το λουκέτο στην εταιρεία μπήκε επί πρωθυπουργίας σας αλλά γιατί πιστεύω ακράδαντα στην εντιμότητα και ηθική σας και άρα στη δυνατότητά σας να πάρετε κάποια πρωτοβουλία, ώστε η έκβαση του θέματος να είναι αίσια για όλους μας και οπωσδήποτε για όσους βρίσκονται στην ίδια δεινή κατάσταση με εμένα. Δεν θα ήθελα επ’ ουδενί το άγος και η αρά των Αρχαίων να πλανάται πάνω απ ‘τα κεφάλια της οικογενείας σας.
Εξακολουθώ να σας εκτιμώ βαθύτατα και να σας αγαπώ και επιθυμώ διακαώς να βοηθήσετε και στη λύση του προβλήματος που άγνωστο πώς και με ποιες αλχημείες το Υπουργείο Οικονομικών, η ΕΠΕΙΑ και ο κ. Ψωμιάδης δημιούργησαν. Θα είναι πολύ άδικο να χρεωθείτε και σ’ αυτό το θέμα την ανικανότητα ή την ανηθικότητα άλλων. Ελπίζω και αισιοδοξώ ότι κάτι θα πράξετε, ώστε για άλλη μια φορά να επιβεβαιωθεί το ρηθέν : “προς το τελευταίο εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται”.
Προς Πρόεδρο Νέας Δημοκρατίας:
Κύριε Πρόεδρε,
Συμβαίνει να είμαι μία εκ των 800 χιλιάδων πολιτών που ψήφισαν για την εκλογή νέου αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας και μία εκ των 800 χιλιάδων ασφαλισμένων της ΑΣΠΙΔΟΣ.
Βρίσκομαι όμως στην πολύ δυσάρεστη θέση να σας απασχολήσω κι εγώ, μέσα στον κυκεώνα των υποχρεώσεών σας λόγω και των οικονομικών προβλημάτων που ζούμε ως χώρα. Το έχω ανάγκη, κύριε Πρόεδρε, και το δικαιούμαι , νομίζω, όπως και όλοι οι ασφαλισμένοι τις εταιρείας, να ασχοληθείτε και με το δικό μας θέμα, πριν εξελιχθεί σε ένα νέο Χρηματιστήριο.
Αντιπροσωπεύετε το 33 % του εκλογικού σώματος πανελλαδικά και είστε η μείζων αντιπολίτευση. Ασφαλώς γνωρίζετε το πρόβλημα που προέκυψε από την 21 Σεπτεμβρίου 2009 και εξής με το κλείσιμο της ασφαλιστικής εταιρείας ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ και με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Δεν γνωρίζω πώς και γιατί και με ποιες αλχημείες η Εταιρεία έπαιρνε κάθε χρόνο από το ίδιο το Κράτος πιστοποιητικό φερεγγυότητας. Δεν γνωρίζω πώς Υπουργείο Οικονομικών, ΕΠΕΙΑ και κ. Ψωμιάδης έφτασαν ως εδώ και πώς π.χ αντί να πωληθεί χωρίς να διακινδυνεύσει ούτε ένα συμβόλαιο, ούτε ένας ασφαλισμένος, έκλεισε και είμαστε στον αέρα 800 χιλιάδες ασφαλισμένοι.
Κύριε Πρόεδρε, δεν θα σας υποδείξω εγώ το χρέος σας ως αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ως εν δυνάμει όμως μελλοντικού Πρωθυπουργού αξιώνω να δείτε σε βάθος το πρόβλημά μας και να προσανατολίσετε την Κυβέρνηση στη σωστή και δίκαιη λύση του. Τεχνηέντως ή και όχι κυκλοφορούν φήμες εκ μέρους του Υπουργείου Οικονομικών ότι μεθοδεύει λύση με πλαφόν των 25.000 ευρώ ανά συμβόλαιο. Κατά την ταπεινή μου γνώμη διαρρέονται φήμες για να καταγραφούν αντιδράσεις.
Ποιος υγιής νους και ποιο σκεπτόμενο άτομο θα συγκατένευε σε μια τέτοια ρύθμιση; Τι είδους αποκατάσταση και αποζημίωση των θιγέντων από την Εταιρεία θα είναι, όταν εξομοιώνονται όλα τα συμβόλαια αδιακρίτως; Ένα ποσό των 25.000 ευρώ πιθανόν να ικανοποιεί συνταξιοδοτικά, αποταμιευτικά ή και νοσοκομειακά συμβόλαια.
Τι γίνεται όμως με τα επενδυτικά – καταθετικά;
Επένδυσα 150.000 ευρώ, το αίμα της καρδιάς μου, όπως συνηθίζω να λεω, γιατί προέρχονται από τα λεγόμενα εφάπαξ εμού και του εκλιπόντος συζύγου μου μετά από 35ετή υπηρεσία στο δημόσιο. Δεν ανήκουμε στους έχοντες και κατέχοντες με οποιονδήποτε τρόπο. Δεν μας προέκυψαν τα χρήματα από off shore εταιρείες ούτε από άλλες μικρές ή μεγάλες παράνομες δραστηριότητες ούτε από συναλλαγές που ο λαός ονομάζει λαμογιές. Είναι η αμοιβή του τίμιου αγώνα μας, η αμοιβή της ευσυνείδητης εργασίας μας και απαιτούμε από το Κράτος, όπως παρανόμησε κλείνοντας την Εταιρεία, χωρίς βιώσιμο σχέδιο για την επόμενη μέρα, έτσι και να αποκαταστήσει την αδικία που προκάλεσε.
Ένα Κράτος Δικαίου έχει συνέχεια. Είναι ανήκουστο, ανήθικο και ανάλγητο να ψηφίζει μια Βουλή έναν νόμο και να τον αναιρεί η επόμενη. Όλα τα συμβόλαια μιας Ασφαλιστικής Εταιρείας που δεν πτωχεύει, επί του προκειμένου την έκλεισε το Κράτος παρανόμως, τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους στο ακέραιο. Και όμως όλα βρίσκονται στον αέρα και κινδυνεύουμε να χάσουμε το μεγαλύτερο μέρος των καταθέσεών μας, γιατί δεν υπάρχει συνέχεια, συνέπεια και ηθική.
Τραγικά θύματα της υπό κατάρρευση οικονομίας μας είμαστε όλοι οι πολίτες και ιδιαίτερα εμείς οι δημόσιοι υπάλληλοι(τα λεγόμενα υποζύγια) ενεργοί και συνταξιούχοι.
Θα επιτρέψετε, κύριε Πρόεδρε, να υπάρξουμε δύο φορές θύματα, ”τραγικότερα” θύματα;
Πώς να ελπίζω, πώς να αισιοδοξώ, πώς να οραματίζομαι τη νέα Ελλάδα; Με τι αποθέματα ψυχής θα “βάλω πλάτη” να σώσω μια πατρίδα της αδικίας, της ρεμούλας και της απάτης, της ανισότητας, της αναξιότητας και της ανυποληψίας;
Κύριε Σαμαρά, η εντιμότητα, η ηθική και η αρετή που σας διακρίνει, γιατί με αυτές τις αξίες γαλουχηθήκατε ως γνήσιος απόγονος της Π. Δέλτα, ας κάνουν τον ύπνο σας όχι βεβαίως εφιαλτικό αλλά οπωσδήποτε ανήσυχο μέχρις ότου, και με τη βοήθειά σας, επιτευχθεί μια λύση δίκαιη, μέχρις ότου νιώσουμε εμπράκτως την προστασία του Κράτους. Η παράταση της αβεβαιότητας και η διασπορά φημών για το πώς μεθοδεύει η Κυβέρνηση τη λύση του προβλήματος προκάλεσε στις οικογένειες μας δυσβάσταχτη αγωνία, άμετρη θλίψη και ανεξέλεγκτο πανικό.
Αν μάλιστα προσθέσω και το στοιχείο ότι προσωπικά ανήκω στα άτομα υψηλού κινδύνου (Στεφανιαία Νόσος, Ινσουλινοεξαρτώμενος Διαβήτης, Αρτηριακή Υπέρταση). Αντιλαμβάνεστε ,κύριε Σαμαρά, τον παράγοντα απορύθμιση και την απειλή της κλονισμένης ήδη υγείας μου.
Σας παρακαλώ, λοιπόν, θερμά στην ατζέντα των υποχρεώσεων και καθηκόντων σας συμπεριλάβετε και τη δράση σας για την επίλυση του προβλήματος που καιει χιλιάδες ασφαλισμένους κυριολεκτικά.
Προς κα Βάσω Παπανδρέου,
Κυρία Πρόεδρε Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής,
Είμαι βεβαία ότι γνωρίζετε το θέμα που προέκυψε με το κλείσιμο της “ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ” την 21η Σεπτεμβρίου 2009 και τους χιλιάδες ασφαλισμένους της. Σύντομα θα κληθείτε να αποφασίσετε ως επιτροπή για το πώς θα λυθεί το συγκεκριμένο πρόβλημα και όσα θα προκύπτουν στο μέλλον σχετικά με Ασφαλιστικές Εταιρείες.
Επειδή είμαι μία εκ των ασφαλισμένων της Εταιρείας, άμεσα, επομένως θιγμένη από την μέχρι τώρα εξέλιξη, νιώθω την ανάγκη να απευθυνθώ στο σύνολο της Επιτροπής, στην ομάδα δηλαδή των 50 Βουλευτών και να καταθέσω τους φόβους μου, τις αγωνίες μου, τον ανεξέλεγκτο πανικό μου.
Σας παρακαλώ, λοιπόν, κυρία Β. Παπανδρέου, επειδή δεν μου είναι εύκολο να αποστείλω στον καθένα χωριστά μια επιστολή, εφοδιάστε εσείς με ένα αντίγραφο της επιστολής μου, όλους τους συναδέλφους σας και βεβαίως όλων των κομμάτων. Επιτρέψτε μου αυτήν την εξυπηρέτηση, γιατί και συναίσθηση έχω του τι ζητώ, και από ποιον άνθρωπο το ζητώ και τι επιδιώκω με την κίνησή μου αυτή.
Κλείνοντας, επικαλούμαι την μακρά εμπειρία σας στον πολιτικό στίβο, την ευαισθησία σας, όπως την επιδείξατε κατά καιρούς σε κοινωνικά θέματα και παρακαλώ να εισηγηθείτε ως Πρόεδρος την έγκριση ενός συνολικού σχεδίου διάσωσης και αποκατάστασης των ζημιωθέντων ήδη και ποικιλοτρόπως από την Εταιρεία.
Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές
Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής,
Αφενός νιώθω κάποιο δέος που απευθύνομαι σε αντιπροσώπους του λαού και αφετέρου θλίβομαι για το λόγο που αναγκάζομαι να το πράξω.
Γνωρίζετε όλοι σας, αν όχι, θα συμβεί σύντομα, όπως διαβεβαίωσε ο κύριος Πρωθυπουργός την 20η Μαρτίου 2010 στη Θεσσαλονίκη εκπροσώπους του “Συλλόγου Ζημιωθέντων Από Την Ασπίς Πρόνοια”, το πρόβλημα που προέκυψε την 21η Σεπτεμβρίου 2009 με το κλείσιμο της Εταιρείας. Σύμφωνα με την ισχύουσα μέχρι τότε νομοθεσία περί των Ασφαλιστικών Εταιρειών, όταν δεν πτωχεύει μια Εταιρεία αλλά για Χ,Υ λόγους το Κράτος την κλείνει, οφείλει να έχει ένα βιώσιμο σχέδιο για την επόμενη μέρα και όλα τα συμβόλαια ζωής είναι εγγυημένα 100% από το Κράτος.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως το Κράτος μεθοδεύει λύση που θίγει βάναυσα τα συμφέροντα των ασφαλισμένων. Δια στόματος κ. Καραμανλή, του τότε Πρωθυπουργού, ερωτηθέντος από δημοσιογράφο περί του θέματος ακούστηκε στο πανελλήνιο το γνωστό ήδη : Κανένας ασφαλισμένος δεν διατρέχει κίνδυνο και όλα τα συμβόλαια είναι εγγυημένα 100% από το Κράτος. Το ίδιο διαβεβαίωνε ο κ.Παπαθανασίου ως Υπουργός Οικονομικών και η ΕΠΕΙΑ.
Έκτοτε σιγή ιχθύος. Σαφέστατα διεκδικεί την πρωτιά το πρόβλημα της οικονομίας της Χώρας μας, αλλά πόσο μικρότερης σημασίας είναι, μέσα στη δίνη των καιρών και των προβλημάτων όλων μας, 800.000 περίπου πολιτών αιφνιδίως να διακινδυνεύουν επιπλέον και τις οικονομίες τους; Πού επένδυσαν αυτές τις οικονομίες τους; Μήπως σε μια ξένη Χώρα; Μήπως σε μια άγνωστη ή ασήμαντη Εταιρεία; Όχι βέβαια. Επένδυσαν σε μια Εταιρεία με ιστορία 70 χρόνων, με ανοδική πορεία και κυρίως σε μια Εταιρεία που έπαιρνε πιστοποιητικό φερεγγυότητας κάθε χρόνο από το ίδιο το Κράτος ακόμη και το Μάρτιο του 2009. Πώς έφτασε, κύριοι Βουλευτές, αυτό το ίδιο το Κράτος, που χορηγούσε πιστοποιητικό φερεγγυότητας ανελλιπώς, να βάλει λουκέτο στην Εταιρεία 21 Σεπτεμβρίου 2009; Είμαι βέβαιη ότι ο κ.Παπαθανασίου, ο εις εκ των 50 και Υπουργός των Οικονομικών τότε, γνωρίζει ή οφείλει να γνωρίζει και να σας ενημερώσει και διά του Τύπου να ενημερωθούμε και εμείς.
Τι παιχνίδια παίχτηκαν, Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές, σε βάρος αθώων και ανυποψίαστων πολιτών και από ποιους παίχτες; Πού θα αναζητηθούν οι ένοχοι για την κατάσταση που διαμορφώθηκε σε βάρος μας; Ποιος ήταν ο ρόλος του Υπουργείου των Οικονομικών, της ΕΠΕΙΑ, του κ. Ψωμιάδη; Πού ήταν το Κράτος να προλάβει ατασθαλίες, παρανομίες, παραλείψεις ή συναλλαγές και χρηματισμούς; Και πού είναι σήμερα το Κράτος να θεραπεύσει, να αποκαταστήσει και να αποζημιώσει τα θύματα των δικών του αδικιών ή των δικών του ελλείψεων και παραλείψεων; Κύριοι Βουλευτές, είστε εσείς το ίδιο το Κράτος και σας ερωτώ : Υπάρχει συνέχεια, συνέπεια και ηθική σε ό,τι αφορά στη λειτουργία της Βουλής σε μια Χώρα με Δημοκρατία;
Νομοθετεί μια Βουλή, επί του προκειμένου για την ισχύ των συμβολαίων μιας Ασφαλιστικής Εταιρείας, και ακυρώνει το έργο της η επόμενη;
Δεν προδικάζω ούτε υιοθετώ οτιδήποτε διαρρέεται περί του θέματος και για το πώς μεθοδεύει η Κυβέρνηση να λύσει το πρόβλημα. Ενδεχομένως δια των φημών διενεργείται σφυγμομέτρηση της Κοινής Γνώμης και καταγράφονται αντιδράσεις. Έχει και αυτό τη λογική του στους πονηρούς καιρούς που ζούμε. Διερωτώμαι όμως, Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές, ποια ηθική θα εμπεριέχει μια λύση με πλαφόν των 25.000 ευρώ; Πιθανόν συμβόλαια αποταμιευτικά, συνταξιοδοτικά ή και νοσοκομειακά να ικανοποιούνται με το μέτρο αυτό. Τι γίνεται όμως με τα επενδυτικά- καταθετικά; Πόσο αποκαταστημένη και ικανοποιημένη μπορώ να νιώθω, όταν επένδυσα 150.000 ευρώ και μεθοδεύεται να εισπράξω 25.000 ευρώ; Πόσο τραγικό θα είναι αλήθεια, όταν επί 35 ακέραια και αδιάλειπτα χρόνια δίδασκα στα Ελληνόπουλα γυμνασίων και λυκείων το γνωστό “ πατρός τε και μητρός τε και απάντων των άλλων προγόνων τιμιότερων, αγιότερων και σεμνότερων εστίν η πατρίς ”;
Τι κάνει αυτή η Πατρίδα σήμερα για μένα και για χιλιάδες σαν και εμένα που μας καλεί επιπλέον να τη σώσουμε από τη χρεοκοπία και την πτώχευση; Τι κάνει αυτή η Πατρίδα σήμερα για να εξακολουθούμε να την έχουμε όλοι τόσο ψηλά, όταν τουλάχιστον με την ανοχή της, αν όχι και με την ενοχή της, “ η ρεμούλα, η απάτη και η λαμογιά” ή εμμέσως επιβραβεύεται ή αμέσως ούτε διώκεται ούτε τιμωρείται; Όταν οι αλχημείες, οι συναλλαγές και οι ανήθικοι συμβιβασμοί βαπτίζονται αποκατάσταση, τακτοποίηση και λύση προβλημάτων των πολιτών; Γιατί αυτή η Πατρίδα πληγώνει, φορτώνει και πονά με χίλιους τρόπους τον έντιμο, τον δίκαιο, τον φίλεργο, ενώ επιτρέπει κατά κανόνα στον παράνομο να αποφεύγει τη τσιμπίδα του Νόμου και ενίοτε μεγαλοαπατεώνες να χαίρουν ασυλίας και πλήρους ατιμωρησίας;
Όλα αυτά τα ερωτήματα και πολλά άλλα συναφή και παρεμφερή, η αβεβαιότητα, η ρευστότητα και το χάος που επικρατεί γύρω μας και τα πολύ σοβαρά προβλήματα της κλονισμένης ήδη υγείας μου, τα οποία και με κατατάσσουν στα άτομα υψηλού κινδύνου, με απορύθμισαν παντελώς και ζω, χωρίς υπερβολή, μέσα σε πανικό. Φοβούμαι τα χειρότερα για την υγεία μου και για την τύχη της ορφανικής από δεκαετίας οικογενείας μου. Η ανεργία θρονιάστηκε στο σπίτι μου επί πενταετία. Τι μπορώ να ελπίζω, πώς μπορώ να αισιοδοξώ για το μέλλον και σε ποιους μπορώ να δείξω εμπιστοσύνη πλέον ότι νοιάζονται για μένα και για κάθε πολίτη που είναι αδύναμος, ανώνυμος, ανυπεράσπιστος, που δεν φοροδιαφεύγει, δεν εξαπατά και δεν παρανομεί;
Θεωρώ κατάντια να προσφεύγει ο πολίτης στα Μ.Μ.Ε. για να προωθήσουν το πρόβλημά του και να διεκδικήσουν για λογαριασμό του την επίλυσή του. Γι’ αυτό και επειδή η παιδεία μου και η εκπαίδευσή μου επιτρέπουν να κρατώ στην ψυχή μου ένα μίνιμουμ ελπίδας ότι οι αντιπρόσωποι του λαού ακριβώς τώρα, που όλα πουλιούνται και αγοράζονται στο βωμό της ύλης και του κέρδους, θα κάνουν την διαφορά και την υπέρβαση και θα σταθούν με ευθύνη μπροστά στο συγκεκριμένο θέμα, απευθύνομαι σε εσάς τους πενήντα και εκπέμπω ΣΟΣ. Εκπέμπω κραυγή αγωνίας και ζητώ την παρέμβασή σας για ένα σχέδιο διάσωσης και αποκατάστασης όλων των ζημιωθέντων από την “ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ” και οπωσδήποτε των μικροκαταθετών, γιατί είναι ηλίου φαεινότερων ότι μέχρι του ποσού των 200.000 ευρώ η προέλευση και η πορεία των χρημάτων αποδεικνύεται εύκολα και καθαρά. Δύο “ εφάπαξ ” ζεύγους που εργάστηκε 30 και 35 χρόνια και λίγες οικονομίες καλής διαχείρισης δικαιολογούν το ανωτέρω ποσό. Για τα μεγάλα ποσά που κατέληξαν σε συμβόλαια φυσικών προσώπων ας αναζητηθούν ενδεχομένως και υπόγειες διαδρομές. Αυτό ακριβώς θεωρώ πως είναι υποχρέωση ενός Κράτους Δικαίου, μιας Βουλής ή ενός τμήματος Βουλής και της Δικαιοσύνης.
Εμένα όμως και χιλιάδες σαν και εμένα, επαναλαμβάνω, μικροκαταθέτες οφείλετε να μας προστατεύσετε και να εξασφαλίσετε στο ακέραιο τα συμβόλαιά μας ή μεταφέροντάς τα σε άλλη Ασφαλιστική Εταιρεία ή αποζημιώνοντάς τα ως Κράτος, στην ευθύνη του οποίου προαναφέρθηκα, ή αλλέως πως, εσείς θα αποφασίσετε. Επίσης, παρακαλώ θερμότατα όλους σας να ομονοήσετε στις αποφάσεις σας, όπως καταφέρνετε και ομονοείτε σχεδόν πάντοτε για θέματα που σας αφορούν π.χ Βουλευτική αποζημίωση, βουλευτική ασυλία, γενικώς βουλευτικά προνόμια κλπ. Δεν ειρωνεύομαι, δεν θίγω, εξωτερικεύω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου.
Ανέφερα στην αρχή ότι νιώθω κάποιο δέος απευθυνόμενη σε Βουλευτές και το εννοώ, γιατί συνειρμικά συνδέω παρελθόν και παρόν, άμεση Δημοκρατία της αρχαιότητας και έμμεση Δημοκρατία του σήμερα, του 2010. Έχετε, λοιπόν, την ευκαιρία και την δυνατότητα να γίνετε όλοι σας υπερασπιστές των αδυνάτων, να γίνει ο καθένας και η καθεμιά σας ένας νέος Λυσίας ή ένας Δημοσθένης. Έτσι, θα ανανεώσουμε την κλονισμένη, σαφέστατα, εμπιστοσύνη μας στο πολιτικό σύστημα και στους πολιτικούς. Όταν σε μια Δημοκρατία ο Βουλευτής παλεύει για τα δίκαια του ανήμπορου και του κατατρεγμένου, του άσημου και ανώνυμου και όχι του δυνατού, του επώνυμου και του εαυτού του, τότε η Δημοκρατία λειτουργεί σωστά, τότε αξίζουν εύσημα στο Βουλευτή και υστεροφημία. Διαφορετικά το άγος και η αρά των αρχαίων θα πλανάται στα κεφάλια όλων όσων μπορούν και αδιαφορούν, όσων μπορούν αλλά συμβιβάζονται με ανήθικες λογικές.
Κλείνοντας την επιστολή μου παρακαλώ θερμά και πάλι να δείξετε την ανάλογη με το πρόβλημα ευαισθησία, ευθύνη και δικαιοσύνη και να είστε βέβαιοι ότι θα ξαναμπείτε στις καρδιές, στις σκέψεις και στις προσευχές όλων ημών που βιώνουμε εδώ και έξι μήνες έναν πρωτόγνωρο εφιάλτη.
