ING IM: «Επιστροφή στον κανόνα» για τις μετοχές;

«Τα εταιρικά κέρδη ανακάμπτουν και οι μετοχικές αγορές φαίνεται να έχουν «ηρεμήσει» μετά τη κολοσσιαία κίνηση σχήματος V, που κατέγραψαν κατά την περίοδο 2008-2009. 

Είναι αυτή η πρώτη ένδειξη επιστροφής στην κανονικότητα; Πιθανώς όχι. Τουλάχιστον όχι με την παραδοσιακή έννοια. Το προηγούμενο έτος ο όρος «νέα ισορροπία» έκανε την εμφάνισή του, υποδεικνύοντας την πιθανότητα ότι η οικονομική πραγματικότητα κατά τα επόμενα χρόνια θα διαφέρει σημαντικά από την κατάσταση που έχουμε συνηθίσει», αναφέρει ο στρατηγικός αναλυτής της ING IM Europe, κ. Ad van Tiggelen. «Αν πράγματι έτσι έχουν τα πράγματα, τι εξυφαίνεται για τους μετοχικούς επενδυτές»;

«Κανονικότητα, σύμφωνα με τη «Wikipedia», είναι η συμμόρφωση ως προς κάποιο μέσο όρο. Οι επαγγελματίες επενδυτές αποδέχονται αυτή τη λογική περισσότερο από κάθε άλλο, προβάλλοντας διαρκώς μακροχρόνιους μέσους όρους στις εκτιμήσεις για τις μελλοντικές εξελίξεις. 

Η λέξη «κλειδί» είναι ο όρος «μακροχρόνια». Σε κάθε γενιά λίγες φορές συμβαίνει οι οικονομικές εξελίξεις να αποκλίνουν σημαντικά από τη γενικότερη τάση, καθιστώντας παράλληλα άστοχους τους αναλυτές.

Κοιτώντας πίσω στα προηγούμενα εξήντα χρόνια, μερικές από αυτές τις αποκλίσεις είναι εμφανείς. Οι δεκαετίες του 1950 και του 1960 σημαδεύτηκαν από την οικονομική αποκατάσταση μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, πράγμα που οδήγησε σε μία «κοινωνιοκεντρική υπερβολή» τη δεκαετία του 1970, όταν ο πληθωρισμός των μισθών και τα υψηλά επιτόκια δημιούργησαν μία αυτοτροφοδοτούμενη σπειροειδή τάση. 

Αυτό προκάλεσε μία σημαντική απόκλιση από την κυρίαρχη τάση», σημειώνει ο στρατηγικός αναλυτής της ING Investment Management Europe.

«Τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 κυριάρχησαν η αποκλιμάκωση του πληθωρισμού, η παγκοσμιοποίηση και η ψηφιοποίηση. 

Οι αποδόσεις των επενδύσεων εξακοντίστηκαν. Αυτό με τη σειρά του οδήγησε σε μία «καπιταλιστική υπερβολή» κατά την προηγούμενη δεκαετία. 

Τα ακραίως χαμηλά επιτόκια και ο ανεξέλεγκτος τραπεζικός δανεισμός δημιούργησαν τη φούσκα της αγοράς κατοικίας και ένα τεράστιο όγκο χρέους. Αυτή η κληρονομιά του χρέους ενδέχεται να πυροδοτήσει μία νέα απόκλιση από την καθιερωμένη τάση, ένα νέο κανόνα.

Η κάθε μία από τις μεγάλες ανεπτυγμένες οικονομίες του κόσμου έχει συνολικό χρέος (αθροιστικά του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα) της τάξεως του 300% – 350% ως προς το ΑΕΠ, επίπεδο που είναι το υψηλότερο στην ιστορία. 

Αυτή η κατάσταση δεν είναι διατηρήσιμη. Το χρέος απαιτείται να μειωθεί μέσω της αύξησης της αποταμίευσης ή να απορροφηθεί από μία αύξηση του πληθωρισμού. 

Προς το παρόν, αύξηση του πληθωρισμού δεν αναμένεται και συνεπώς θα αναλάβει το έργο της αποδόμησης του χρέους η αποταμίευση. 

Η αύξηση της ροπής προς αποταμίευση θα περιστείλει τους μελλοντικούς ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης, όπως άλλωστε κάνει και η πιο φειδωλή πολιτική παροχής πιστώσεων από τις τράπεζες. 

Δεδομένων των προηγουμένων, υφίσταται ισχυρή πιθανότητα οι «κανονικοί» ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης στο μέλλον, στις ανεπτυγμένες αγορές, να υποχωρήσουν σε χαμηλότερα επίπεδα από αυτά που έχουμε συνηθίσει. 

Οι αναδυόμενες αγορές μπορούν να αντισταθμίσουν τη χαμηλότερη ανάπτυξη, αλλά όχι πλήρως», επισημαίνει ο κ. Ad van Tiggelen.

«Σε ένα κόσμο χαμηλού πληθωρισμού και μέτριας ανάπτυξης, οι εταιρίες θα πρέπει να συνηθίσουν σε αργούς ρυθμούς αύξησης της κερδοφορίας τους (μετά το 2010) και οι επενδυτές σε ήπιες αποδόσεις.
 
Αυτό σημαίνει ότι τα μερίσματα θα γίνουν ξανά ένας σημαντικός συντελεστής των αποδόσεων των μετοχών. Και καθώς μιλάμε για μακροχρόνιες περιόδους είναι σκόπιμο να αναφέρουμε ότι παρόλο που τα μερίσματα δεν ήταν ο βασικός συντελεστής της απόδοσης των μετοχών κατά τα τελευταία 30 έτη, απαρτίζουν το 70% της συνολικής απόδοσης των μετοχών από το 1900 και μετά!

Για τους μετοχικούς επενδυτές που επιθυμούν να εστιάσουν στην αποκομιδή εισοδήματος, υπάρχει πληθώρα μεγάλων και ποιοτικών εταιρειών με αξιοπρεπείς μερισματικές αποδόσεις. 

Για αυτούς που ενδιαφέρονται να προσηλωθούν μόνο στις υπεραξίες, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Οι αναδυόμενες αγορές και οι πρώτες ύλες αποτελούν δύο κατηγορίες επενδύσεων που συσχετίζονται στενά και που συγκεντρώνουν καλές προοπτικές ανάπτυξης. Αλλά είναι οι εξαιρέσεις. 

Οι εποχές που ο φαρμακευτικός ή ο τεχνολογικός κλάδος χαρακτηριζόταν ως «growth» ανήκουν στο παρελθόν. Ο εντοπισμός ευκαιριών για επενδύσεις «growth» σχετίζεται περισσότερο με μεμονωμένες μετοχές και πιθανώς επιτυγχάνεται καλύτερα από διαχειριστές κεφαλαίων που έχουν μία θεματική επενδυτική προσέγγιση.

Συμπερασματικά, στο «νέο κανόνα» οι αποδόσεις των μετοχών πιθανώς θα είναι ήπιες (ίσως 7% κατά μέσο όρο ανά έτος) και οι επενδυτές όλο και περισσότερο θα κάνουν διαχωρισμούς μεταξύ στρατηγικών «income» και «growth», εκτιμά ο κ. Ad van Tiggelen.