Οι επαγγελματίες της πολιτικής επανάληψης

Ο χρόνος κυλά και η προσμονή μεγαλώνει. Όσο και να προσπαθεί η κυβέρνηση είναι δύσκολο να πείσει. Και όσο δεν πείθει χάνει έδαφος. Ο λόγος είναι απλός.

Η καχυποψία, η επιφυλακτικότητα, η ανησυχία έχουν κυριεύσει θεσμούς, μηχανισμούς, και ανθρώπους. Η εμπειρία έχει δείξει ότι το «πρώτο διάστημα», -η αρχή- σε όλα τα πράγματα είναι το ήμισυ του παντός. Μέχρι στιγμής η αρχή «απλώνεται» και επιμηκύνεται προκαλώντας αγωνία για τη συνέχεια.

Δεν υπήρξε αιφνιδιασμός, δεν υπήρξε δείγμα πρακτικής αποφασιστικότητας. Δεν υπάρχει παράδειγμα που με την δυναμική του θα περνούσε την αίσθηση της πράξης. Αντίθετα η περιπλάνηση στη θεωρία, και τις προθέσεις αρχίζει να κουράζει.

Οι πολίτες βιώνουν ανασφάλεια καθημερινά. Στο δρόμο, στην εργασία, στα μέσα μεταφοράς, στις συναλλαγές, στις σχέσεις με το δημόσιο. Παντού και σε όλα. Ο χρόνος κυλά αλλά δεν άρχισε ακόμα να μετρά αντίστροφα. Αυτό αφήνει κάποια περιθώρια ελπίδας.

Η αποφυγή -ηθελημένα ή όχι- με την ενασχόληση στα καθημερινά θέματα που πονάνε τον πολίτη μπορεί να είναι ολέθρια. Συνιστά αδιαφορία. Το κοινωνικό πρόσωπο περιγράφεται: σε περικοπές επιδομάτων, φορολόγηση, δανεισμός, ελλείμματα, συντεχνίες, επιδοτήσεις, ασφαλιστικά  ταμεία, προμήθειες, νομοσχέδια, και άλλα συναφή.

Είτε από κεκτημένη ταχύτητα είτε από μόδα, είτε από πραγματικές ανάγκες, είτε από κρίσιμες καταστάσεις είτε από κεκτημένη ταχύτητα δεν υπάρχει τίποτε άλλο στον κόσμο. 

Δεν περισσεύει ελπίδα ή και λίγο φαντασία για την χώρα και τους πολίτες της. Η ιστορία επαναλαμβάνεται από τους επαγγελματίες της πολιτικής…