Η αγορά σήμερα, εμείς αύριο

Συγκέντρωση, είναι η λέξη που συχνά πυκνά ακούγεται από τα χείλη των ανθρώπων της ασφαλιστικής αγοράς, είτε αυτοί είναι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές, είτε στελέχη και υπάλληλοι των ασφαλιστικών εταιριών.
 
Αν κάποιος βέβαια κάνει μία ιστορική αναδρομή, θα παρατηρήσει ότι κατά την τελευταία 20ετία ο αριθμός των ασφαλιστικών εταιριών έχει μειωθεί κατά τα 2/3. Το ίδιο συμβαίνει και στο χώρο των διαμεσολαβητών.
 
Επομένως, η τάση υπήρχε ανέκαθεν. Απλώς, σήμερα έχει μεγαλύτερη ένταση, όπως συμβαίνει σε όλες τις αγορές και η οικονομική κρίση δρα επιταχυντικά στις αποφάσεις που καλούνται να πάρουν οι διοικήσεις των επιχειρήσεων, των εποπτικών οργάνων, των αυτόνομων παραγωγικών μονάδων, ώστε να προασπίσουν τα συμφέροντά τους και το μερίδιο αγοράς τους, να αποτρέψουν τους ορατούς και αόρατους κινδύνους. Και έτσι πρέπει να γίνει και με αυτόν τον τρόπο είθισται να λειτουργεί κάθε σοβαρός επαγγελματίας.

Ταυτόχρονα όμως, αν παρατηρήσουμε την επιχειρηματική κινητικότητα τόσο των εταιριών ασφαλιστικής διαμεσολάβησης όσο και των ατομικών επιχειρήσεων δεν καταλαβαίνουμε τι ακριβώς συμβαίνει, διότι ο καθείς πορεύεται αυτοβούλως ακολουθώντας τις εξελίξεις και οι οποίες τις περισσότερες των περιπτώσεων τους εκπλήττουν, θέτοντας τους με την πλάτη στον τοίχο, παρόλο που οι διαμεσολαβούντες αποτελούν το κεντρικό κύτταρο παραγωγής ασφαλίστρων και παρόλο που υπάρχουν αρκετοί που υπηρετούν το θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης και κοσμούν το χώρο μας.

Αυτό που λείπει όμως και χαρακτηρίζεται ως ενδογενής αδυναμία είναι η τεχνοκρατική ικανότητα ως προς τη διαχείριση των επιχειρήσεών τους ή ακόμα καλύτερα ο μακροπρόθεσμος προγραμματισμός και η πιστή εφαρμογή των κανόνων που αποτελούν συνήθεις διαδικασίες στα προηγμένα μοντέλα διαχείρισης επιχειρήσεων και δη πολυεθνικών.

 Η ικανότητα παραγωγής ασφαλίστρων και η πρόσκτηση δικτύων παραγωγής δεν αποτελεί πλέον το βασικό συστατικό επιτυχίας των εταιριών ασφαλιστικής διαμεσολάβησης.
 
Διότι, συχνά πυκνά παρατηρείται το φαινόμενο της ίδρυσης μικρών επιχειρηματικών μονάδων μέσω της συνένωσης των χαρτοφυλακίων με ελάχιστα στατιστικά αποτελέσματα επιτυχίας. Και όσο εντείνεται η απλοϊκή λύση που υπόσχεται επιδερμικά την απελευθέρωση, την απεξάρτηση και τον απεγκλωβισμό, τόσο μειώνεται και η θέση του πυρήνα της ασφαλιστικής αγοράς-των διαμεσολαβούντων.

Και ποια είναι η λύση μπορεί να ερωτηθεί κανείς; Όταν οι συνθήκες που διαμορφώνονται αλλάζουν άρδην το τοπίο των ευκαιριών και πληθαίνουν οι απειλές μέσω των διαφοροποιήσεων των πολιτικών της εκάστοτε εταιρίας ή και όλων μαζί; Ιστορικά, στο περιβάλλον που πλειοψηφικά εμφανίζονται οι απειλές γεννιούνται λίγες, αλλά πολύ μεγάλες ευκαιρίες.
 
Ευκαιρίες που χρειάζονται εκτός από τόλμη, συνείδηση για το ότι διαδραματίζεται γύρω μας και παραμερισμό κάθε εγωισμού για την πρωτοκαθεδρία. Ο βασικός και ο κοινός στόχος του καθενός στο χώρο της διαμεσολάβησης και όχι μόνο πρέπει να ισοδυναμεί με το βέλτιστο επίπεδο εξυπηρέτησης και παροχής υπηρεσιών προς τον πελάτη, ο οποίος ολοένα και περισσότερο θα διαθέτει πλείστες επιλογές, αυξανόμενη γνώση και κριτήρια αυστηρά.
 
Ως προς τους όρους των ασφαλιστηρίων, την τιμολογιακή πολιτική, το  κόστος πρόσκτησης και εξυπηρέτησης, τη φερεγγυότητα των ασφαλιστών-στοιχεία που μέχρι σήμερα αγνοούνταν λόγω κεκτημένης ταχύτητας. Αυτά θα αποτελούν τα τετριμμένα της εκάστοτε συνδιαλλαγής.
 
Η αναζήτηση και το πολυπόθητο «ΝΑΙ» θα εισπράττεται κυρίως από όσους καινοτομούν  και ξεχωρίζουν, όσους είναι πιο ισχυροί, πιο ελκυστικοί -όχι σε τιμή- αλλά σε υπηρεσίες. Βεβαίως, για όλα αυτά απαιτείται επένδυση σημαντική, βάσει συγκεκριμένου σχεδιασμού, επένδυση συνεχή. Δυστυχώς ή ευτυχώς έκλεισε η πόρτα της αγοράς εκείνης που δεν είχε κανόνες, κριτήρια και ο οιοσδήποτε εξαργύρωνε και ρευστοποιούσε το χρόνο του ως μοναδική επένδυση ή και τη μαγκιά του, δημιουργώντας γρήγορα περιουσιακά στοιχεία και πολυτελές βιοτικό επίπεδο.

Συγκέντρωση είναι η λέξη που μεταφράζει όσα συμβαίνουν, συσπείρωση και  ποιότητα είναι το κομμάτι που λείπει από το πάζλ στις αναζητήσεις των σοβαρών και επαγγελματιών διαμεσολαβούντων. Καλή αρχή!