Οι συνέπειες της απουσίας του νόμιμου και του αυτονόητου

Πρόεδρος του Ινστιτούτου Χρηματοοικονομικών Σπουδών (Ι.Χ.Ο.Σ.)

Είναι αναμενόμενο όταν συμβαίνει κάτι σοβαρό στην αγορά οι διαμεσολαβητές να καταφεύγουν στον εκπαιδευτικό οργανισμό που εμπιστεύονται και να ζητούν απαντήσεις σε ερωτήματα που τους απασχολούν. 

Το ερώτημα στο οποίο κλήθηκε να απαντήσει το ΙΧΟΣ είναι «Ποιες θα πρέπει να είναι οι αναμενόμενες συνέπειες από την ανάκληση της άδειας μιας ασφαλιστικής εταιρίας». 

H αγωνιώδης ερώτηση του ασφαλισμένου  προς τον ασφαλιστικό του σύμβουλο επικεντρώνεται στο αν η ασφαλιστική εταιρία θα τηρήσει τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το συμβόλαιο και τι θα γίνει αν για κάποιο λόγο κλείσει. 

Από την εκπαίδευσή μου, πριν σαράντα χρόνια, θυμάμαι πόσο κατηγορηματικός ήταν ο συντονιστής του υποκαταστήματος με το οποίο συνεργαζόμουνα στο θέμα αυτό. 

Έλεγε λοιπόν, ότι οι ασφαλιστικές εταιρίες είναι ιδρύματα πίστεως και ότι, όπως εξάλλου και οι τράπεζες, ουδέποτε κλείνουν αλλά εξαγοράζονται, αντικαθίσταται η ομάδα διοίκησης, τίθενται σε ειδικό πρόγραμμα ανάταξης ώστε να εξυγιανθούν και ή συγχωνεύονται ή συνεχίζουν τη λειτουργία τους με την νέα ιδιοκτησία. 

Επίσης έλεγε ότι η αρμόδια κρατική εποπτική αρχή παρεμβαίνει εγκαίρως ώστε η …ατυχήσασα εταιρία ή να επανέλθει αμέσως στη νομιμότητα ή να ακολουθηθεί η πιο πάνω διαδικασία. Κύρια ευθύνη της κρατικής αρμόδιας υπηρεσίας είναι να περιορίσει τη ζημιά στο ελάχιστο, κρατώντας το θέμα στον κλειστό κύκλο της ασφαλιστικής οικογένειας, με σκοπό να μην καταστραφεί ένα σημαντικό περιουσιακό στοιχείο πού είναι το εταιρικό σήμα. 

Με τον τρόπο αυτό προστατεύονται τα δικαιώματα όλων όσων συμμετέχουν στην …ατυχήσασα ασφαλιστική εταιρία δηλαδή μέτοχοι, υπάλληλοι, συνεργάτες δικτύου  και κυρίως προστατεύονται τα δικαιώματα των ασφαλισμένων αλλά και των φορολογουμένων που στο τέλος θα επωμισθούν τις ζημιές. 

Η πρόσφατη όμως πραγματικότητα απέδειξε ότι τα παραπάνω νόμιμα και αυτονόητα δεν ισχύουν στη χώρα μας. Αντί δηλαδή της έγκαιρης παρέμβασης της πολιτείας παρατηρούμε την εφαρμογή της πολιτικής …κάλιο αργά παρά ποτέ. Το αποτέλεσμα είναι να ταλαιπωρούνται και να ζημιώνουν όλοι όσοι δικαιούνται την προστασία της πολιτείας.
 
Όταν όλοι γνωρίζουν ότι, τα δικαιώματα των ασφαλισμένων διακυβεύονται και οι συνεργάτες του δικτύου δεν μπορούν να απαντήσουν σε κρίσιμα και φλέγοντα ερωτήματα των ασφαλισμένων πελατών τους όπως το «..ναι, εγγυάται η πολιτεία αλλά ΠΟΤΕ θα αποζημιωθώ;», οι υπάλληλοι χάνουν εκτός από την εργασία τους και  οφειλόμενους  μισθούς τους, οι συνεργάτες του δικτύου χάνουν τις προμήθειές τους, η εταιρία χάνει οφειλόμενα ασφάλιστρα λόγω της διακοπής της εισπρακτικής ροής, τότε η ασφαλιστική αγορά χάνει την αξιοπιστία της στο σύνολό της. 

Ποια είναι η ενδεδειγμένη απάντηση στην ερώτηση που κάθε δυνητικός ασφαλισμένος θα υποβάλει στον ασφαλιστικό σύμβουλο που θα τον συμβουλεύσει να ασφαλίσει τον εαυτό του και την οικογένειά του ή την περιουσία του όπως π.χ. «πως είσαι σίγουρος κύριε σύμβουλε ότι το κράτος δεν θα κλείσει αύριο-μεθαύριο και την εταιρία που εκπροσωπείς ;» υπάρχει απάντηση πειστική; Βεβαίως και υπάρχει. 

Το κοινό όμως πίστευε και θα εξακολουθήσει να πιστεύει ότι …τα ποντίκια το έφαγαν το τυρί και ουδέποτε θα ασχοληθεί να εντοπίσει  τα συγκεκριμένα ποντίκια. Δεν γνωρίζω εάν ορισμένοι θεωρούν παρόμοιες καταστάσεις ως προάγγελους εξυγίανσης της αγοράς, εγώ πάντως όχι. 

Ποια όμως είναι η αιτία που δεν γίνεται αντιληπτή η έννοια του ΕΓΚΑΙΡΟΥ; Είναι λογικό να λαμβάνονται τέτοιες αποφάσεις κρίσιμες για το σύνολο της αγοράς όταν αναμένονται τέτοιες συνέπειες; Είναι δυνατόν να μην υπάρχει πιο επιστημονικός, ποιο κομψός τρόπος; Που οφείλεται άραγε αυτή η ουσιώδης υστέρηση; 

Είναι ανώφελο να αναμένουμε πάντοτε αποφάσεις πού να τις χαρακτηρίζει η …κοινή λογική για τον απλούστατο λόγο ότι κοινή λογική είναι η μεγαλοφυϊα …με τα ρούχα της δουλειάς. 

Κατά τη γνώμη μου η έλλειψη παιδείας αποτελεί την βασική αιτία της μη έγκαιρης παρέμβασης. Για να γίνω πιο σαφής δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένα άτομα αλλά σε μια κοινωνία που χωρίς παιδεία έχει απολέσει το πλεονέκτημα ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΗΘΟΥΣ και της ΟΛΚΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΡΘΟ ΛΟΓΟ. 

Από την ελληνική γραμματεία γνωρίζουμε ότι ορθές αποφάσεις μπορούν να πάρουν μόνον όσοι λαμβάνουν υπ’ όψιν τους «ΤΑ Τ’ ΕΟΝΤΑ ΤΑ Τ’ ΕΣΟΜΕΝΑ ΤΑ ΠΡΟ Τ’ ΕΟΝΤΩΝ» δηλαδή τα παρελθόντα, τα παρόντα και τα μέλλοντα γνωρίζοντας ότι τα παρελθόντα δεν μπορεί να τα αλλάξει κανείς, τα παρόντα μόνο του δίνουν τη δυνατότητα της παρέμβασης μέσω της πρόνοιας ώστε να διαμορφώσουν τα μέλλοντα κατά την κρίση τους. 

Για το λόγο αυτό και ο Πλάτων διέκρινε τις κοινωνίες σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με το πνευματικό τους επίπεδο. Στο επίπεδο της άνοιας, της διανοίας και της προνοίας που είναι και το ζητούμενο σήμερα.