Για τους αμετανόητους… η πτώχευση!

Ραγδαίες εξελίξεις διαπερνούν την ασφαλιστική αγορά καθώς ο έλεγχος από την πλευρά της πολιτείας φθάνει σε ένα –πρώτο- τέλος καθώς έπεται και συνέχεια που αναμένεται να είναι ακόμα πιο αυστηρή. 

Οι συνθήκες είναι πρωτόγνωρα δύσκολες, και ο χρόνος μέχρι το τέλος του Ιουνίου, σαφώς μετρά αντίστροφα για πολλές ασφαλιστικές εταιρείες, μικρές και μεγάλες, που βρίσκονται αντιμέτωπες με τα προβλήματα που οι ίδιες δημιούργησαν, συντήρησαν, κάλυψαν, διογκώθηκαν και πλέον μετεξελίχθηκαν σε βρόγχο που σήμερα τις πνίγει και απειλεί σοβαρά την συνέχιση της λειτουργία τους.

Οι πληροφορίες του IW αναφέρουν ότι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Δηλαδή δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων, όπου ήδη ανακοινώθηκαν, ανακλήσεις αδειών λειτουργίας , συνεργασίες μεταξύ εταιρειών –προκειμένου να διασωθούν- ένταξη εταιρειών σε προγράμματα «συντήρησης» που σημαίνει ότι δηλώνουν αισιόδοξες ότι μπορούν να καλύψουν σταδιακώς τα ελλείμματά τους και θα καταθέτουν κεφάλαια. 

Οι επιλογές της εποπτικής αρχής σχετικά με την ποινή που θα επιβληθεί ανά περίπτωση εταιρείας με βάση τα προβλήματα που εμφανίζει στην τήρηση της νομοθεσίας είναι πολλές και κλιμακώνονται. Ωστόσο, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες ρόλο «κλειδί» στην εξέλιξη των πραγμάτων παίζει η στάση της κάθε εταιρείας, δηλαδή οι δηλώσεις της σχετικά με το αν μπορεί να τα «βγάλει πέρα» εφαρμόζοντας την νομοθεσία, και βέβαια οι προοπτικές που διακρίνει και ο επόπτης ότι υπάρχουν για να επιβιώσει. 

Εδώ είναι που εντοπίζεται και το παράδοξο, καθώς ενώπιον των δυσκολιών κάποιοι ιδιοκτήτες εταιρειών εμφανίζονται αλαζονικά ισχυροί, μαθημένοι από το παρελθόν όπου η εποπτεία του κλάδου ήταν εστιασμένη σε λιγότερα τεχνικά σημεία ελέγχου και στενά συνδεδεμένη με τις πολιτικές αποφάσεις. Σήμερα όμως τα πράγματα άλλαξαν, ο έλεγχος είναι εκτεταμένος, αυστηρός, εξετάζει πολλά «αντικειμενικά» στοιχεία της λειτουργίας των εταιρειών και δεν επιτρέπει χονδρικές προσεγγίσεις.
 
Αλλά και στο επίπεδο των πολιτικών η απόφαση έχει βγει και αναφέρει ξεκαθάρισμα χωρίς δισταγμό. Οπότε οι συνθήκες δεν δε χωρούν ούτε αλαζονεία, ούτε ελιγμούς. Συνεπώς η υποχωρητική στάση, η δήλωση προσαρμογής, και φυσικά η επίδειξη απαραίτητων δικαιολογητικών ότι τα προβλήματα μπορούν να ξεπεραστούν αποτελούν το μοναδικό «διαβατήριο» για να περάσουν –κάποιες εταιρείες- τον κάβο. Αν βέβαια υπάρχουν και κάποιοι αμετανόητοι υπάρχει και η πτώχευση…