Δεν θέλει εξαναγκασμό η ασφάλιση παρά μόνο αλλαγή σκέψης…

Υποχρεωτικότητα ή πληροφόρηση εκπαίδευση και αυτόβουλη ενέργεια. Το ερώτημα αυτό προβάλλει αδήριτο στο θέμα της ασφάλισης απέναντι στους σεισμούς αλά και άλλες κατηγορίες ασφαλίσεων. Συχνά εμφανίζονται υποστηρικτές της άποψης της υποχρεωτικότητας. Η οποία όμως κατά πόσο εξυπηρετεί τους πολίτες , το κράτος, και τις ασφαλιστικές εταιρείες. Αν πάρουμε για παράδειγμα τον κλάδο αυτοκινήτου. Τι έχει συμβεί μέχρι σήμερα; Κάποιοι ασφαλίζονται όπως πρέπει και δεν τίθεται ζήτημα. Ωστόσο εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι επί σειρά ετών μένουν ανασφάλιστοι. Χιλιάδες άλλοι ενεπλάκησαν σε διαδικασίες έκδοσης ψευδών στοιχείων, ή πλαστών ασφαλιστηρίων, εκατοντάδες περιπτώσεις κυνήγησαν το φθηνό ασφάλιστρο και πολλά άλλα σχετικά. Αυτά από την πλευρά των καταναλωτών.

Από την πλευρά της αγοράς, εκατοντάδες περιπτώσεις έπεσαν στην διαδικασία αθέμιτων τακτικών, δεκάδες μπήκαν στον πειρασμό να κάνουν από παρατυπίες έως παρανομίες, χιλιάδες ασφαλιστήρια μετακινούνταν από εταιρεία σε εταιρεία και τελικά κανείς δεν γνώριζε που ανήκει, πόσο έχει πληρώσει, αν είναι ασφαλισμένος, που είναι ασφαλισμένος.

Εάν συνέβαινε ατύχημα τότε ενεργοποιείτο ένα σύστημα ανθρώπων, διαδικασιών, συνεργείων κ.λπ. Όλα στον αέρα και η υποχρεωτικότητα των ασφαλιστηρίων οδηγούσε στην αναζήτηση φθηνών ασφαλίστρων. «Σκοτώθηκαν» -και συνεχίζουν- και οι εταιρείες μεταξύ τους και οι μεσίτες και οι πράκτορες και όποιος είχε σχέση με την αγορά για το ποιος θα πάρει τους περισσότερους πελάτες με το φθηνότερο ασφάλιστρο.

Στην περιπέτεια αυτή έπεσαν και πολλά θύματα, και έκλεισαν και εταιρείες και έμειναν και άνθρωποι εκτεθειμένοι και έχασαν τσάμπα τα χρήματά τους. Και για να μη συνεχίσουμε τα όσα περιέβαλαν την υποχρεωτικότητα της ασφάλισης του αυτοκινήτου, ας περάσουμε στο δεύτερο ερώτημα: μήπως χρειάζεται πληροφόρηση συστηματική και ουσιαστική στους καταναλωτές ώστε να αναζητήσουν την ασφάλιση από μόνοι τους. Σίγουρα αυτή η μέθοδος δεν δημιουργεί την αντίδραση της υποχρεωτικότητας και τους αναγκαστικού. Αντίθετα είναι μια ώριμη διαδικασία για προηγμένες κοινωνίες. Μπορεί η ασφαλιστική αγορά να εργαστεί προς αυτή την κατεύθυνση; Μπορούν οι αρμόδιοι να εστιάσουν στην ανάπτυξη ασφαλιστικής συνείδησης μέσα από εκδηλώσεις, καμπάνιες, διαφημίσεις; Θέλει και δουλειά αλλά κυρίως απαιτεί να αλλάξουν τρόπο σκέψης οι αρμόδιοι της ασφαλιστικής αγοράς.