Στα γρανάζια του κράτους και η ιδιωτική ασφάλιση

Τελικά παρά τις προσπάθειες που οι πολιτικά υπεύθυνοι εδώ και πολύ καιρό, λένε ότι καταβάλλουν για να μειωθεί το «κράτος», στην πράξη το αποτέλεσμα δεν αποτυπώνεται. Όπως δεν αποτυπώνεται και η μείωση της παρέμβασης του κράτους στα θέματα των ιδιωτών. Αντίθετα και τα γρανάζια της γραφειοκρατίας υφίστανται και γυρνούν, και ο αποφασιστικός ρόλος του δημοσίου σε οτιδήποτε, συνιστά καταλυτικό λόγο καθυστέρησης. Είτε πρόκειται για θέμα νομοθετικό, είτε για θέμα εποπτικό, είτε για οτιδήποτε άλλο, η παρουσία του δημοσίου παραμένει ακόμα αιτία «σκαλώματος». Και είναι φυσικό ότι όταν τα θέματα χρειάζονται υπουργικές αποφάσεις, εγκρίσεις, γνωμοδοτήσεις, και άλλα σχετικά δε μπορούν ποτέ να γίνουν στο άψε σβήσε. Ωστόσο και η καθυστέρηση αυτή έχει ένα όριο. Και το όριο δεν είναι μόνο χρονικό. Είναι όριο ουσιαστικό για να προχωρήσουν οι διαδικασίες, να φανεί κάτι στην πράξη, να επέλθουν αλλαγές. 

Το σύστημα είναι αργό. Και πρέπει να γίνει κάτι όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου που έφτιαξαν και υποστηρίζουν ένα κράτος καλό, ισχυρό, ανταποδοτικό στους πολίτες. Η μέχρι σήμερα αδυναμία του ελληνικού κράτους να προσφέρει στους πολίτες είναι και η αιτία που υπερ-ανάθρεψε τους ιδιώτες σε όλους τους τομείς αποστερώντας τους όμως το και το πλήρες δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης. Το κράτος κράτησε ρόλο παίζοντας και αυτό το παιχνίδι του δημιουργώντας μια ιδιότυπη επιχειρηματική ελευθερία. Για παράδειγμα δεν αφήνει την ιδιωτική ασφάλιση να λειτουργήσει όπως σε όλες τις άλλες χώρες του κόσμου, δεν αφήνει τους πολίτες να επιλέξουν που θα ασφαλιστούν και που θα έχουν περίθαλψη (δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα). Ταυτόχρονα δεν προσφέρει κοινωνικές παροχές και εισπράττει και υψηλό αντίτιμο. Δεν βάζει τέλος στα ανασφάλιστα οχήματα και «κομπλάρει» μέσα σε επιτροπές την επίλυση του προβλήματος. Δεν έχει ιδέα για την αξιοποίηση της ιδιωτικής ασφάλισης, δεν έχει σχέδιο για την επίλυση τους μείζονος προβλήματος των χιλιάδων πολιτών να έχουν σύνταξη και υγεία. Και δεν είναι μόνο αυτά. Είναι πολλά και σε όλους τους τομείς. Χρειάζονται λύσεις και άμεσα ώστε να απελευθερωθούν οι ιδιωτικές δυνάμεις ομαλά και προς όφελος όλων. Επειδή λοιπόν δε μπορεί -και οι λύσεις- να εκχωρηθούν και να αναζητηθούν από ιδιώτες και επειδή το κράτος έχει ένα πολύ ουσιαστικό ρόλο χρειάζεται να κινητοποιηθεί ίσως με ένα άλλο μοντέλο από το σημερινό. 

Αντί λοιπόν να επιδίδεται το πολιτικό σύστημα σε «ανθρωποφαγία» προκειμένου να μειωθεί ο δημόσιος τομέας θα ήταν καλύτερο να αξιοποιήσει το ανθρώπινο δυναμικό προς όφελος των πολιτών και της δημόσιας διοίκησης. Το ότι δεν έγινε μέχρι σήμερα ας πούμε ότι οφείλεται στην κεκτημένη ταχύτητα και την πορεία που είχε η χώρα και οι άνθρωποι. Τώρα όμως που τα πράγματα έχουν αλλάξει, και η πορεία της χώρας αναπροσδιορίστηκε και οι άνθρωποί της κατανοούν –επώδυνα- πολλά πράγματα , οι πολιτικοί θα δοκιμαστούν για την ικανότητά τους να διοικήσουν, να χαράξουν κινήσεις και να θέσουν στόχους. Όχι στόχους που βάζουν οι δανειστές μας , διότι έτσι γίνονται απλά εκτελεστικά όργανα αλλοδαπών στοχεύσεων. Μιλάμε για στόχους ελληνικούς που οι ίδιοι εντοπίζουν, οραματίζονται και επιδιώκουν να προσφέρουν στην Ελλάδα. Ας ξεμπερδευτεί το σύστημα για να λειτουργήσουν και οι ιδιώτες.