Το «τροπάρι» της ΑΣΠΙΣ στην ώρα του

Το «τροπάρι» της ΑΣΠΙΣ ξανάρχισε, καθώς από εκεί που θα δινόταν λύση, τελικώς επικράτησε σιγή, δυσκολία, χάσιμο χρόνου και βγήκε «καπνός». 

Οι πολιτικές υποσχέσεις κάπου ξεχάστηκαν και, όπως όλα δείχνουν, για μια ακόμη φορά, οι εγκλωβισμένοι περιμένουν στην αναμονή. 

Τώρα λέγεται ότι η λύση θα έλθει από την Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία – μέσα από την καλή της πρόθεση να σώσει τους εγκλωβισμένους – θα μπορέσει να φτιάξει σχέδιο σωτηρίας, σχέδιο διαφυγής, το οποίο, όταν θα δοθεί στους αρμοδίους, θα τους διευκολύνει να προωθήσουν την κατάσταση και να κάνουν πραγματικότητα τη βούλησή τους, η οποία είναι φυσικά η έξοδος των ασφαλισμένων από τη ζοφερή συνθήκη που, από αστοχίες ή κακούς χειρισμούς του παρελθόντος, τελικώς προκάλεσε τον εγκλωβισμό των ανθρώπων, που έμειναν όμηροι για χρόνια, με ολέθριες συνέπειες. 

Και είναι άξιον απορίας ποιος τα σκέπτεται και ποιος τα μεθοδεύει όλα αυτά, που, κατά την επιφυλακτική άποψή μας, αποτελούν τρόπο διαφυγής από το αδιέξοδο της μη λύσης. 

Και έτσι το θέμα εστιάζεται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει βούληση. Διότι αν υπήρχε, τότε θα είχε αποφασιστεί και θα είχε διευθετηθεί και η λύση. Το ότι μέχρι σήμερα δεν έγινε, σημαίνει ότι κανείς δεν αναλαμβάνει το κόστος της λύσης – σαφώς με οικονομική επιβάρυνση του προϋπολογισμού ή άλλων «ταμείων» – των εγκλωβισμένων της ΑΣΠΙΣ και της Commercial. Η διαπίστωση που ενέχει και στοιχεία «προφητείας» είναι πως, επίσης, κανείς δεν αναλαμβάνει το κόστος να πει ότι οι χιλιάδες εγκλωβισμένοι δεν θα αποζημιωθούν. 

Και για να μην είμαστε και απόλυτοι, διότι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το μέλλον: δεν αναλαμβάνει το ρίσκο να δηλώσει το αν θα αποζημιωθούν κάποτε ή ποτέ ή μερικώς ή ολικώς. Πασχίζουν, λοιπόν, οι αρμόδιοι, κάνοντας καλά τη δουλειά τους, να πείσουν ότι μπορεί να υπάρχει λύση. Και έχουν δίκιο διότι λύση μπορεί πράγματι να υπάρξει. Αυτό που αγνοείται και είναι απιστοποίητο είναι η ειλικρίνεια της βούλησης. Όσο για το «τροπάρι» της ΑΣΠΙΣ: Κάθε χρόνο στην ώρα του…