Ομαδικά κανόνια απειλούν την αδρανή αγορά

Οι ασφαλιστικές εργασίες έχουν «κάτσει».  Αυτό είναι βέβαιο και τα στατιστικά που έρχονται ετεροχρονισμένα είναι απλώς η τυπική επιβεβαίωση. 

Η αγορά, οι άνθρωποί της, οι εταιρείες, οι μεσιτικές, τα πρακτορεία, οι «ελεύθεροι» ασφαλιστές παρακολουθούν εδώ και περίπου τρία χρόνια την κάθοδο αγωνιώντας για το μέλλον και ταυτόχρονα ελπίζουν ότι θα γυρίσει ο τροχός, θα ανακάμψει η αγορά, θα γίνουν και πάλι ρόδινα τα πράγματα. 

Ωστόσο όσο ο καιρός περνά τόσο διαπιστώνεται από το σύνολο των συντελεστών ότι τίποτε δε θα γίνει ίδια με παλιά, κάτι γνωστό και από την ίδια τη ζωή. 

Μπορεί να μη θέλουν κάποιοι να το παραδεχτούν ίσως οι πιο βολεμένοι ή οι αρνούμενοι να αντιληφθούν την ταχεία εξέλιξη) αλλά τελικώς θα νιώσουν εξαπατημένοι από τον ίδιο τους τον εαυτό.  Έτσι, λένε (στο iw) αυτοί, οι πρώτοι, που έπεσαν από ψηλά, διότι καθυστέρησαν να αντιδράσουν ή να πάρουν νέες αποφάσεις και προσανατολισμό. Επίσης επιβεβαιώνουν τις αποφάσεις τους όσοι κινήθηκαν σβέλτα και αντιμετώπισαν  «σκουριές», χρέη, προβλήματα κ.λπ.

 Ήδη, βαρούν κανόνια, κλείνουν εταιρείες (που χρόνια ασχολούνταν με τα ασφαλιστικά) άλλες βιώνουν ασφυκτικές πιέσεις, άλλες έχουν χρέη, και κάποιες άλλες μιλούν για ευκαιρίες. Και οι ασφαλιστές που κάποτε μαζικά αναπτύσσονταν τώρα αναζητούν (βλέπε τέλος επιτηδεύματος) την συμφέρουσα λύση πριν από την έξοδο. Όλα λοιπόν αλλάζουν και οι χρονικές καθυστερήσεις  χρεώνονται ακριβά.  Η αναζήτηση διεξόδου μοιάζει προκλητικότερη από ποτέ συντηρώντας και την ελπίδα της καλύτερης ημέρας, του καλύτερου αύριο, της καλύτερης ευκαιρίας.  Το πρόβλημα υπαρκτό, η λύση προς το παρόν ανύπαρκτη ή αναζητείται.  

Για να αποφευχθούν οι μαζικές αποχωρήσεις όπως έγινε και σε άλλους κλάδους, χρειάζονται εδώ και τώρα νέες κινήσεις.