Η αποτυχία των συγχωνεύσεων στην ασφαλιστική αγορά

Οι συγχωνεύσεις, οι  συνεργασίες  και  τα όσα καλά μπορούν να φέρουν ως διαδικασίες  στις επιχειρήσεις και την αγορά,  χρόνια τώρα κουβεντιάζονται… 

Άλλοτε υποδεικνύονται ως προσανατολισμός, άλλοτε προτείνονται  ως μέθοδος εξέλιξης, κάποιες άλλες φορές  αναφέρονται  και ως τρόπος δημιουργίας ισχυρότερων επιχειρήσεων. Γενικά οι συγχωνεύσεις και οι συνεργασίες υφίστανται ως προοπτική την οποία και υποστηρίζουν πολλοί. 

Πέρασαν ένα, δύο, τρία χρόνια, μία δεκαετία, και πάμε για εικοσαετία όπου στην ασφαλιστική αγορά παραμένει ακόμα ανοικτό αυτό το θέμα -των συνεργασιών- γεννώντας τελικά προβληματισμό: είναι πραγματικό ή βρίσκεται σε επίπεδο θεωρίας;  Δηλαδή, υπάρχουν κάποιοι που το σκέπτονται σοβαρά  ή είναι  ένα όνειρο που συχνά αναπολείται  έτσι για να  γεμίζει τις άδειες ώρες;  Διότι είναι σαφές ότι ούτε οι μεσίτες, ούτε οι πράκτορες, ούτε οι εταιρείες εντάχθηκαν στην λογική των συγχωνεύσεων και στα όσα περί συνεργασιών οι «γκουρού» διατυμπάνιζαν ως σωτηρία των επιχειρήσεων.  

Η πράξη, η καθημερινότητα,  η εμπειρία και η επιστήμη της στατιστικής δείχνουν ότι στην πράξη οι συγχωνεύσεις, οι εξαγορές και οι συνεργασίες στην Ελλάδα δεν έπιασαν -τουλάχιστον ακόμα- τόπο.  Δεν περπάτησαν δηλαδή στην αγορά και αυτό σημαίνει ότι  δεν το θέλησαν και δε το θέλουν αυτοί που έχουν τις εταιρείες στα χέρια τους. Διαφορετικά θα είχαμε ένα δείγμα γραφής για να μιλήσουμε επί αυτού.  

Η λογική του «καλύτερα μόνος χωρίς μπλεξίματα, χωρίς μοιρασιές θέσεων, χωρίς αποκάλυψη τακτικών» κυριάρχησε.
Βέβαια ακόμα και το ότι δεν υπάρχει τίποτα,  είναι και αυτό σημαντικό διότι και αυτό δείχνει την «τάση» της αγοράς, αποτελεί ένα «αποτύπωμα» του τι συμβαίνει.  Δε θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε και τις κινήσεις των AXA και GROUPAMA με την Alpha και την Εμπορική (Φοίνικας-Μετρολάιφ-Εμπορική), οι οποίες ως «ιστορίες» μπορεί να υπάγονται στην ευρύτερη σφαίρα των συνεργασιών, αλλά περισσότερο αποτελούν δείγμα της εισόδου των ξένων εταιρειών στην ελληνική αγορά. Δηλαδή δεν είναι αυτό που φαντάζεται κανείς ως συνέπεια της συμφωνίας συνεργασίας δύο εταιρειών – με οποιοδήποτε σχήμα- που είναι η δημιουργία επί ίσων όρων ενός κοινού δρόμου. 

Επανερχόμαστε λοιπόν στη διαπίστωση ότι η ελληνική ασφαλιστική αγορά μέχρι σήμερα απλώς το συζήταγε. Ουσιαστικά, δε θέλησε να ενταχθεί στη λογική των συγχωνεύσεων ούτε καν των συνεργασιών και το θέμα βαραίνει περισσότερο τις ελληνικές εταιρείες, αυτές που χρόνια τώρα κατάφεραν να αντέξουν στον ανταγωνισμό και μάλιστα να προχωρήσουν πολλές φορές και ένα βήμα μπροστά έναντι αυτού.  

Τώρα ξανά αναζωπυρώνεται η συζήτηση περί αναγκαιότητας συνεργασιών και εξειδίκευσης των εργασιών και διάφορα σχετικά. Και το υποδεικνύει και ο επόπτης που «διαβάζει» τα νούμερα και έχει συνολική εικόνα της αγοράς. Και μην ξεχνάμε ότι ο  μοναχικός δρόμος είναι δύσκολος ακόμα και για τους πιο ισχυρούς…