του Βάιου Κρόκου
Από τις μεγαλύτερες αλήθειες στην ασφαλιστική αγορά – που πολλές φορές λειτουργεί ως μπούμερανγκ και δικαιολογία για τη συνολική εικόνα – είναι η χαμηλή ασφαλιστική συνείδηση των πολιτών.
Αν συνδυάσουμε και το γεγονός πως διαχρονικά η Πολιτεία δεν ήταν τόσο “γενναιόδωρη” σε στήριξη και κίνητρα σε σχέση πάντα με άλλους κλάδους δημιουργεί ένα αφήγημα πως κάποιος άλλος φταίει, κάποιος βάζει εμπόδια.
Προφανώς υπάρχει μια δόση αλήθειας. Προφανώς επίσης η δεκαετής οικονομική κρίση αποτέλεσε σημαντικό τροχοπέδη ανάπτυξης, όταν η πλειοψηφία εταιρειών και απλών ιδιωτών κλήθηκαν είτε να επιβιώσουν είτε να προσαρμοστούν στις ομολογουμένως δύσκολες συνθήκες.
Κάτι παρόμοιο μπορεί να ισχυριστεί κανείς και για την τρέχουσα περίοδο. Η ανασφάλεια σε υγειονομικό επίπεδο μετατρέπεται εύκολα αμφιβολία για το “τι μέλλει γενέσθαι” στον οικονομικό στίβο.
Οι θετικές παρενέργειες του “οικονομικού εμβολιασμού” είναι ακόμη ορατές στις επιχειρήσεις και το σύνολο του κοινωνικού ιστού (κεφάλαια στήριξης, επιστρεπτέες, αναβολή οικονομικών υποχρεώσεων κλπ). Ποια θα είναι η εικόνα όταν δεν θα υπάρξει η ανάλογη – έκτακτη – στήριξη;
Είναι αλήθεια πως στο επίκεντρο των επιχειρηματικών συζητήσεων βρίσκεται το Ταμείο Ανάκαμψης, μια ιστορική ευκαιρία – κατά πολλούς – με έργα και επενδύσεις σε όλο το φάσμα των σύγχρονων αναγκών: σε υποδομές, ψηφιακή τεχνολογία, ενέργεια, πράσινη μετάβαση και πολλά άλλα.
Είναι έτοιμος τελικά ο ασφαλιστικός κλάδος να ανταποκριθεί με νέες υπηρεσίες και λύσεις για την κάλυψη όλων των κινδύνων που δημιουργούνται από τα παραπάνω. Να δράξει την ευκαιρία ώστε να αναπτυχθεί με “όχημα” την συνολική άνθιση της οικονομίας;
Το τελευταίο διάστημα απασχολούν την αγορά συγχωνεύσεις, εξαγορές και άλλες συμφωνίες, που αναδιαμορφώνουν το τοπίο. Το υπάρχον ωστόσο. Το μεγάλο “στοίχημα” όμως ήταν και παραμένει να μεγαλώσει η πίτα: Να ασφαλιστεί όλο και περισσότερος κόσμος.
Πάει πολύς καιρός που συζητάμε για το γνωστό 2%-2,5%….
