«Εξόρισαν» την αδράνεια οι ψηφοφόροι

Η ευθύνη της πολιτείας είναι σαφώς μεγάλη στο θέμα των εταιρειών «Ασπίς» και «Commercial», καθώς θα μπορούσε όχι μόνο επιτελέσει σωστά το ρόλο της και να προστατεύσει τους πολίτες – θύματα, αλλά πολύ περισσότερο θα μπορούσε – ίσως και λόγω νομοθετικών δυσχερειών που τυχόν αντιμετώπιζε – να κινηθεί και υπερβατικά και να δώσει μια λύση-εξπρές πέραν των τυπικών διαδικασιών. 

Τσάμπα, μέχρι ώρας, πήγαν οι τόσες διαμαρτυρίες, οι τόσες παραστάσεις των εκπροσώπων των ασφαλισμένων, τσάμπα πήγαν όλα, καθώς λύση δεν δόθηκε. Περιμέναμε να υπάρχει κάποια κίνηση, κάποια εξέλιξη, κάποια διέξοδος, που μπορεί να μην ήταν η τυπική αντιμετώπιση από την πλευρά του κράτους, αλλά η ενδεδειγμένη λύση που θα έδιναν οι πολιτικά αρμόδιοι, έχοντας εξασφαλίσει τη συναίνεση κοινωνικών και άλλων πολιτικών φορέων, αναγνωρίζοντας όλοι μαζί ότι το κράτος υπάρχει, λειτουργεί και στηρίζει τους πολίτες. 

Τίποτε όμως δεν κατάφεραν οι άνθρωποι της πολιτικής, αφήνοντας στην περιπέτεια και σε μια μαρτυρική διαδικασία χιλιάδες ανθρώπους, που έδιναν τα λεφτά τους σε μια εταιρεία την οποία το κράτος όφειλε να εποπτεύει όσον αφορά τη φερέγγυα λειτουργία της. 

Και εδώ προβληματίζεται ο καθένας για το ρόλο της πολιτικής σε αυτήν τη διαδικασία. Αυτοί που έχουν την ευθύνη των αποφάσεων και των χειρισμών δεν κατάφεραν να δώσουν μια απλή και δίκαιη λύση σε χιλιάδες ανθρώπους. Δεν κατάφεραν, περνώντας από τα υπουργεία που επόπτευαν την ασφαλιστική αγορά ή τους φορείς που ασκούσαν εποπτεία, να εντοπίσουν την προβληματική λειτουργία των ασφαλιστικών εταιρειών, παρά το γεγονός ότι υπήρχε πάντα διάχυτη η άποψη ότι «κάτι έτρεχε»… Δεν κατάφεραν να διασφαλίσουν την προστασία των πολιτών. 

Μπορεί βέβαια όλα αυτά να είναι γνωστά, αλλά δεν μπορεί να παραβλεφθούν. Γιατί όταν αποφασίστηκε να μπει λουκέτο στις εταιρείες, θα έπρεπε οι αρμόδιοι να είχαν μεριμνήσει νωρίτερα για την αποζημίωση των ασφαλισμένων. Και αφού δεν το είχαν κάνει, έστω και εκ των υστέρων, θα μπορούσαν να ενδιαφερθούν και να το επιτύχουν. 

Όμως, δεν κατάφεραν ούτε αυτό. Αντιθέτως, αφέθηκαν όλα στην τύχη τους, με αποτέλεσμα, για μία ακόμη φορά, κάποιοι Έλληνες πολίτες να απολαμβάνουν το μεγαλείο της πολιτικής αδιαφορίας, από την οποία ξεκινούν και καταλήγουν όλα. Γιατί νόμοι και δομές υπάρχουν και το κράτος θα μπορούσε να λειτουργεί άψογα, το οποίο βέβαια δεν συμβαίνει, καθώς αυτό που λείπει είναι η εργατικότητα, η ευθύνη και η βούληση των πολιτικών. Και μπορεί όλα αυτά να είναι γνωστά, αλλά είναι και επίκαιρα, καθώς συνδέονται απόλυτα με τα εκλογικά αποτελέσματα που «εξόρισαν» την αδράνεια.