Απαρατήρητες επιβαρύνσεις στα κρατικά ασφάλιστρα

– Οι εποχές αλλάζουν. Και δε χωρούν παράλογα κόστη. Γι΄ αυτό και παντού γίνονται περικοπές. Μέχρι και στην ασφάλιση.

– Βέβαια υπάρχει και ένα όριο -στις περικοπές-. Δηλαδή, θεωρείται φυσιολογικό να γίνονται αρκεί να φθάνουν σε σημείο που δε θίγει την ουσιαστική και πλήρη κάλυψη του ασφαλίσματος.

– Ακόμη περισσότερο όμως οι περικοπές, δικαιολογούνται αλλά και επιβάλλονται, όταν αφορούν παράλογα και εκτός κάθε σύγχρονης αντίληψης και πρακτικής συναλλαγών κόστη. Όπως είναι δηλαδή τα κόστη προμηθειών.

– Και αλήθεια αναρωτιέται κανείς: πώς εν καιρώ λιτότητας και περικοπών είναι δυνατόν να εκτινάσσονται τα ασφαλιστήρια εξαιτίας των προμηθειών.

– Ποιοι είναι αυτοί οι αδιάφοροι που πληρώνουν ποσά εκατομμυρίων ως «καπέλο» στο ασφαλιστήριο τους ξεπερνώντας κάθε λογική.

– Διότι είτε την επιχείρηση ιδιοκτησίας τους ασφαλίζουν είτε  την επιχείρηση που διοικούν έχουν μία και μοναδική υποχρέωση: να εξετάσουν πόσο στοιχίζει το καθαρό ασφάλιστρο και πόσο αυτό εκτινάσσεται από την επιβάρυνση της προμήθειας.

– Και δε θα υπήρχε ανάγκη σχολιασμού εάν επρόκειτο για ψίχουλα που αποτελούν το μέσο επιβίωσης κάποιων εργαζομένων στην ασφαλιστική βιομηχανία.

– Όταν όμως πρόκειται για προμήθειες εκατομμυρίων ευρώ που πληρώνουν ακόμα και κάποιες κρατικές εταιρείες τότε επιβάλλεται όχι μόνο ο σχολιασμός -του αδικαιολόγητου των προμηθειών- αλλά και η διεξαγωγή έρευνας εκ μέρους της πολιτείας.

– Για να μπουν και τα πράγματα στη θέση τους και να μη θεωρηθεί ότι πέρασαν απαρατήρητα…