Η αφωνία της αγοράς

της Έλενας Ερμείδου

Για να προλάβουμε να “επιβιβαστούμε στο τραίνο” και να μην το χάσουμε, όταν αυτό “θα περνά από το σταθμό” πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και τα σχέδια που κάνουμε για να προβάλλουμε την προϊόντα της ασφαλιστικής αγοράς.

Κλείσαμε ένα χρόνο από τότε που “έκανε ποδαρικό” ο Covid-19 και δεν ακούσαμε τίποτα νέο από τους εκπροσώπους της ασφαλιστικής αγοράς. Πλήρης “αφωνία”. Απουσιάζει ο δυνατός εκείνος λόγος που θα μπορούσε να φέρει τον κλάδο στο μέτωπο των αλλαγών.

Τα νερά φαίνονται “λιμνάζοντα” -ήρεμα σε αυτήν την αγορά, ή σαν να μην ενδιαφέρεται κανείς να τα “ανανεώσει”. Πρόκειται για βόλεμα ή για απουσία ενδιαφερόντων;

Είναι πολυτέλεια να “κοσκινίζουμε” την πανδημία και να μην ασχολούμαστε με την παραγωγή και την οικονομία. Άλλωστε μπαίνει η άνοιξη, θα το λήξουν το θέμα, “έσπασε και ο κουμπαράς” ότι ήταν να πάρει ο καθένας το πήρε.

Οι μελέτες για τον κλάδο παρατηρούν ότι η μέση μείωση εσόδων των μικρών και μεσαίων ασφαλιστικών θα κυμανθεί από 6% μέχρι 15%, οι μεγάλες θα έχουν μηδενική ή οριακά λίγο κάτω στο -1%.

Πώς συμπορεύονται με τις νέες στρατηγικές οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις, ποια τα σχέδια για επενδύσεις, ποια τα σχέδια για σύγχρονες μορφές εκπαίδευσης, ποιες οι επενδύσεις σε ψηφιακές τεχνολογίες, ποια τα σχέδια για ψηφιακή προβολή τους; Η Ελλάδα είναι πολύ πίσω στον ψηφιακό μετασχηματισμό και έτσι και οι ασφαλιστικές δεν έχουν το κίνητρο, αλλά κάποια πράγματα μπορούν να γίνουν και χωρίς τις υποδομές του κράτους.

Χρειάζεται ξεβόλεμα και ανανέωση για να προλάβουμε να “επιβιβαστούμε στο τραίνο” και να μην κολλήσουμε εκεί που είμαστε σήμερα.