Ο κλάδος της υγείας νοσεί βαριά

της Ελενας Ερμείδου

Ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε από τον καιρό που ξέσπασε η πανδημία. Το ζητούμενο ήταν η υγεία για την κυβέρνηση και όχι η οικονομία που την έκλεισε. Πάμε για δεύτερο χρόνο και στην υγεία δεν έχει γίνει κάτι σοβαρό.  Αμέτρητες μεταρρυθμίσεις γίνονται σε άλλους κλάδους. Η θέση της υγείας στην Ελλάδα παραμένει τελευταία.

«Η τελευταία μεγάλη προσπάθεια επένδυσης και στήριξης του τομέα της υγείας έγινε στις  αρχές της δεκαετίας του 1980, η οποία  έκτοτε ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε», είπε στην εκδήλωση της Generali, ο καθηγητής Η. Μόσιαλος

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα φρέναρε την χρηματοδότηση υπηρεσιών υγείας. Τίποτα δεν προεξοφλεί την αύξηση της χρηματοδότησης των υπηρεσιών υγείας σήμερα με την Ελλάδα να οδηγείται σε κατάσταση ύφεσης με πολλά και παράπλευρα προβλήματα.  Ο τρόπος δε, διαχείρισης της υγείας μας κάνει να αμφιβάλλουμε αν μέρος της  οικονομικής ενίσχυσης που λάβαμε από την ΕΕ πάει στην υγεία.

Επαναλαμβάνουμε το ίδιο και το ίδιο. Η ιδιωτική ασφάλιση έχει ασήμαντο μερίδιο στις συνολικές ιδιωτικές δαπάνες υγείας στην Ελλάδα που φτάνουν 35%-40% του συνολικού ποσού. Άρα, τι συμβαίνει;  Ο κόσμος δυσπιστεί απέναντι στο σύστημα υγείας.  Και επειδή όταν επισημαίνεις πολλές φορές μία δυσλειτουργία ενός συστήματος, κάτι σίγουρα δεν πάει καλά, φτάσαμε να δυσπιστούμε και εμείς απέναντι στους μηχανισμούς μεταρρύθμισης του συστήματος.  Τι είδους σύστημα υγείας θέλουμε;  Διασωληνομένο και κάθε φορά που γίνεται κάτι να βλέπουμε να λαμβάνονται μέτρα που δεν αποδίδουν;  Γιατί υγεία χωρίς οικονομία δεν υπάρχει.

Παρά το ένα έτος ζωής της πανδημίας, και τις λιγοστές μεταβολές που έγιναν, ανύπαρκτη παραμένει η δευτερογενής πρόληψη. Και στο τομέα αυτό για τις ασφαλιστικές απλώνεται μεγάλο πεδίο δράσης.  Η ιδιωτική ασφάλιση μπορεί και απαιτείται να συμβάλλει στον εκσυγχρονισμό και την αναδιοργάνωση που χρειάζεται το δημόσιο σύστημα χαράσσοντας μαζί με το δημόσιο σύστημα υγείας ένα νέο νοσοκομειακό χάρτη

Οι συνέργειες μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην υγεία δεν υπάρχουν. Τα επιδημιολογικά πρότυπα έχουν αλλάξει, κυριαρχεί η αποσπασματικότητα ενώ υπάρχει μεγάλο πεδίο παρέμβασης και για τις ασφαλιστικές εταιρείες. Πώς μπορούν οι ασφαλιστικές να συμβάλλουν στην εξυγίανση; Ένας τρόπος είναι η δημιουργία πιο ολιστικών πακέτων σε επίπεδο πρωτοβάθμιας φροντίδας. Ένας άλλος τρόπος είναι να χαράξουν οι ασφαλιστικές από κοινού με το δημόσιο το νέο νοσοκομειακό χάρτης της Ελλάδας. Βασικό τα ιδιωτικά συμβόλαια να ενισχύσουν την πρόληψη, διάγνωση και υπηρεσίες υγείας μαζί σε ένα ενιαίο σύστημα.

Που βρίσκεται η έκθεση που μιλά για τον στρατηγικό σχεδιασμό της υγείας, ποιοι είναι οι στόχοι του συστήματος;  Που είναι η έκθεση υγείας του ελληνικού λαού. Πώς θα γίνουν όλα αυτά που περιέγραψα αν δεν αποφασίσουμε τι κράτος θέλουμε και τι σύστημα υγείας θέλουμε;