Τέλος στο μιμητισμό…

Η εποχή της μαζικής αντίληψης, που οι ασφαλιστικές εταιρείες παρακολουθούσαν η μία την άλλη και προχωρούσαν σε αποφάσεις, ακολουθώντας την εξελικτική θεωρία του «μιμητισμού», δείχνει ότι τελειώνει.

Πέρασαν χρόνια τώρα, που η τακτική αυτή αποτέλεσε τον κύριο άξονα των πρωτοβουλιών που λαμβάνονταν, σχετικά με τις διαφημιστικές καμπάνιες, τα νέα προϊόντα και γενικά τις κινήσεις που οι εταιρείες βάσιζαν τις πολιτικές τους για να προσελκύσουν πελάτες. Το αποτέλεσμα λοιπόν αυτής της διαδικασίας ήταν, η αγορά να εμφανίζει πανομοιότυπες συμπεριφορές και κυρίως, να μη διαφοροποιείται ως προς αυτό που προσφέρει. 

Δεν ήταν η έλλειψη ιδεών, ούτε η απουσία ικανών στελεχών με έμπνευση, που ωθούσε προς αυτή την κατεύθυνση. Απλώς ήταν οι συνθήκες τέτοιες, που δικαιολογούσαν το να ακολουθεί ο ένας τον άλλο. Και αυτό διότι η αγορά αναπτυσσόταν και επιχειρούσε να κάνει αφενός αισθητή την παρουσία της και, ταυτόχρονα, να προσφέρει στους Έλληνες καταναλωτές μια γκάμα προϊόντων πρωτόγνωρων, που σαφώς απαιτούσαν χρόνο για να γίνουν γνωστά, να αφομοιωθούν και να αγοραστούν από τους πολίτες. 

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν πρόβα γνωριμίας με το ασφαλιστικό προϊόν. Συνεπώς, όλα κυλούσαν σωστά. Δε θα μπορούσε δηλαδή κάποιος να βγει και να πουλήσει ένα διαφορετικό – από τους ανταγωνιστές- προϊόν, σε ένα κοινό ανεκπαίδευτο με την ασφαλιστική αγορά. 

Σήμερα, όμως, τα πράγματα άλλαξαν, το κοινό εκπαιδεύτηκε -ασχέτως αν ακόμα δεν απόκτησε ασφαλιστική συνείδηση εφάμιλλη των άλλων χωρών- και οι εταιρείες δεν έχουν πια λόγο να ακολουθούν τη «θεωρία ενότητας» εκείνης της εποχής, που όλοι προσπαθούσαν στον ίδιο στόχο.

Σήμερα, οι ασφαλιστικές καλούνται να διαφοροποιηθούν μεταξύ τους και για ένα ακόμα λόγο. Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός και δεν επιτρέπει ομαδικές προσεγγίσεις, στο όνομα της ανάπτυξης. Αντίθετα απαιτεί διακριτές κινήσεις που δε θα μοιάζουν μεταξύ τους. Δεν μπορεί πια η μία να ακολουθεί την άλλη. Καλούνται να σκεφθούν και να δώσουν πολύ «προσωπικό» στίγμα. Χρειάζεται να κάνουν τη διαφορά…