Λόγια για να ακούν οι ασφαλιστές

Εχει κυριολεκτικά μπερδευτεί ο Ανασφάλιστος με τις συμμαχίες.

Παραλίγο να πατήσει, το ένα του πόδι, με το άλλο, στο άκουσμα ότι η Πολιτεία θεωρεί σύμμαχο την ελληνική ασφαλιστική αγορά σε θέματα συντάξεων, υγείας και περιουσίας και όλα θα δουν το έργο που θέλουν να δουν.

Το θέμα είναι πότε θα το δούν το έργο, αυτό, στον ύπνο τους, ή στο ξύπνιο τους; γιατί όπως πάει το πράγμα κάτι  τρομάζει τον Ανασφάλιστο. Φοβάται και αυτός ότι δεν θα το δει το έργο φέτος και ότι η παράσταση θα αναβληθεί για του χρόνου, τέτοια ημέρα περίπου.

Και για να σκεφτούμε λίγο:  Αν, η ιδιωτική ασφάλιση ήταν εχθρος της Πολιτείας τι θα είχε κάνει η Πολιτεία ώστε να την “σταματήσει’;

Και πάμε τώρα στα περί συμμαχίας: Μα και που η Πολιτεία, δηλώνει την ιδιωτική ασφάλιση, ως σύμμαχο, πάλι δεν την αφήνει να προχωρήσει. Την αναγνωρίζει στα λόγια, δεν την αναγνωρίζει στην πράξη. Ε’ τότε, εύλογα, ο Ανασφάλιστος, λέει αυτά που λέει.

Ενοχοποίηση, αποενοχοποίηση της ιδιωτικής ασφάλισης, γιατί συζητάμε ακόμα αυτά, είναι σαν να μην θέλουμε να πάμε μπροστά και οπισθοδρομούμε; Για να συλλέγουμε αντιδράσις και σχόλια;

Και, πέρυσι ήταν προτεραιότητα να θεσπίσει η Πολιτεία φορολογικά κίνητρα για τις δαπάνες των ασφαλίστρων για την ασφάλιση κτιρίων έναντι φυσικών καταστροφών. Δεν το έκανε όμως.

Υπόσχεται τώρα ότι μόλις γίνει η άρση των μέτρων κατά της πανδημίας.  Μήπως κινδυνεύουμε να δούμε το αντίθετο, δηλαδή η Πολιτεία βλέποντας την πραγματική οικονομία μας πει ότι θα αυξήσει την φορολογία; Ερχεται πιο εύκολα να υπόσχεσαι κάτι που θέλεις να κάνεις, αλλά οι καταστάσεις σε αποτρέπουν. Δενείσαι και υπόλογος.

Ο Ανασφάλιστος πιστεύει πως αν η Πολιτεία είχε πρόθεση να κάνει κάτι άμεσα με την ιδιωιτική ασφάλιση θα το είχε κάνει εν μία νυκτί. Τόσα και τόσα πέρασαν εν μία νυκτί, άντε για την ταχύτητα που θεσπίζονταν τα μέτρα επί κορωνοϊόύ, να ήθελε δύο νύκτες.

Το ίδιο εισιτήριο να κόψουμε και του χρόνου για να δούμε την ίδια παράσταση;