Η αγορά δεν χρειάζεται dealer, αλλά σύγχρονη ανθρωποκεντρική προσέγγιση

του Βάιου Κρόκου

Είναι πολλές οι φορές που έχει επισημανθεί η αναγκαιότητα για περισσότερη εξωστρέφεια στην ασφαλιστική αγορά, με στόχο να αναδειχθούν τα οφέλη για κάθε οικογένεια, επιχείρηση, ιδιώτη και επαγγελματία.

Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν βρίσκονται σε κάθε «γωνία» της καθημερινότητας μας και είναι πιο σαφές από ποτέ ότι το Κράτος δεν έχει την δυνατότητα να προλαμβάνει, να στηρίζει και να αποζημιώνει για το κάθε τι.

Απεναντίας, η δεκαετής οικονομική κρίση, ο μόνιμος «στενός κορσές» στα δημοσιονομικά της χώρας και η «συνειδητοποίηση» πλέον για το ποιος ο ρόλος του καθενός οφείλουν να δημιουργήσουν εκείνες τις συνθήκες όπου η ιδιωτική ασφάλιση θα λάβει τον ρόλο που της αναλογεί στις νέες προσπάθειες ανάταξης της χώρας στην μετά – COVID εποχή. Είναι όμως έτσι;

Ποικίλα σχόλια, δημοσιεύσεις και τοποθετήσεις έλαβαν χώρα με αφορμή το πρόσφατο άρθρο του δημοσιογράφου Δημήτρη Καμπουράκη με τίτλο «Ο dealer των ασφαλιστικών» στο οποίο κάνει λόγο για «τσουνάμι» μηνυμάτων εξαγριωμένων πολιτών ύστερα από τηλεοπτική αναφορά του στο γεγονός ότι πρέπει όλοι να ασφαλίσουμε την περιουσία μας, με αφορμή τις πρόσφατες φυσικές καταστροφές.

Άραγε γνωρίζουν όλοι οι πολίτες ότι μπορεί να ασφαλίσει κανείς την κατοικία του με 10-20 ευρώ το μήνα, έναντι κινδύνων όπως ο σεισμός, η φωτιά, η πλημμύρα και η κλοπή; Σίγουρα όταν οι οικονομικές συνθήκες είναι δύσκολες και η αγοραστική δύναμη μειωμένη όλοι σκέφτονται τα έξοδα δυο και τρεις φορές. Ας αναλογιστεί ο καθένας όμως τι δαπάνες πραγματοποιεί μηνιαίως και αν αξίζει και μπορεί πραγματικά – τελικά – να προστατέψει την περιουσία του.

Δίπλα στον άνθρωπο

Από την μια πλευρά, ναι, απαιτείται έντονη θεσμική εκπροσώπηση – και όχι μόνο στους κύκλους της αγοράς – στις ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, επιχειρηματικά forums, πολιτικούς φορείς, think tanks και οντότητες που βρίσκονται στην «ραχοκοκαλιά» της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας της χώρας, δίπλα στις ανάγκες του πολίτη.

Ίσως έτσι δεν θα ψάχναμε ακόμα τα εξαγγελθέντα κίνητρα για την προστασία της α’ κατοικίας από φυσικές καταστροφές.

Παράλληλα όμως απαιτείται κουλτούρα και εκπαίδευση. Ο χρηματοοικονομικός – ασφαλιστικός αναλφαβητισμός είναι γεγονός ακόμα στις μέρες μας. Έχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας (1934) όταν η κοινωνία αγκάλιασε τον θρυλικό κουμπαρά του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, ο οποίος έβαλε την έννοια της αποταμίευσης στην ελληνική οικογένεια. Τι σύγχρονες δράσεις πραγματοποιούνται σήμερα για τέτοια ζητήματα και γιατί ο αντίκτυπος παραμένει αναιμικός;

Την ίδια ώρα, οι σύγχρονες τεχνολογίες είναι εδώ. Η αγορά και ο ασφαλιστής του μέλλοντος καλούνται – εν μέσω αυστηρού κανονιστικού πλαισίου – να κομίσουν τα κατάλληλα μηνύματα.

«Νέο αίμα» και φρέσκιες ιδέες πρέπει να ενταχθούν στον κόσμο της ασφάλισης. Η πλειοψηφία είναι πλέον 40 -50 ετών και 50+ και το ποσοστό των ατόμων 30-40 ετών είναι χαμηλότερο του Μ.Ο.

Έμπειρα στελέχη και νέοι φιλόδοξοι ασφαλιστές καλούνται να αναδείξουν τα οφέλη της ασφάλισης στην κοινωνία, σε ένα νέο phygital μοντέλο εργασίας.

Είναι εδώ και χρόνια που ο πρόεδρος της ΕΑΕΕ, κ. Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου σημείωνε χαρακτηριστικά πως «θα πρέπει να κάνουμε το ασφαλιστικό προϊόν sexy».

Τα σύγχρονα «οικοσυστήματα» που διαμορφώνουν οι ασφαλιστικές, τα νέα μοντέλα εργασίας και οι σύγχρονες τεχνολογίες αποτελούν κρίσιμο στοιχείο προς αυτή την κατεύθυνση για τις νεότερες γενιές – εν δυνάμει πελάτες. Αρκεί η προσέγγιση να είναι ανθρωποκεντρική, με διαφάνεια, έγκαιρες και σύγχρονες λύσεις. Ο χρόνος και οι πρακτικές θα δείξουν τι μπορεί να επιτευχθεί.

Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αναδειχθούν τα οφέλη της ασφάλισης – όπως είθισται δυστυχώς να συμβαίνει σε δύσκολες στιγμές – είναι η άμεση στήριξη των πληγέντων από τις πρόσφατες φυσικές καταστροφές. Για την ώρα, οι εταιρείες δείχνουν αντανακλαστικά και προχωρούν σε άμεσες ενέργειες. Δυστυχώς λίγοι είναι αυτοί (αριθμός ασφαλισμένων έναντι συνόλου ζημιών) που θα ωφεληθούν….