Για να επιτύχετε το εφικτό, προσπαθήστε για το ανέφικτο

Ο πλούτος στην ζωή δεν είναι όποιος έχει περισσότερα αλλά όποιος χρειάζεται λιγότερα. Τούτο ισχύει και για τα λόγια. Πλούσια δεν είναι τα λόγια που υπόσχονται αλλά τα λόγια που γίνονται πράξεις.

Τον περασμένο Μάϊο διαβάσαμε ότι το υπουργείο Ανάπτυξης θέτει ως ύψιστη προτεραιότητα την διαφάνεια στους όρους αναπροσαρμογής των ασφαλίστρων, ανακοινώνοντας το μπιλιέτο των 100.000 ευρώ σε ασφαλιστική για αδικαιολόγητη αύξηση ασφαλίστρων. Λίγες ημέρες πριν κατά την θερινή ραστώνη το πρόστιμο έκανε φτερά.

Λόγια, λόγια, λόγια. Γιατί συνέβη αυτό, με ποια κριτήρια ακυρώνεται ένα πρόστιμο; Με κριτήρια που διέπουν το δίκαιο, με κριτήρια συμφέροντος;

Όταν οι πολίτες έχουν διαβάσει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για ένα πρόστιμο σε ασφαλιστική και μετά διαβάζουν ότι το πρόστιμο το υπουργείο το πήρε πίσω, άνευ εξηγήσεων, τι καλούνται να συμπεράνουν;  Ότι η καταγγελία ήτο ψευδής για τις αλόγιστες αυξήσεις στα ασφάλιστρα, ότι το υπουργείο δείχνει απέριττη εύνοια σε κάποιους; Ένα από τα δύο γιατί 3^η οπτική δεν χωράει στην συζήτηση μας.

Αν έγινε για καλό έκανε ζημιά. Διότι το μυαλό του ασφαλισμένου έρχεται να σκεφτεί το ίδιο συμφέρον. Λίγοι είναι αυτοί που στο μυαλό τους δεν θα υπερισχύσει το αρνητικό από θετικό.  Αν έγινε για καλό γιατί το υπουργείο δεν έδωσε εξήγηση ώστε οι πολίτες να μην στρέφονται κατά της ιδιωτικής ασφάλισης και επίσης για να καταλάβουν πως υπολογίζονται οι τιμές των ασφαλίστρων κατά τις ανανεώσεις των συμβολαίων τους.

Ξέρετε κάτι για να μπορέσουμε να επιτύχουμε το εφικτό πρέπει να προσπαθήσουμε για το ανέφικτο.  Όταν το κάνουμε αυτό ξανά και ξανά κάτι θα μπορέσει αν αλλάξει.