Η σίγουρη σύνταξη της ιδιωτικής ασφάλισης

Το θέμα της επαρκούς και έγκαιρης συνταξιοδότησης αποτελεί ένα κεφαλαιώδους σημασίας  ζήτημα για όλες τις κοινωνίες του κόσμου και πολύ περισσότερο για την δική μας. Η ελληνική πολιτεία αναγκάστηκε υπό των τεράστιων πιέσεων που δέχτηκε αλλά και από την αναγκαιότητα προσαρμογής του συστήματος σε πιο ρεαλιστικές βάσεις, να πάρει μέτρα προσαρμογής του ασφαλιστικού συστήματος τα οποία πριν μερικά χρόνια ούτε που θα τολμούσαμε να σκεφτούμε. 

Η μείωση των συντάξεων σε πολύ χαμηλά επίπεδα σε συνδυασμό με την επιμήκυνση του χρόνου συνταξιοδότησης έχει φέρει σε μεγάλο σκεπτικισμό τους Έλληνες εργαζόμενους που οραματίζονται πλέον μια τρίτη ηλικία πιο ανασφαλή και με εξασφαλισμένη την πτώση του βιοτικού τους επιπέδου.

Το κράτος νομοτελειακά δεν μπορεί να δώσει λύση. Αποτελεί ουτοπική επιθυμία ή ελπίδα ότι το κράτος μπορεί να δώσει ολοκληρωμένες λύσεις σε οποιοδήποτε βασικό πρόβλημα των πολιτών που το απαρτίζουν. Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ και πουθενά. Η πολιτεία το μόνο που μπορεί να εξασφαλίσει στα μέλη της είναι ένα ελάχιστο επίπεδο παροχών, το οποίο προσπαθεί να βελτιώνει αναλόγως της δημοσιονομικής της κατάστασης, προκειμένου να μην υπάρχουν καταστάσεις ανέχειας και προβλήματα βασικής επιβίωσης μεταξύ των μελών της κοινωνίας που την αποτελούν. 

Οπότε τουλάχιστον στις δυτικού τύπου κοινωνίες όπως η δική μας, η ατομική πρόοδος επιτυγχάνεται μέσω των πόρων από την προσωπική εργασία και την κατανομή τους με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να εξασφαλιστούν βασικά αγαθά του παρόντος σε συνδυασμό με ακρογωνιαίες μελλοντικές εξασφαλίσεις.

Η σημερινή γενική κρίση θα μετατραπεί μελλοντικά σε ατομική αν δεν πάρουμε έγκαιρα μέτρα. Αν κάποιος θέλει να εξασφαλίσει ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής κατά την περίοδο της συνταξιοδότησής του θα πρέπει να πάρει άμεσα τα μέτρα του.

ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ

Πριν 2 χρόνια δημοσιεύτηκε μια έρευνα που είχε διενεργηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο σχετικά με την ιδιωτική ασφάλιση συνταξιοδότησης, αφού το συνταξιοδοτικό ζήτημα απασχολεί όλες τις πολιτισμένες κοινωνίες του κόσμου. Για την οικονομία του άρθρου απομονώνουμε κάποια στοιχεία που μας ενδιαφέρουν:

Ο μέσος όρος ηλικίας των ανθρώπων που αρχίζουν  ένα ατομικό  συνταξιοδοτικό συμβόλαιο είναι τα 40 χρόνια περίπου.  Οι λόγοι που γίνεται αυτό είναι οι εξής:

• Σε αυτή την ηλικία κάποιος έχει ήδη αποκατασταθεί επαγγελματικά
• Έχει συνήθως οικογένεια και τα οικογενειακά έξοδα έχουν μπει σε σταθερό ρυθμό
• Έχει καλύψει άλλες ανάγκες και η σκέψη του έχει ωριμάσει για μακροχρόνια εξασφάλιση του βιοτικού του επιπέδου
• Έχει συνειδητοποιήσει ότι τα χρόνια περνάνε γρήγορα και τα χρονικά περιθώρια στενεύουν, ως εκ τούτου η ηλικία συνταξιοδότησης δεν είναι πλέον μακριά
• Έχει συνειδητοποιήσει την αξία της αποταμίευσης που δεν έκανε τα προηγούμενα  χρόνια.

Στην ίδια έρευνα όμως υπήρχαν σημαντικότατες παρατηρήσεις που αφορούσαν τα συνταξιοδοτικά προγράμματα που είχαν ξεκινήσει γονείς (ή παππούδες) για τα παιδιά / εγγόνια τους. Τα ασφαλιστήρια αυτά όταν τα αναλάμβαναν οικονομικά τα ίδια τα παιδιά, μετά την ενηλικίωσή τους και την επαγγελματική τους τακτοποίηση, είχαν ποσοστό διατηρησιμότητας περίπου 99%. Δηλαδή τα παιδιά όχι μόνο δεν τα διέκοπταν αλλά τα ενίσχυαν ακόμα περισσότερο! 

Οι κυριότεροι λόγοι που συνέβαινε αυτό είναι οι εξής:

• Το ασφαλιστήριο είναι συνέχεια μιας απόφασης κάποιου αγαπημένου προσώπου (μπαμπά, μαμά, παππού ή γιαγιάς)
• Το ασφαλιστήριο υλοποιεί ένα συγκεκριμένο οικονομικό σχέδιο το οποίο είναι γραμμένο και διατυπώνει συγκεκριμένα δικαιώματα και υποχρεώσεις, κάτι που δίνει ένα στόχο και ένα όραμα στον νέο ασφαλισμένο
• Την ώρα που όλοι διεκδικούν τα πρώτα του χρήματα (οι ηλικιακές ομάδες από 16-33 είναι οι ευάλωτοι στόχοι σχεδόν όλων των διαφημιστικών εκστρατειών) αυτό πρώτα αποταμιεύει για την υλοποίηση του σχεδίου του και μετά ξοδεύει για οτιδήποτε άλλο
• Η ηλικία συνταξιοδότησης είναι πολύ κοντά
• Το κεφάλαιο που έχει συσσωρευτεί είναι σημαντικό
• Νοιώθει υπεροχή απέναντι στους συνομηλίκους του

Η ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΥΠΕΡΕΧΕΙ ΕΝΑΝΤΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ

Δεν υπάρχει μηχανισμός συνταξιοδότησης ανώτερος από ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Πολλοί άνθρωποι αξιολογώντας  την ταυτόσημη πράξη της συστηματικής αποταμίευσης, συγχέουν τις ασφαλιστικές εταιρείες με τις τράπεζες. Οι δύο οργανισμοί όμως διαφέρουν ουσιαστικά αφού υπηρετούν διαφορετικές αποστολές. Η τράπεζα εξασφαλίζει άμεση ρευστότητα των χρημάτων και εξυπηρετεί σκοπούς προσωρινής αποταμίευσης. Το ασφαλιστήριο συμβόλαιο παρέχει κάτι εντελώς διαφορετικό:

• Αν συμβεί θάνατος ή αναπηρία σε αυτόν που πληρώνει το ασφαλιστήριο, αυτό  θα συνεχίσει να πληρώνεται για όλη την διάρκειά του από την ασφαλιστική εταιρεία

• Η ασφαλιστική εταιρεία προσφέρει εγγυημένο επιτόκιο έως 3,35% για όλη τη διάρκεια του συμβολαίου όση κι αν είναι αυτή. Οι τράπεζες δεν μπορούν να εγγυηθούν επιτόκιο παρά μόνο για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Το επιτόκιο της ασφαλιστικής όμως είναι εξασφαλισμένο ακόμα κι αν υπάρξουν αρνητικά επιτόκια στο μέλλον

• Η ασφαλιστική εταιρεία θα δώσει ισόβια μηνιαία σύνταξη εγγυημένη και μεταβιβαζόμενη στον ή στην  σύζυγο

• Το ασφάλιστρό  εκπίπτει του φορολογητέου εισοδήματος

• Το ασφαλιστήριο «υποχρεώνει» τον κάτοχό του σε συστηματική αποταμίευση γεγονός που παραδόξως έχει κριθεί σαν ένα από τα σημαντικότερα κίνητρα για να κάνει κάποιος ασφάλεια βάσει των ερευνών

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ!

Το σημαντικότερο πλεονέκτημα όλων όμως λέγεται προσδόκιμο ζωής και εφαρμοζόμενος πίνακας θνησιμότητας. Πολύ πρόσφατες έρευνες που διενεργήθηκαν από μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες που μελετούν το ζήτημα της μακροζωίας, έφεραν στην  δημοσιότητα εκπληκτικά συμπεράσματα όσον αφορά το προσδόκιμο ζωής  των παιδιών που γεννιούνται σήμερα.

Βάσει αυτών ο μέσος όρος ηλικίας –προσδόκιμο επιβίωσης-των σημερινών νεογέννητων θα είναι από 103-107 χρόνια στις δυτικές χώρες με τάσεις περαιτέρω αύξησης στα επόμενα χρόνια!

Σήμερα στην Ελλάδα οι ασφαλιστικές εταιρείες εφαρμόζουν τον πίνακα θνησιμότητας του 1990 σύμφωνα με τον οποίο το μέσο προσδόκιμο επιβίωσης είναι 77,5 χρόνια.

 Όπως οποιοσδήποτε μπορεί  να καταλάβει όταν θα εφαρμοστούν οι νέοι πίνακες οι οποίοι ετοιμάζονται, τα πράγματα δεν θα είναι ευνοϊκά για τα συνταξιοδοτικά προγράμματα, αφού οι ασφαλιστικές εταιρείες θα πρέπει να πληρώνουν για περισσότερα χρόνια συντάξεις. Σαν άμεσο αποτέλεσμα, για το ίδιο ποσό σύνταξης θα πρέπει να πληρωθούν πολλαπλάσια ασφάλιστρα ειδάλλως το ποσό της σύνταξης θα μειωθεί δραματικά.

Όσοι λοιπόν ασφαλίζονται σήμερα για πρόγραμμα συνταξιοδότησης και ακόμα περισσότερο όσοι φροντίζουν να ασφαλίσουν τα παιδιά τους για τον ίδιο λόγο, εκτός από μια πολύ λογική οικονομική απόφαση, κάνουν ταυτόχρονα και μια πολύ σημαντική επενδυτική κίνηση.

ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ!

Η απόφαση που θα πάρει ο γονέας για να δημιουργήσει συνταξιοδοτικό πρόγραμμα για τα παιδιά του είναι αναμφισβήτητα ιστορικής σημασίας:

• Κάθε μήνα που τα παιδιά του θα εισπράττουν την σύνταξή τους, θα μνημονεύουν το αγαπημένο πρόσωπο που κάποτε προνόησε για κάτι τόσο σημαντικό για την ζωή του

• Δίνοντας στα παιδιά τους ένα συμβόλαιο το οποίο θα αρχίσουν να διαχειρίζονται από νεαρή ηλικία, δημιουργούν βάσεις ουσιαστικής σχέσης αυτών με θεμελιώδη οικονομικά ζητήματα της ζωής τους

• Πρόκειται για μια πράξη υψίστης προνοητικότητας και επενδυτικής σοφίας αφού άρχισε την εποχή που οι πίνακες θνησιμότητας ήταν ήδη πεπαλαιωμένοι

• Δίνεται η δυνατότητα στα παιδιά του να απολαύσουν κάτι που ελάχιστοι θα έχουν σκεφτεί

ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΤΑΞΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΠΟΥΔΩΝ

Πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν για ποιο λόγο είναι πιο σπουδαίο ένα συνταξιοδοτικό συμβόλαιο για τα παιδιά τους με ημερομηνία λήξης τα 45 ή τα 50 χρόνια, παρά ένα συμβόλαιο που θα λήγει στα 20 και θα καλύψει τις σπουδές του παιδιού. 

Η πράξη δείχνει ότι αυτά τα έξοδα τα καλύπτουν οι γονείς από τις υπάρχουσες αποταμιεύσεις τους και σπάνια χρειάζονται επιπλέον κεφάλαια. 

Η πιο προνοητική πράξη που μπορεί να γίνει γι αυτή την περίπτωση θα ήταν μια ασφάλεια απώλειας ζωής και ανικανότητας για τον άνθρωπο που φέρνει το κύριο εισόδημα στο σπίτι, γιατί μια τέτοια τραγωδία σίγουρα θα ακύρωνε πολλά από τα οικογενειακά όνειρα.

Σε περίπτωση ανάγκης βέβαια μπορεί να γίνει χρήση και του συνταξιοδοτικού συμβολαίου αφού η πορεία προς την σύνταξη περνάει και από τα 20 και από τα 25 χρόνια. Σε τέτοιες περιπτώσεις γίνεται ή μερική ή ολική εξαγορά του συμβολαίου.

ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΤΑΞΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΑΠΟ ΑΚΙΝΗΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ

Γιατί οι επενδύσεις σε ακίνητη περιουσία και οι πρόσοδοι από ενοίκια δεν εξασφαλίζουν ισόβιο εγγυημένο εισόδημα.
Τα ακίνητα όπως και οι άνθρωποι, γερνάνε φθείρονται και απομειώνονται στο πέρασμα του χρόνου. Είναι μια διαρκής πηγή εξόδων. Η συντήρησή τους και η αναβάθμισή τους είναι απολύτως αναγκαία για να παραμείνουν ανταγωνιστικά σε μια διαρκώς εξελισσόμενη και δύσκολη αγορά κατοικίας και επαγγελματικής στέγης. 

Το απόθεμα των κατοικιών που μένουν χωρίς μισθώσεις αυξάνεται διαρκώς ενώ ταυτόχρονα πέφτει διαρκώς το επίπεδο των ενοικιαστών. Η φορολογία έχει σαν μόνιμο και εύκολο στόχο την ακίνητη περιουσία. Η ρευστοποίηση ακίνητης περιουσίας για βιοποριστικούς λόγους δεν μπορεί ποτέ να γίνει με καλούς όρους. Η τιμή που κάποιος νομίζει ότι αξίζει το ακίνητό του σχεδόν ποτέ δεν συμβαδίζει με την πραγματικότητα της αγοράς. Οι πρόσοδοι από ενοίκια και η μεταβλητότητα των τιμών δεν εξασφαλίζουν ισόβιο και, κυρίως, εγγυημένο εισόδημα.

Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ…

…γιατί σχεδιάστηκε ακριβώς γι αυτό, και φυσικά δεν ανταγωνίζεται καμιά άλλη επιλογή. Προσφέρει ισόβιο, μόνιμο, εγγυημένο εισόδημα την ώρα που πρέπει λύνοντας οριστικά το πρόβλημα αυτό. Πολλοί δεν αντιλαμβάνονται την μοναδικότητα της ασφαλιστικής λύσης και την αντιπαραβάλουν  άλλες μορφές συσσώρευσης χρημάτων. Καμία όμως άλλη λύση δεν έχει εφευρεθεί που να προσφέρει ότι η ασφάλιση. Λειτουργεί επικουρικά και προστατεύει απόλυτα τον ασφαλισμένο-δικαιούχο. 

Αλλά ακόμα και αν κάποιος έχει πετύχει απόλυτα στα μελλοντικά του σχέδια δεν θα πει όχι σε ένα ισόβιο εισόδημα που δημιουργήθηκε από τις συστηματικές αποταμιεύσεις του. Δεν γεννήθηκε ακόμα άνθρωπος που να μην θέλει να κερδίσει ένα ακόμα ευρώ

Κανείς δε θέλει να τρώει από τα έτοιμα
Η ασφάλιση συνταξιοδότησης εξασφαλίζει ένα ισόβιο παθητικό εισόδημα. Δηλαδή δεν χρειάζεται καμιά παρέμβαση για να το εισπράττει ο δικαιούχος κάθε μήνα εφ’ όρου ζωής. Προσφέρει ηρεμία πνεύματος και εξασφαλίζει –οικονομικά- τα όνειρα του μέλλοντος. Προσφέρει επίσης διασφάλιση των υπόλοιπων περιουσιακών στοιχείων, αφού αυτά δε θα χρειαστεί να μειώνονται σταδιακά για να χρησιμοποιηθούν για βιοποριστικές ανάγκες.

ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ: ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΩ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ;

• Γιατί το θέμα της συνταξιοδότησης είναι το πιο φλέγον θέμα της κοινωνίας που ζούμε
• Γιατί γνωρίζω πολύ καλύτερα από αυτό τις συνέπειες της ανεπαρκούς συνταξιοδότησης
• Γιατί θέλω να του δώσω την δυνατότητα να συνταξιοδοτηθεί στην ηλικία που πρέπει και που θα μπορεί να αξιοποιήσει πλήρως τα χρήματα που θα παίρνει
• Γιατί το προσδόκιμο ζωής των παιδιών πλησιάζει τα 100 χρόνια ενώ  οι πίνακες θνησιμότητας δεν έχουν προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα
• Γιατί ότι και να μου συμβεί το εισόδημά του θα είναι εξασφαλισμένο
• Γιατί προστατεύω τα χρήματα του και τα δικά μου από τον πληθωρισμό
• Γιατί θέλω να δώσω στο παιδί μου ένα έτοιμο και ώριμο σχέδιο/ εργαλείο το οποίο να μπορεί να διαμορφώνει σύμφωνα με τις ανάγκες του και τις οικονομικές του δυνατότητες
• Γιατί την ώρα που θα αναλάβει να συνεχίσει μόνο του την καταβολή των ασφαλίστρων, θα δώσει προτεραιότητα σε αυτό έναντι οτιδήποτε άλλου διεκδικεί τις οικονομίες του
• Γιατί ένα σχέδιο το οποίο κληρονομείται από τους γονείς είναι πολύ δύσκολο να εγκαταλειφθεί
• Γιατί υπάρχει η δυνατότητα πρόωρης εξαγοράς σε περίπτωση πρόωρης ανάγκης
• Γιατί ο μέσος όρος που αρχίζει κάποιος το συνταξιοδοτικό του πρόγραμμα είναι τα 40 έτη
• Γιατί δίνω την ευκαιρία στο παιδί μου να ολοκληρώσει κάτι την ώρα που άλλοι το αρχίζουν
• Γιατί και εγώ θα ήθελα να μου δινόταν η ευκαιρία να συνταξιοδοτηθώ από τόσο νωρίς
• Γιατί κάνω κάτι πολύτιμο και σπάνιο
• Γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που δε θα ήθελε να έχει τη δυνατότητα συνταξιοδότησης από τα 45 ή τα 50 του χρόνια
• Γιατί κάθε μήνα που το παιδί θα εισπράττει την σύνταξή του θα θυμάται ότι αυτή ξεκίνησε από τον μπαμπά την μαμά τον παππού ή την γιαγιά