Το κενό της αντίληψης…

Πολλοί μιλούν για ευκαιρίες, ενώ κάποιοι άλλοι -μάλλον περισσότεροι- για δυσκολίες. Όπως και να έχει το θέμα της ελληνικής οικονομίας, της πορείας της και των επιπτώσεων που έχει στην αγορά και τους πολίτες αντιμετωπίζεται διαφορετικά καταδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει σταθερά.

Οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, οι επαγγελματικές τάξεις και γενικά η επιχειρηματικότητα δε διακρίνουν μέχρι σήμερα μια σαφή κατεύθυνση ή κάποιο ανακοινωμένο σχέδιο που εφαρμόζεται με χρονοδιάγραμμα και εγγυάται ότι η οικονομία οδηγείται σε καλύτερες συνθήκες.

Η κατάσταση αυτή εντείνει τον προβληματισμό και την ανησυχία δεδομένου ότι οι επιχειρήσεις έχουν ανάγκη περισσότερο από οτιδήποτε άλλο να λειτουργούν σε περιβάλλον σταθερότητας ασχέτως αν λαμβάνονται μέτρα σκληρά και επώδυνα.

Το ζητούμενο λοιπόν είναι να υπάρχει στόχευση και σαφήνεια για τα όσα καλούνται να συμμετάσχουν προκειμένου να βγει η χώρα από το αδιέξοδο. Η επικρατούσα ασάφεια είναι και η αιτία που σήμερα οι επιχειρήσεις μπαίνουν στην λογική των περικοπών, του περιορισμού του κόστους λειτουργίας και γενικά σε τακτικές που δεν συνιστούν ανάπτυξη. Και αυτό θα πρέπει να το κατανοήσουν οι αρμόδιοι και να προχωρήσουν γρήγορα σε παρουσίαση ενός σχεδίου για την Ελλάδα, αποσυνδεμένο από το μνημόνιο και τις απαιτήσεις της τρόικας. Διότι μέχρι σήμερα η διάσταση της ανάπτυξης απουσιάζει κόβοντας τις ελπίδες για μια καλύτερη επόμενη ημέρα. Ήδη σήμερα οι επιχειρήσεις αναφέρουν ότι δεν γνωρίζουν που οδηγείται το «καράβι».

Αντίθετα οι ασχολούμενοι –της κυβέρνησης- με την οικονομία αναφέρουν σε δημόσιες δηλώσεις τους ότι η κρίση γίνεται ευκαιρία και πώς το σχέδιο της πολιτείας έχει βάση και σταθερότητα. Το χάσμα είναι μεγάλο και δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το κενό…