Πόσα φορτία σηκώνει ο κρατικός πυλώνας ασφάλισης

Της Ελενας Ερμείδου

Και εκεί που όλα φαίνονταν μία χαρά, έγιναν δύο τρομάρες. Η κυβέρνηση από εκεί που θα μοίραζε τα βάρη των συντάξεων σε τρεις πυλώνες, τα φόρτωσε σε έναν και μόνο. Στον γνωστό σε όλους μας πυλώνα κρατικής ασφάλισης. Πόσα φορτία θα σηκώνει αυτός ο πυλώνας και πόσες αντοχές του έχουν μείνει ακόμα; Θα πάθει έμφραγμα και θα τρέχουμε στην εντατική.

Γιατί ξοδεύτηκε τόσος χρόνος με εξαγγελίες, δηλώσεις, διαβεβαιώσεις;

Προκύπτουν και πάλι τα ίδια ερωτήματα, οι ίδιες ανησυχίες, οι ίδιοι προβληματισμοί. Ε.. και; Πολύ κουραστικό, αν δεν υπάρχει πρόοδος, χάνεται και η εμπιστοσύνη και άντε να την βρεις ξανά. Τόσα λέγαμε για την προηγούμενη κυβέρνηση. Το κακό είναι ότι οι πολιτικοί μας πάντα δεσμεύονται, και εγγυώνται. Τι είδους δεσμεύσεις και εγγυήσεις είναι αυτές που σε κάνουν να χάνεσαι και να ξεκινάς από την αρχή, χωρίς να σε πάνε μέχρι το τέλος;

Το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο μπαίνει στην βουλή μεθαύριο και αναμένεται να ψηφιστεί στις 21 Φεβρουαρίου.  Περιλαμβάνει ατελείωτα άρθρα και αλλαγές στα ποσοστά αναπλήρωσης.

Η νέα κυβέρνηση έδειξε ότι θα υλοποιήσει μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό εισάγοντας τον δεύτερο και τρίτο πυλώνα και ότι ο εργαζόμενος θα έχει λόγο στο συνταξιοδοτικό του  με την επιλογή επενδυτικών προϊόντων και την δημιουργία αποθεματικών κεφαλαίων.

Η μετάβαση στο σύστημα των τριών πυλώνων θα ενίσχυε την ανθεκτικότητα του ασφαλιστικού, ενώ η ενίσχυση της ανταποδοτικότητας του ασφαλιστικού αποτελούσε και βασικό κίνητρο για τον περιορισμό της εισφοροδιαφυγής, παράλληλα θα συνέβαλλε δραστικά στην αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος που είναι στην Ελλάδα έντονο.  Ο δείκτης εξάρτησης υπολογίζεται σε 30 χρόνια με τις παρούσες συνθήκες να ξεπεράσει το 60%.

Ο συνδυασμός του αναδιανεμητικού με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα θα επιτύγχανε καλή διασπορά κινδύνων ενώ οι επενδύσεις σε διάφορες κατηγορίες κεφαλαίων στα πρότυπα του δεύτερου πυλώνα ασφάλιση θα εξασφάλιζε κέρδη για τους ασφαλισμένους. Το όλο αυτό σύστημα θα προσέλκυε επενδυτές συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της οικονομίας και του Χρηματιστηρίου Αθηνών και θα διοχετετεύονταν χρήματα σε παραγωγικές διαδικασίες.

Η κάλυψη των ασφαλιστικών ελλειμμάτων από κρατικούς πόρους άνω των δυνατοτήτων που μας οδήγησε στην κρίση λίγα στην πράξη μας έμαθε.