Ο «χρυσός» των Ολυμπιακών Αγώνων

Με τους Ολυμπιακούς του 2012 στο Λονδίνο να διαφαίνονται στον ορίζοντα οι ασφαλιστικές εταιρείες στρέφουν το βλέμμα προς μία αγορά δισεκατομμυρίων, που αφορά κυρίως στην ασφάλιση αθλητικών σωματείων και ομίλων, αλλά και σε ένα ευρύτατο φάσμα καλύψεων που ξεκινά από την καθυστέρηση μετάδοσης από τα τηλεοπτικά δίκτυα έως και τις ζημίες στους χώρους που θα διεξαχθούν τα αγωνίσματα.    

Όταν ο Πάμπλο Πικάσο ρωτήθηκε “τι είναι τέχνη”, απάντησε “Τι δεν είναι”; Αν απευθύνετε σε οποιονδήποτε επαγγελματία ασφαλιστή μια παρόμοια ερώτηση για την κάλυψη των αθλητικών συλλόγων και δραστηριοτήτων “διατρέχετε” τον κίνδυνο να λάβετε μία εξίσου φιλοσοφική απάντηση. 

Με τους Ολυμπιακούς Aγώνες εν όψει και τις επιχειρηματικές ευκαιρίες που παρουσιάζονται για τις ασφαλιστικές να αυξήσουν τα ασφαλιστήρια συμβόλαια τους “κλείνοντας” μεγάλες συμφωνίες, το iw δημοσιεύει την έρευνα του κ. Emmanuel Kenning  για τους ποικίλους κινδύνους που περιβάλλουν την ασφάλιση των αθλητικών σωματείων και τους αγώνες στο Λονδίνο.

Ο κ. Phil Grace, υπεύθυνος του τμήματος Διαχείρισης Κινδύνων στην Aviva, επισημαίνει την αδυναμία της δημιουργίας κάλυψης κάθε είδους τομέα αναφέροντας ότι “στο ένα άκρο θα μπορούσαμε να έχουμε τους κινδύνους που προκύπτουν από τη πτώση με αλεξίπτωτο και τις καταδύσεις και ίσως στο άλλο τους κινδύνους που προκύπτουν κατά τη διάρκεια ενός αγώνα badminton, καθώς και οποιαδήποτε άλλη αθλητική δραστηριότητα μπορεί να ενταχθεί από άποψη επικινδυνότητας στο ενδιάμεσο. 

Επομένως, λόγω των εγγενών διαφορών που φέρουν αυτές οι δραστηριότητες δεν υπάρχει ένα ενιαίο προϊόν που να μπορεί να ανταποκριθεί σε όλα τα αθλήματα”.

Την ίδια άποψη εκφράζει και ο κ. David Griffiths, διευθύνων σύμβουλος στο Τμήμα Αθλητισμού και Ψυχαγωγίας του ομίλου “Kerry” στο Λονδίνο. “Είναι πολύ δύσκολο να οριοθετήσει κανείς μία τόσο μεγάλη αγορά και να πει πόσα ασφαλιστήρια συμβόλαια υφίστανται. Υπάρχουν πολλοί σύλλογοι που δραστηριοποιούνται στα βασικά αθλήματα, αλλά πού πρέπει να σταματήσει κανείς όταν πρόκειται για μικρούς συλλόγους”; αναφέρει ο κ. David Griffiths.

Αναμφισβήτητα κάθε περίπτωση πρέπει να κρίνεται επί της ουσίας, καθώς ο κατάλογος των στοιχείων που εξετάζει είναι απίστευτα μεγάλος. Στον κατάλογο αυτό, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται τομείς όπως ακίνητα, διακοπή επιχειρηματικής δραστηριότητας, χρηματικές απώλειες, νομική προστασία, κάλυψη εργαζομένων, προσωπικά ατυχήματα διευθυντών και στελεχών.

Επίσημη συμμετοχή

Ο όμιλος Kerry London, στον οποίο ανήκει μία οκταμελής ομάδα, είναι υπεύθυνος για τη διεξαγωγή ενός εγκεκριμένου προγράμματος με το Αγγλικό Συμβούλιο Κρίκετ. Σύμφωνα με τον κ. Griffiths αυτό παρέχει στη διοίκηση τη διαβεβαίωση ότι γνωρίζει πως όλα τα μέλη του έχουν ασφάλιση. Για τους μικρούς συλλόγους με χαμηλά ασφάλιστρα, συχνά  ένα τυποποιημένο προϊόν του συστήματος είναι ο πιο “βιώσιμος” τρόπος για να συνεχίσει τις δραστηριότητες του.
Η εταιρεία έχει μια γενική σχέση πρακτόρευσης με τη Fortis, η οποία επιτρέπει στο μεσίτη να δημιουργήσει τη δική του γραμμή πολιτικής. 

Η επιπρόσθετη αξία κάθε μεσίτη, ωστόσο, είναι η ικανότητά του να σκέφτεται πέρα από μια τυποποιημένη προσέγγιση όταν αυτό είναι αναγκαίο. Ο κ. Griffiths χρησιμοποιεί το παράδειγμα του γκολφ για να αποδείξει ότι οι αποτιμήσεις είναι σημαντικές όταν πρόκειται για ένα σύλλογο που είναι διαφορετικός από τα συνηθισμένα σχήματα που υπάρχουν. Μαζί με τα μηχανήματα και την κάλυψη των χώρων που είναι επικαλυμμένοι με γρασίδι, θα μπορούσε να παράσχει κάλυψη σε διοικητικά συμβούλια και τρόπαια. 

“Όταν πρόκειται για ένα αθλητικό σωματείο με μεγάλη παράδοση, αξίζει να αξιολογεί κανείς όλα τα δεδομένα. Τραβήξτε φωτογραφίες, γιατί οι άνθρωποι ξεχνούν. Λόγου χάρη αν έχει καεί, αυτό αποτελεί μεγάλη απώλεια της ιστορίας”.
Η Cobra είναι άλλη μία μεσιτική εταιρεία, που οι υπηρεσίες της συνδέονται με κρατικούς διοικητικούς φορείς. Ξεκίνησε την ασφαλιστική της δραστηριότητα στο χώρο του αθλητισμού προσφέροντας το 1991 δημόσια κάλυψη για το κοινό σε σχέση με τις ομάδες πρωταθλήματος που αγωνίζονταν την Κυριακή σε τοπικά γήπεδα. Η εν λόγω μεσιτική εταιρεία παρείχε ασφάλιση σε ομάδες που απαιτούσαν ασφάλιση αφενός αποδοτική και αφετέρου με χαμηλό κόστος. 

Ο  κ. Phil Truman, Διευθύνων Σύμβουλος της Cobra Corporate Solutions, επισημαίνει ότι υπάρχουν περίπου 40.000 τέτοιες λέσχες στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Cobra “τρέχει” ένα από τα δύο εγκεκριμένα προγράμματα με την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και λειτουργεί με περίπου το 35% των κομητειών του Ηνωμένου Βασιλείου.  Ο κ. Truman εντοπίζει κυρίως δύο στοιχεία “ζωτικής” σημασίας για τους ασφαλιστές που πρόκειται να συνάψουν ασφαλιστήριο συμβόλαιο με αθλητικό σωματείο: το χρονοδιάγραμμα και το επίπεδο κάλυψης της δημόσιας ευθύνης.

Η ασφάλιση δημόσιας ευθύνης μπορεί να αφορά στις διεκδικήσεις αποζημιώσεων με βάση την ημερομηνία που ο ασφαλισμένος υπέβαλε την αξίωση αποζημίωσης ή αξιώσεις  αποζημιώσεων που ισχύουν από την στιγμή που λαμβάνει χώρα η  ζημία.  Αυτό που είναι σημαντικό να γνωρίζουμε είναι ότι με τον τριετή χρονικό περιορισμό που ισχύει για τους ενήλικες, είναι εφικτό μία αξίωση να ισχύει και αφού ένας σύλλογος ή μία αθλητική λέσχη έχει διακόψει τη λειτουργία της. 

Ο κ. Truman εξηγεί πως “το πρόβλημα είναι ότι οι ομάδες και οι σύλλογοι έρχονται και παρέρχονται. Εάν οι εταιρείες αντιμετωπίσουν μια αξίωση χρόνια αργότερα, θα είναι μόνες τους. Όλα τα ασφαλιστήρια συμβόλαια της εταιρείας μας αφορούν αποζημιώσεις που ο χρόνος τους ταυτίζεται με τον χρόνο του περιστατικού από το οποίο προκύπτει βλάβη στον ασφαλισμένο”. 

Για τους νέους παίκτες της ομάδας, τα δεδομένα που πρέπει να λάβει κανείς υπόψη είναι ακόμη πιο σημαντικά, καθώς η τριετής παραγραφή ισχύει μόνο όταν το άτομο έχει ενηλικιωθεί. Στην πραγματικότητα, ένας εννιάχρονος θα μπορούσε προβάλλει μια αξίωση μια δεκαετία αργότερα. 

Όσον αφορά το επίπεδο κάλυψης, υπάρχουν δύο επιλογές: μέλος προς μέλος και παίκτη με παίκτη. Στην πρώτη περίπτωση, εάν στο πλαίσιο του παιχνιδιού ή της προπόνησης ο παίχτης ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου συγκρουστεί κατά λάθος με συμπαίκτη του τότε η υπάρχουσα ασφάλιση τους καλύπτει. 

Αν όμως το ίδιο συμβεί και κατά τη διάρκεια οποιουδήποτε παιχνιδιού με παίκτη αντίπαλης ομάδας τότε η βλάβη που θα προκληθεί δεν καλύπτεται από την ασφαλιστική. Οι παίκτες αντίπαλων ομάδων καλύπτονται μόνο στη δεύτερη περίπτωση.
Ο κ. Truman αναφέρει ότι “ το σύστημα της εταιρείας μπορεί να προσφέρει και τα δύο επίπεδα για να εξασφαλίσει την ευρύτερη δυνατή κάλυψη. Θεωρούμε ότι είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν και τα δύο όσον αφορά στο επίπεδο κάλυψης, αλλά το κόστος μεγεθύνεται αρκετά. Πέρα από αυτό, η προσωπική κάλυψη ατυχημάτων γίνεται όλο και πιο δημοφιλής”.

Πλήρης επίγνωση των αναγκών

Ο κ. Grace επισημαίνει επίσης ότι οι σύλλογοι πρέπει να γνωρίζουν τις όλες τις ασφαλιστικές ανάγκες ακόμα και αυτές των διαιτητών, όχι μόνο των παικτών. Προβάλλοντας παραδείγματα που αφορούν συγκρούσεις παικτών του ράγκμπι αναφέρει ότι “τα σωματεία πρέπει να ελέγχουν ότι υφίσταται και ισχύει η ασφάλιση επαγγελματικής ευθύνης. 

Στα διαπιστευμένα πρόσωπα θα πρέπει να παρέχεται κάλυψη, καθώς οι επαγγελματικές τους υποχρεώσεις είναι ίδιες με αυτές ενός αρχιτέκτονα, δικηγόρου ή μεσίτη ασφαλίσεων”. Ο κατάλογος των υποχρεώσεων των συλλόγων όμως δεν σταματά εδώ, καθώς οι περισσότεροι σύλλογοι δε διαφέρουν από τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε άλλους τομείς. Αυτό επομένως συνεπάγεται πως χρειάζονται ασφαλιστική προστασία για να αποζημιωθούν σε περίπτωση που υποστούν ζημία από φωτιά, κλοπή αλλά και κάλυψη της δημόσιας ευθύνης τους. Ένα άλλο κοινό στοιχείο που έχουν με άλλου είδους επιχειρήσεις είναι ότι προβαίνουν σε εράνους.

Τα πιο συνηθισμένα παραδείγματα των εκδηλώσεων που πραγματοποιούν τα αθλητικά σωματεία και ενέχουν κινδύνους είναι τα μπάρμπεκιου και οι επιδείξεις πυροτεχνημάτων. Ιδιαίτερα στις εκδηλώσεις που η προσέλευση του κόσμου είναι μεγάλη, πρέπει οι διοργανωτές να έχουν ασφαλιστική κάλυψη. Στα υψηλού επικινδυνότητας γεγονότα οι διοργανωτές – επαγγελματίες έχουν συνήθως τη δική τους ασφάλιση.

Η δυσκολία για τους μεσίτες και τους αθλητικούς συλλόγους έγκειται στο να γνωρίζουν που βρίσκεται η λεγόμενη “γκρίζα ζώνη”. Η εταιρεία Towergate TLC συνεργάζεται με πολλούς εθνικούς συλλόγους και κυβερνητικές επιτροπές, ο κ. Paul Nicholson, στέλεχος στον τομέα Αθλητισμού, υπενθυμίζει ότι οι μεσίτες πρέπει να μελετούν με μεγάλη προσοχή τα ψιλά γράμματα στα συμβόλαια. “Το πρώτο ερώτημα είναι η συμμετοχή σε ποιες αθλητικές δραστηριότητες επιδέχεται ασφάλιση. 

Ένα χωριό μπορεί να έχει ένα μικτό αθλητικό σύλλογο ποδοσφαίρου, κρίκετ και αγώνα ταχύτητας. Επί του προκειμένου αφορά ασφάλιση ιδιοκτησίας και πρέπει ταυτόχρονα να διασφαλιστεί ότι το ασφαλιστήριο συμβόλαιο καλύπτει ζημίες κατά τη διάρκεια εράνων και εθελοντικών δραστηριοτήτων. Όσον αφορά στα  πυροτεχνήματα, ανήκουν στις δραστηριότητες που εξαιρούνται από την ασφάλιση”.

Ένας τομέας στον οποίο ο κ. Nicholson δίνει έμφαση  είναι η αυξανόμενη παρουσία των δικαστικών διεκδικήσεων στον τομέα του αθλητισμού. Η προσέγγισή του είναι να “συμβουλεύει αθλητικούς συλλόγους να κάνουν ασφάλιση ατυχήματος”.

Σε έναν αγώνα ράγμπι  του συλλόγου  Redruth  το 2005, ο  δεύτερος επιθετικός της ομάδας,  κ. Richard Carroll, επιτέθηκε σε παίχτη της αντίπαλης ομάδας Halifax, τον κ. Andrew Gravil προκαλώντας του ρήξη της κόγχης του ματιού. Ο κ. Gravil μήνυσε τόσο τον Richard Carroll όσο και την Redruth. Τον Ιούνιο του 2008, το Εφετείο έκρινε ότι ήταν “έντιμο και δίκαιο” να υποστεί ο σύλλογος την ευθύνη, ανατρέποντας προηγούμενη απόφαση Ανωτάτου Δικαστηρίου που είχε βασιστεί στη διάκριση μεταξύ συμβολαίων απασχόλησης για επαγγελματικούς και ημι-επαγγελματικούς συλλόγους.

Συλλογική ευθύνη

“Το ότι ο σύλλογος επωμίζεται την ευθύνη για τη δίκαιη και έντιμη συμπεριφορά των παικτών αποτελεί για εμάς αποκύημα αγώνων” αναφέρει ο κ. Nicholson. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2012 θα μπορούσαν να κάνουν αυτά τα σωματεία ακόμη πιο δημοφιλή και να αυξήσουν τις πιθανότητες για περισσότερα συμβόλαια στα γραφεία των μεσιτών. Υπάρχει τεράστια κινητικότητα στο χώρο του αθλητισμού, καθώς παρατηρούμε μια “έκρηξη” σε ότι σχετίζεται με τα αθλητικά δρώμενα γενικότερα, όπως και περισσότερα κεφάλαια να επενδύονται, ειδικά στα ολυμπιακά αθλήματα”.

Απόδοση ευθύνης

Ο κ. Steven Aitken, συνεργάτης στο δικηγορικό γραφείο Reynolds Porter Chamberlain, τονίζει τα ζητήματα που αφορούν την ευθύνη των αθλητικών συλλόγων για τους τραυματισμούς κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. 

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, υπάρχουν 19 εκατομμύρια τραυματίες από αθλητικές δραστηριότητες κάθε χρόνο. Ο αριθμός αυτός, υπό το πρίσμα της γενικής συνειδητοποίηση της νομοθεσίας, σημαίνει αύξηση του αριθμού των αξιώσεων. 

Το κατώτατο όριο για την ανάληψη δράσης είναι υψηλό, αλλά υπάρχει. Όταν κάποιος διεκδικεί αποζημίωση για ζημία που προκλήθηκε σε αγώνα θα πρέπει να “εδραιώσει” ότι συνέβη αντικανονική πράξη κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού που ισοδυναμεί με απερίσκεπτη αδιαφορία για την ασφάλεια των παικτών. 

Το πρόσωπο που προκάλεσε τη ζημία δεν μπορεί να αποφύγει την ευθύνη λόγω της ένταξής του σε μια λέσχη ή ένα σωματείο, ούτε ο σύλλογος αποκτά αυτόματα την ευθύνη για τις ενέργειες των μελών του. Ο σύλλογος δεν θα καταστεί υπεύθυνος μόνο και μόνο επειδή το άτομο δεν έχει ασφάλιση ή τα χρήματα για το διακανονισμό της αξίωσης. Επιπρόσθετα, ευθύνη μπορεί να έχει και ο διαιτητής, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να φροντίζει τους παίκτες.  

Τα περισσότερα σωματεία είναι ενώσεις χωρίς νομική προσωπικότητα, όπως ένα μη κερδοσκοπικό σωματείο μεμονωμένων μελών. Μια τέτοια οργάνωση δεν αποτελεί νομική οντότητα και δεν μπορεί να μηνυθεί, αν και μπορούν να ασκηθούν νομικές ενέργειες κατά μεμονωμένων μελών της υπό ορισμένες συνθήκες. 

Ευθύνη μπορεί να προκύψει λόγου χάρη όπου υπάρχει γνώση επικινδυνότητας και δεν υπάρξει αποτροπή συμμετοχής, όπως όταν επιτρέπεται σε παιδιά διαφόρων ηλικιών και κατ’ επέκταση μεγέθους και δύναμης να αγωνιστούν ή όταν υφίσταται αδυναμία παροχής ασφαλούς περιβάλλοντος για τη διεξαγωγή του αγώνα. 

Εάν ο σύλλογος, το σωματείο ή ο όμιλος δεν είναι υπεύθυνος, αυτό αφήνει το κάθε μέλος αντίστοιχα να εκτίθεται σε άμεση αξίωση. Επομένως οι σύλλογοι είναι πιθανό να επιθυμούν την προστασία των μελών τους και να προβαίνουν στην ασφάλιση τους.