Θέλουν να πάρουν ασφαλιστικό ρίσκο οι ασφαλιστικές ;

Της Ελενας Ερμείδου

Την περασμένη εβδομάδα η στήλη έθεσε το θέμα των αποζημιώσεων καταστροφών που προέρχονται από την κλιματική αλλαγή, τονίζοντας ότι τα καταστροφικά συμβάντα αυξάνονται εντείνονται και ότι το underwriting βασίζεται σε δεδομένα του παρελθόντος.

Πόσο ψηλά θα φτάσουν οι αποζημιώσεις από την κλιματική αλλαγή;

Το κίνδυνο αυτό τόνισε και ο καθηγητής του τομέα Περιβαλλοντικής Υδραυλικής & Γεωπεριβαλλοντικής Μηχανικής Σχολής Μηχανικών Περιβάλλοντος, Πολυτεχνείου Κρήτης, Κωνσταντίνος Συνολάκης, λέγοντας ότι ο συνολικός αριθμός των συμβάντων από πλημμύρες είναι μεγαλύτερος  των σεισμών, προειδοποιώντας ότι λόγω των ραγδαίων εξελίξεων της φύσης των καταστροφικών συμβάντων «οι μελέτες επικινδυνότητας που έχουν οι ασφαλιστικές βασίζονται σε παλαιά δεδομένα και ότι πρέπει να επαναλαμβάνονται κάθε δέκα χρόνια».

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα όπως τόνισε και ο Ερρίκος Μοάτσος διευθύνων σύμβουλος της ΑΧΑ Ασφαλιστικής  «Το 50% της σεισμικής ενέργειας όλης της Ευρώπης εγκλείεται στην Ελλάδα, άρα καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι αυτό το θέμα για τη χώρα».

Οι ασφαλιστικές τα τελευταία χρόνια αναθεωρούν τα επενδυτικά τους μοντέλα, τις τοποθετήσεις τους στην αγορά, ζυγίζουν τους ισολογισμούς τους, ενεργητικό και παθητικό αφού οι καταστροφές έχουν παρουσία και στα δύο σκέλη των ισολογισμών από την πλευρά του ενεργητικού οι επενδύσεις και από την άλλη, το παθητικό οι καλύψεις. Μειώνουν θέσεις στα προϊόντα του άνθρακα και με τις επενδυτικές πολιτικές για μακροπρόθεσμες επενδύσεις στρέφουν τους επενδυτές σε πράσινες επενδύσεις, ακολουθώντας το χάρτη της ΕΕ για μηδενικό αποτύπωμα άνθρακα μέχρι το 2050.

Εκκρεμεί ωστόσο ο καθορισμός των σχεδίων κινδύνου κλιματικής αλλαγής στα πρότυπα της Φερεγγυότητας ΙΙ και οι τρόποι που θα ενσωματωθούν τα σενάρια διαχείρισης κινδύνων.

Η εξέλιξη των φυσικών καταστροφών, όπως από κοινού τόνισαν οι εκπρόσωποι της ΕΑΕΕ, οι καθηγητές του πολυτεχνείου και πανεπιστημίου καθώς και η WWF είναι εκθετική και όχι γραμμική. Δεν πρέπει να φτάσουμε στο σημείο χωρίς επιστροφή ούτε να βολευτούμε σε πεπατημένες οδούς, που σημαίνει ότι η ενεργειακή μετάβαση ενέχει μεγάλο ασφαλιστικό ρίσκο.

• Καταρχήν είναι το φυσικό ρίσκο των ασφαλιστικών που προέρχεται από τις φυσικές καταστροφές, που αυξάνονται και εντείνονται ωστόσο ακόμα οι ασφαλιστικές δεν έχουν εκπονήσει νέες μελέτες.
• Το κόστος της μεταβολής που θα προέλθει από την λήψη λανθασμένων επιλογών σε νέες επενδυτικές κατηγορίες
• Και το κόστος των νομικών ευθυνών από αποφάσεις που λαμβάνουν οι διευθυντές και τα στελέχη και που θα εγείρουν αξιώσεις από μετόχους και λοιπά ενδιαφερόμενα μέλη, όπως σημειώνει και η τελευταία μελέτη της Allianz Global Corporate Specialty περιγράφοντας τις πέντε νέες τάσεις του κλάδου D&O (βλ. παρακάτω).

D&O: Οι 5 νέες τάσεις και οι προοπτικές

Μιλάμε λοιπόν για συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), για τους θεσμικούς επενδυτές και τις ασφαλιστικές που και στην Ελλάδα είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής.

Δεν έχουμε καθόλου αναφερθεί να πάρουμε μία εικόνα πιο αναλυτική για το κόστος ενεργειακής μετάβασης και το ασφαλιστικό κόστος των ασφαλιστικών.