Ασφαλιστικά προγράμματα για συγκεκριμένους ασφαλιστικούς κινδύνους

Οι συμπληρωματικές καλύψεις (riders) παρέχουν επιπλέον ασφαλιστική κάλυψη σε κινδύνους που δεν καλύπτονται από τα βασικά ασφαλιστικά προγράμματα.

Ουσιαστικά οι συμπληρωματικές καλύψεις προσαρμόζουν τα βασικά προγράμματα στις ιδιαίτερες ανάγκες των πελατών. Στην περίπτωση που ο ασφαλισμένος θέλει να προσαρμόσει τις μεταβαλλόμενες ανάγκες του μπορεί να προσθέσει ή να αφαιρέσει καλύψεις από το ασφαλιστήριο.

Οι συμπληρωματικές καλύψεις προσθέτονται και εξαρτώνται από το βασικό ασφαλιστήριο και ο ασφαλισμένος πληρώνει για αυτές επιπλέον ασφάλιστρο.

Είναι ασφαλιστικά προγράμματα που καλύπτουν συγκεκριμένους ασφαλιστικούς κινδύνους και χρησιμοποιούνται προκειμένου να προσφέρουν συμπληρωματική κάλυψη ή να αυξήσουν το ασφαλισμένο κεφάλαιο ενός βασικού προγράμματος. Το ύψος του ασφαλίστρου όπως και κάθε ασφαλιστικού προγράμματος είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων και δεν αφορούν μόνο τον ασφαλιστικό κίνδυνο που καλύπτει. Η αξία τους όμως ως προγράμματα είναι αδιαμφισβήτητη και σήμερα το κόστος τους είναι ιδιαίτερα προσιτό.

Από την άλλη πλευρά, τα ασφαλιστικά «πακέτα» εντάσσονται στην στρατηγική της τμηματοποίησης της αγοράς. Έχουν μικρά και περιορισμένα ασφαλιστικά ποσά και γι αυτό είναι προσιτά ως προς το κόστος.

Οι πρόσθετες καλύψεις που εφαρμόζονται πάνω σε βασικές έχουν την φιλοσοφία του «tailor made” όπου ο κάθε πελάτης μπορεί να επιλέξει την κάλυψη σύμφωνα με τις ανάγκες του και αφορά το ύψος της κάλυψης, καθώς και το ύψος του κόστους που μπορεί να πληρώσει με βάση το διαθέσιμο εισόδημά του.

Τόσο οι συμπληρωματικές καλύψεις όσο και οι βασικές ασφάλειες είναι κερδοφόρα προγράμματα εάν και εφόσον έχουν τιμολογηθεί σωστά σε σχέση με του ασφαλιστικούς κινδύνους που καλύπτουν.

Η συμμετοχή των προσαρτημάτων του κλάδου ζωής στο σύνολο του χαρτοφυλακίου ζωής είναι 58%. Τα δίκτυα πωλούν προσαρτήματα διότι αμείβονται επί αυτών, αλλά γενικότερα προωθούν τα προγράμματα εκείνα που είναι πιο κοντά στην φιλοσοφία τους.