Όχι άλλο χάσιμο (συλλογικού) χρόνου

Δεν χωράει αμφιβολία ότι η ασφαλιστική αγορά ξεχάστηκε. Ο χρόνος που ήταν ικανός για να αναδειχθεί, να αναβαθμιστεί, να κάνει κάτι, να αλλάξει μια πορεία ετών, να εισέλθει σε μια άλλη δυναμική, δείχνει να εκπνέει. Η κυβέρνηση, ήταν καινούργια, οι ιδέες διαφορετικές, η ελπίδα για ένα νέο οικοδόμημα ζωντανή και το έδαφος εύφορο.

Ωστόσο, οι ασφαλιστικές σε συλλογικό επίπεδο δεν κινήθηκαν διότι η αναβάθμιση του κλάδου δε θα μπορούσε να γίνει από την κάθε εταιρεία ξεχωριστά. Και εδώ γεννάται το ερώτημα: ποιος συλλογικός φορέας έχει το όραμα, τις βλέψεις, την επιθυμία, την ηγετική προσέγγιση να λειτουργήσει για το συλλογικό καλό των μελών του; Ποιος μπορεί να χαράξει κοινή πορεία για έναν κλάδο με ιδιαίτερη κοινωνική σημασία; 

Οι μήνες πέρασαν, η κυβέρνηση ήλθε αντιμέτωπη με τα δύσκολα, ο χρόνος για την ασφαλιστική αγορά να μπορέσει να «αιφνιδιάσει» με τις προτάσεις της παρήλθε. 

Η μοναδική ενασχόληση της ασφαλιστικής αγοράς δια των εκπροσώπων της, το προηγούμενο διάστημα περιορίστηκε στα θέματα της κατάργησης της Επ.Ε.Ι.Α., το Εγγυητικό Ζωής, και την υπόθεση Ασπίς και Commercial. 

Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς αν τα συμφέροντα των εταιρειών είναι κοινά ώστε να υπάρχει και ενιαία γραμμή. Η απάντηση είναι ναι. Η προαγωγή της αγοράς και ποιόν δε θα ενδιέφερε; 

Το τι θα έκανε η κάθε εταιρεία και αν τα κατάφερνε να επιβιώσει, να αναπτυχθεί , να κλείσει «μαύρες τρύπες» ή όχι, είναι ένα θέμα που αφορά την κάθε ασφαλιστική αυστηρά ατομικά. Το ζήτημα λοιπόν είναι η συλλογική  προσπάθεια -δια των εκπροσώπων- για να αναπτυχθεί η αγορά. 

Χάνεται η ευκαιρία να παίξουν ρόλο ουσιαστικό θεσμοθετημένο και ισχυρό στις συντάξεις. Χάνεται η ευκαιρία να αναπτυχθούν και σε άλλους τομείς. Κάποτε έφταιγε η κακή αγορά και οι προβληματικές εταιρείες. 

Σήμερα τι φταιει; Η έλλειψη συντονισμού και οργάνωσης, η έλλειψη στόχων, η έλλειψη νέων ιδεών. Πάντως ότι και να είναι δε χωράει άλλο χάσιμο χρόνου.