Αναμέτρηση με τους αδικημένους (ανέργους, μισθωτούς και συνταξιούχους)

Η συνεχής αναζήτηση εσόδων από την κυβέρνηση είναι δικαιολογημένη στην παρούσα φάση που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε δύσκολες συνθήκες και τα κρατικά ταμεία εμφανίζονται άδεια. 

Το ερώτημα όμως είναι κατά πόσο τα μέτρα θα αποδώσουν στον βαθμό που θα αρχίζουν να γεμίζουν τα ταμεία και επίσης για πόσο χρόνο η κοινωνία θα δείχνει ανοχή στις πιέσεις που δέχεται από τη φοροεισπρακτική επιδρομή.

Στην περίπτωση που σύντομα φανεί φως και ανακοινωθεί ένα καλό αποτέλεσμα τότε θεωρείται βέβαιο ότι οι πολίτες θα καταλάβουν πώς συμμετέχουν σε μια προσπάθεια που αποδίδει θα δημιουργηθεί κλίμα αισιοδοξίας το οποίο θα δώσει παράταση στην ανοχή του λαού. Αυτό είναι το καλό σενάριο. Υπάρχει όμως και το κακό σενάριο που αφορά την περίπτωση μη απόδοσης των μέτρων που έχουν ληφθεί και ανάγκη λήψης πρόσθετων. Τα οποία δε θα είναι άλλα παρά περικοπές, νέοι φόροι, άλλες μέθοδοι άντλησης ρευστότητα από τις ίδιες όμως πηγές. Τότε η κοινωνική ανοχή θα λάβει τέλος. Και είναι βέβαιο ότι οι δυσαρεστημένες λαϊκές μάζες οδηγούν σε ανατροπές.

Προϋπόθεση λοιπόν είναι να μην φθάσουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο. Για να γίνει αυτό επιβάλλεται να υπάρξουν και έργα ανάπτυξης που απουσιάζουν από την ατζέντα της πολιτικής ζωής ή αν υπάρχουν είναι σε επίπεδο λόγων. Επίσης θα πρέπει να περάσουν στην πράξη και όλες οι καλές προθέσεις. Δηλαδή να εξοικονομηθούν χρήματα από τη φαρμακευτική δαπάνη, να υπάρξει νοικοκύρεμα στην σπατάλη της δημόσιας διοίκησης, να γίνει περιστολή κάθε εξόδου παράστασης και διάφορα άλλα… 

Επίσης θα πρέπει να ασχοληθεί και κάποιος με τις τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών που διαμορφώνονται ανέλεγκτα. Και αυτά είναι μερικά μόνο από τα όσα πρέπει να γίνουν. Πάντως, μέχρι ώρας τα δείγματα προθέσεων είναι καλά. Όμως δεν αρκούν και ο καιρός περνάει και θα είναι καλό να αποφευχθεί μια αναμέτρηση με τους αδικημένους (άνεργους, μισθωτούς και συνταξιούχους).