Αυτό σήμαινε ότι όλοι εξαρχής είχαν αποδεχτεί ότι θα υπήρχαν «γκρίζες» ζώνες οι οποίες όμως με καλή θέληση και προσπάθειες θα μπορούσαν να ξεπεραστούν για ένα και μοναδικό σκοπό: να μη χάσουν οι ασφαλισμένοι, οι πελάτες αυτής της εταιρίας τα χρήματά τους.
Και εδώ είναι ο ρόλος του κράτους. Η πολιτεία και οι εποπτικές αρχές δεν είχαν -και έχουν- ως έργο και ρόλο τον έλεγχο των εταιριών που λειτουργούν στην αγορά ώστε αυτές να είναι σύννομες και να μην εξαπατούν ούτε το κράτος ούτε τους πολίτες. Ποιος έπρεπε να το κάνει; Ποιος είχε την ευθύνη; Μάλλον κανείς.
Ωστόσο η πολιτεία αφού πρώτα είχε αφήσει ανέλεγκτη την Ασπίς να κινείται κατά την βούληση της διοίκησής της πήρε το ρίσκο έχοντας ψηφίσει ένα νόμο -ειδικά για να προχωρήσει στην ανάκληση της Ασπίς- να βάλει ένα τέλος στην ασφαλιστική εταιρία.
Μάλιστα την απόφαση αυτή «χειροκρότησε» και η διοίκηση της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών ενώ ξεκίνησαν εν θερμώ και οι διαδικασίες που υποτίθεται θα ξεκαθάριζαν την κατάσταση ώστε και οι εργαζόμενοι και οι ασφαλισμένοι να τακτοποιηθούν.
Ακολούθησαν και διευκρινίσεις από την πολιτεία για τα συμβόλαια υγείας καθώς ο τότε υπουργός κ. Παπαθανασίου -προεκλογική περίοδος- έκανε σαφές ότι και όσοι έχουν συμβόλαια υγείας είναι καλυμμένοι και οι καλύψεις τους ισχύουν. Η βάρκα έμπαζε νερά από παντού και φαινόταν.
Κύλησαν οι μέρες άλλαξε η κυβέρνηση και οι υποσχέσεις έμειναν στα χαρτιά. Σε μια προσπάθεια αναζήτησης λύσεων η Επιτροπή Αγώνα Διαμεσολαβούντων Ασπίς Πρόνοια» -διότι συγκροτήθηκε- προσπάθησε να αποσπάσει την δέσμευση του Υφυπουργού Οικονομίας κύριου Φ. Σαχινίδη ότι θα δοθεί λύση.
Μάλιστα οι εκπρόσωποι της Επιτροπής έκαναν σαφές ότι: «η αδιαφορία της πολιτείας σχετικά με το τεραστίων διαστάσεων κοινωνικό πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί οδηγεί σε κλιμάκωση του αγώνα.
Καλούμε τον υπουργό να πάρει άμεση και ξεκάθαρη θέση επί του θέματος και να ενημερώσει με σαφήνεια τους εκατοντάδες χιλιάδες εγκλωβισμένους της ασφαλιστικής εταιρίας καθώς και τα διαμεσολαβούντα πρόσωπα για τις μελλοντικές ενέργειες επί του θέματος».