Ακούει κανείς;

Η βραδύτητα ως χαρακτηριστικό κάποιες φορές, και σε ειδικές περιπτώσεις, μπορεί να θεωρηθεί πλεονέκτημα.

Σε κάποιες άλλες όμως, μπορεί να αποδειχθεί τραγική «ιδιότητα» όπως για παράδειγμα στο θέμα των ασφαλιστικών υπηρεσιών και παροχών κράτους και ιδιωτών . 

Είναι αξιοσημείωτο έως και θλιβερό, την ώρα που οι υπόλοιπες ώριμες αγορές βρίσκουν τρόπους να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση και προχωρούν στη βελτίωση των ασφαλιστικών υπηρεσιών στην Ελλάδα τα πράγματα να κυλούν σε νωχελικούς ρυθμούς.

Οι διαρθρωτικές αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις για το ασφαλιστικό ζήτημα δεν βρίσκουν ακόμα τρόπο να εφαρμοστούν και μένουν στην εκκίνηση… 

Στην Ελλάδα το ασφαλιστικό είναι ένα πρόβλημα το οποίο διαιωνίζεται και περνάει από την μια κυβέρνηση στην άλλη.

Τα Ασφαλιστικά Ταμεία αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ρευστότητας, καθώς τόσο ο αριθμός των εργαζόμενων μειώνεται με γεωμετρική ακρίβεια, ενώ παράλληλα παρατηρείται και το φαινόμενο της μη πληρωμής των εισφορών από πολλούς επιχειρηματίες. 

Ο κρατικός προϋπολογισμός επιβαρύνεται χρόνο με το χρόνο και παρά τις προσπάθειες των πολιτικά αρμοδίων το πρόβλημα δε φαίνεται να βρίσκει εύκολα λύση.   

Όπως είναι αναμενόμενο τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα αποτελούν λύση για αρκετούς ασφαλισμένους, ιδιαίτερα τους νέους οι οποίοι εμφανίζονται απαισιόδοξοι για το κατά πόσο θα καταφέρουν να πάρουν τη σύνταξή τους από τον αρμόδιο ασφαλιστικό τους φορέα.

Ωστόσο η καχυποψία για την λειτουργία και την φερεγγυότητά των ασφαλιστικών εταιρειών είναι διάχυτη οπότε και η ιδιωτική σύνταξη δεν προχωρεί όπως θα μπορούσε. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η ασφαλιστική παραγωγή στη χώρα μας είναι μόλις στο 2% του ΑΕΠ έναντι του 10% που είναι στις υπόλοιπες αγορές της Ευρωζώνης που σημαίνει ότι κάνει βήμα σημειωτόν..

Το κλίμα λοιπόν ήταν, είναι, και, δείχνει ότι θα συνεχίσει στραβό…

Βέβαια οι σημερινές συνθήκες αβεβαιότητας λόγω κρίσης, κλυδωνισμού των οικονομιών και διόγκωσης του αισθήματος ανασφάλειας για το μέλλον σε όλο και περισσότερους πολίτες του κόσμου μπορεί να αποτελούσε την αρχή μίας τάσης ανάπτυξης των ασφαλιστικών προγραμμάτων. 

Ωστόσο η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση που ξέσπασε έδειξε ότι ο ασφαλιστικός κλάδος που έχει πληγεί περισσότερο είναι αυτός της Ζωής. Οι πωλήσεις των unit linked προϊόντων έχουν καταγράψει σημαντική πτώση ενώ και τα συνταξιοδοτικά προγράμματα κινούνται με ρυθμούς χελώνας. Οι ακυρώσεις συμβολαίων αποτελούν πλέον καθημερινό φαινόμενο γεγονός που επιβαρύνει περαιτέρω την κατάσταση. 

Το μπαλάκι πέφτει εκ νέου στην κυβέρνηση η οποία θα πρέπει να αναλάβει συγκεκριμένες δράσεις προς υποστήριξη του κλάδου Ζωής. 

Ένα από τα μέτρα που ζητείται έντονα, προκειμένου να αυξηθεί ο βαθμός εμπιστοσύνης προς τις ασφαλιστικές, είναι η δημιουργία Επικουρικού Κεφαλαίου που θα καλύπτει και άλλους κλάδους και όχι μόνο το αυτοκίνητο. 

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι περισσότερες χώρες διαθέτουν Εγγυητικά Κεφάλαια τόσο για τις Ασφαλίσεις Ζωής όσο και για τις Γενικές Ασφαλίσεις. Στις ΗΠΑ, όλες οι Πολιτείες έχουν θεσπίσει την υποχρεωτική λειτουργία Εγγυητικών Κεφαλαίων για τις Ασφαλίσεις Ζωής και τις Γενικές Ασφαλίσεις.

Για την Ελλάδα, προτείνεται η άμεση θέσπιση δύο Εγγυητικών Κεφαλαίων για τους τομείς των Ασφαλίσεων Ζωής και Γενικών Ασφαλίσεων αντίστοιχα (το δεύτερο Εγγυητικό Κεφάλαιο δεν θα καλύπτει τον Κλάδο Αυτοκινήτου, ο οποίος θα συνεχίσει να έχει το υφιστάμενο Επικουρικό Κεφάλαιο). 

Με την κίνηση αυτή θεωρείται βέβαιο ότι θα αποκατασταθεί σε ένα μεγάλο βαθμό η εμπιστοσύνη προς τις ασφαλιστικές εταιρείες και θα αυξηθεί η παραγωγή ασφαλίστρων. Ωστόσο για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρξει άμεσα συνεννόηση με όλους τους -εμπλεκόμενους- συναρμόδιους φορείς..

Ακούει κανείς;;;;