Ανάκαμψη ή περιστασιακή άνοδος;

Tο rebound του τελευταίου μήνα στα διεθνή χρηματιστήρια είναι, αν μη τι άλλο, αξιοσημείωτο. Ακολουθώντας μια καταβαράθρωση τιμών που είχε προηγηθεί, προσφέρει ακόμη περιθώρια για πολύ μεγάλα κέρδη, αρκεί να επιβεβαιωθεί η άποψη ότι το χειρότερο μέρος της κρίσης θα το δούμε σε λίγους μήνες από σήμερα και ότι από εκεί και μετά, τα πράγματα θα αρχίσουν και πάλι να ανακάμπτουν σταδιακά.

Για παράδειγμα, μια μετοχή που είχε χάσει από το μέγιστο του 2007 γύρω στο 75% της αξίας της και μετά το rebound καταγράφει απώλειες 65%-70%, γιατί να μην δεχτούμε ότι μπορεί να κερδίσει 50% μέσα στην επόμενη τριετία;

Αυτό περίπου είναι και το επιχείρημα των «ταύρων». Ότι δηλαδή καταλάβαμε πού κάναμε το λάθος, η κυβέρνηση Ομπάμα είναι διατεθειμένη να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού τη συνέχεια του συστήματος, ότι αυτή τη φορά -όπως φάνηκε και στη συνάντηση των G20- οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν συμπεριφέρονται ως διεθνείς αστυνόμοι και μπορούν να τα βρουν με τους Ευρωπαίους κ.λπ.

Ο αντίλογος των «αρκούδων» είναι προφανής. Η πρώτη τους ένσταση στην τρέχουσα ανάκαμψη (γι αυτό κιόλας την χαρακτηρίζουν και ως bear market rally) έγκειται στο ότι δεν είμαστε σίγουροι για το αν η θεραπεία που ακολουθούμε και που πρόκειται να συνεχίσουμε να ακολουθούμε είναι η κατάλληλη. Και αυτό γιατί δεν έχουμε δει μέχρι τώρα κάποια σημαντικά δείγματα δομικής βελτίωσης της κατάστασης, ούτε καν στην οικονομία των ΗΠΑ, όπου η κρίση -και τα μέτρα- προηγήθηκαν χρονικά…