Ενδιαφέρον των τραπεζών για τις υπηρεσίες υγείας

Σε συνέντευξή του στο IW ο κ. Γιώργος Βελλιώτης τονίζει ότι, σε μεγάλο βαθμό, το πρόβλημα του αυξημένου ιατρικού κόστους για τους ασφαλισμένους σε ιδιωτικές εταιρείες προκαλείται από τη μη αξιοποίηση της πρωτοβάθμιας φροντίδας, αλλά και την έλλειψη μηχανισμών ελέγχου ποιότητας υγείας, ενώ αναφερόμενος στο ενδεχόμενο συνεργασίας των ασφαλιστικών εταιρειών με τα δημόσια νοσοκομεία θεωρεί ότι πρόκειται για ένα αρκετά σύνθετο στόχο, καθότι, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει, για την επίτευξή του θα πρέπει να συντονιστούν δύο «παράλληλοι κόσμοι».

Πάντως, διευκρινίζει ότι αν οι ασφαλιστικές εταιρείες αποκτούσαν πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία, οφέλη θα εξασφάλιζαν οι ασφαλισμένοι, οι ίδιες οι εταιρείες, αλλά και το δημόσιο, λόγω των αυξημένων εσόδων των κρατικών νοσηλευτικών ιδρυμάτων.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του κ. Γ. Βελιώτη στο IW:

- Στον τομέα της Υγείας ποιος ασθενεί περισσότερο, οι ασφαλισμένοι ή οι ασφαλιστικές εταιρείες που για χρόνια βλέπουν τις αποδόσεις τους στο κόκκινο;

Οι ασφαλιστικές εταιρίες αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις των ασφαλισμένων τους, επομένως δεν υπάρχει διαφοροποίηση μεταξύ τους. Και οι δύο υφίστανται τις συνέπειες ενός συστήματος υγείας με κύρια χαρακτηριστικά του την στρεβλή ανάπτυξη, την έλλειψη σύγχρονων δομών οργάνωσης και λειτουργίας την αναποτελεσματικότητα, και την σπάταλη.

- Ο κλάδος σας συνεχώς παραπονιέται για τον υψηλό ιατρικό πληθωρισμό. Ωστόσο, αντιλαμβάνεται ότι η εφαρμογή νέων τεχνολογιών στην ιατρική κοστίζει. Είναι λοιπόν δικαιολογημένο το αυξημένο κόστος των νοσοκομειακών προγραμμάτων;

Συμφωνούμε απολύτως στο ότι η εξέλιξη των νέων τεχνολογιών έχει κόστος. Όμως η εφαρμογή τους, υπό κανονικές συνθήκες έπρεπε να μειώνει το συνολικό κόστος της ιατρικής πράξης. Παραδείγματος χάριν, το συνολικό κόστος νοσηλείας για μία λαπαροσκοπική επέμβαση, θα έπρεπε να είναι μικρότερο από το συνολικό κόστος νοσηλείας για μία αντίστοιχη επέμβαση με λαπαροτομία. Δεν είναι όμως αυτή η κύρια η μόνη αιτία του παράλογα αυξημένου κόστους της νοσοκομειακής περίθαλψης στην Ελλάδα. Υπάρχει απουσία ελέγχου καταλληλότητας της παρεχόμενης περίθαλψης αποτέλεσμα της μη αξιοποίησης της πρωτοβάθμιας φροντίδας και ελλείψει μηχανισμών ελέγχου ποιότητας υγείας, όπως τα Disease and Care Management Programs.

- Έχουν μερίδιο ευθύνης οι ιατροί για την αφαίμαξη των εσόδων των ασφαλιστικών εταιρειών από τις ασφαλίσεις Υγείας;

Πρέπει να αναφέρω τα ευρήματα από την διεθνή βιβλιογραφία που σαφώς δείχνουν ότι ένα ποσοστό 30%-40% των υπηρεσιών μπορεί να χαρακτηρισθεί μη αναγκαίο, ακατάλληλο, περιττό και επικίνδυνο. To φαινόμενο του οveruse, misuse and underuse of appropriate treatment. Οι μηχανισμοί που ανέφερα προηγουμένως έχουν την δυνατότητα να διορθώσουν τα κακώς κείμενα.

- Τα προγράμματα πρωτοβάθμιας περίθαλψης, πέραν του ότι προλαμβάνουν χρόνιες ή και σοβαρές παθήσεις των ασφαλισμένων, πόσο βοηθούν στη αποθεραπεία του κλάδου από τη νόσο των υπέρογκων αποζημιώσεων;

Είναι σαφές ότι όσο νωρίτερα αντιμετωπισθεί ένα πρόβλημα υγείας, τόσο μικρότερο συνολικό κόστος έχει. Όμως τα προγράμματα που καλύπτουν και την πρωτοβάθμια περίθαλψη, κατά κανόνα στοχεύουν στην καλύτερη διαχείριση της υγείας των ασφαλισμένων, αυτό σημαίνει ότι οι πόροι που εξοικονομούνται από την έγκαιρη αντιμετώπιση ασθενειών, «επενδύονται» σε αυξημένους προληπτικούς ελέγχους ή πρακτικές.

- Επί πολλά έτη η Ένωση αναζητεί τη μαγική ιατρική συνταγή ώστε να καταστεί εφικτή η συνεργασία των μελών της με τα δημόσια νοσοκομεία. Ωστόσο, από το υπουργείο Υγείας συνεχώς δηλώνεται ότι για τις ασφαλιστικές εταιρείες δεν υπάρχουν… θέσεις στα κρατικά θεραπευτήρια. Πιστεύετε ότι η άποψη αυτή του υπουργού μπορεί να ανατραπεί;

Το πρόβλημα δεν είναι τόσο απλό, μία απόφαση υπουργού δεν αρκεί. Πρέπει να συντονιστούν δύο «παράλληλοι κόσμοι» και αυτό είναι αρκετά σύνθετο. Από την πλευρά μας ως ένωση ασφαλιστικών εταιριών, είμαστε διατεθειμένοι να συνεργαστούμε με το δημόσιο σύστημα υγείας, ώστε ταυτόχρονα με την εξασφάλιση υψηλής ποιότητας υπηρεσιών υγείας για τους ασφαλισμένους μας, να συμβάλουμε στα έσοδα των δημόσιων νοσοκομείων και έτσι να μειώσουμε σε ένα βαθμό τα βάρη των φορολογουμένων. Αναγνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο και χρειάζεται πολλή και σκληρή δουλειά για να πετύχουμε την συνεργασία, αλλά χωρίς αυτή τη δουλειά, άλλη μία ευκαιρία θα χαθεί.  Θα είναι κρίμα μια και τα οφέλη που προκύπτουν αφορούν και τα δημόσια νοσοκομεία και τους ασφαλισμένους, όχι μόνον τις εταιρείες.

- Πολλά από τα στελέχη του κλάδου σας δηλώνουν ότι ο τομέας των Ασφαλειών Υγείας μπορεί να λειτουργήσει ως φάρμακο για την αντιμετώπιση των ανίατων συνεπειών της κρίσης στην ασφαλιστική αγορά. Πόσο δίκιο έχουν να υποστηρίζουν τη θέση αυτή;

Η οικονομική κρίση δεν αλλάζει το επιδημιολογικό προφίλ των Ελλήνων -μερικοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι ίσως το επιβαρύνει. Από την άλλη πλευρά, η οικονομική δυσπραγία εντείνει την ανασφάλεια πολλών – πως θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας αν τους τύχει. Έτσι η ανάγκη για ασφάλιση υγείας γίνεται ποιο έντονη, σε αντίθεση με άλλες ασφαλιστικές ανάγκες που -κακώς κατά την γνώμη μου- υποβαθμίζονται. Όμως το να πει κανείς ότι ο κλάδος υγείας θα στηρίξει όλους τους άλλους ασφαλιστικούς κλάδους είναι μεγάλη κουβέντα και δεν μπορεί να λέγεται εύκολα γιατί όπως ο ίδιος επισημάνατε πριν, σε ορισμένους, ο κλάδος υγείας έχει επιφέρει ακατάσχετη αιμορραγία.

- Είναι αυξημένη η ζήτηση των προγραμμάτων κάλυψης πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας περίθαλψης από το ευρύ καταναλωτικό κοινό; Ιδιαίτερα την περίοδο αυτή που τα νοικοκυριά ασθενούν οικονομικά, και αναγκάζονται να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση στις δαπάνες τους.

Τα προγράμματα που καλύπτουν και πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια περίθαλψη είναι περισσότερο «καθημερινά», αφού επισκεπτόμαστε γιατρούς ή κάνουμε εξετάσεις πολύ πιο συχνά από ότι νοσηλευόμαστε. Φαίνεται ότι αυτή η ιδιότητα τους παίζει καταλυτικό ρόλο σε τέτοιες οικονομικές συνθήκες, γιατί τους τελευταίους μήνες παρατηρούμε μία έντονα αυξητική τάση στις πωλήσεις ασφαλιστικών προγραμμάτων που καλύπτουν και τις δύο βαθμίδες της περίθαλψης.

- Πόσο εύκολο είναι για τις ασφαλιστικές εταιρείες να αυξήσουν υπό δυσμενείς οικονομικές συγκυρίες τα ασφάλιστρά τους;

Το θέμα δεν είναι αν είναι εύκολο ή δύσκολο. Το θέμα είναι αν και σε ποιο βαθμό μπορούν οι ασφαλιστικές εταιρίες να προνοήσουν και να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να περιορίσουν την διασπάθιση των πόρων και κατά συνέπεια να μπορούν να κρατήσουν τα ασφάλιστρά τους σε λογικά επίπεδα. Το πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι ο έλεγχος των δαπανών δεν είναι ούτε εύκολος, ούτε ευχάριστος, όμως είναι μία υποχρέωση που έχουν οι ασφαλιστικές εταιρίες απέναντι στο σύνολο των ασφαλισμένων τους.