Πώληση Εθνικής Ασφαλιστικής: Θρίλερ για… γερά νεύρα

Aιρετικός…

Μέχρι την ώρα που γραφόταν ο «Αιρετικός», ο φάκελος της Εθνικής Ασφαλιστικής στην Τράπεζα της Ελλάδος ήταν ένα «πουκάμισο αδειανό».

Οι παλινωδίες των υποψήφιων επενδυτών –και δη των Ελληνοαμερικανών– έκαναν πολλά κεφάλια ασφαλιστών να κουνηθούν με νόημα.

Από τη στιγμή που ο στρατηγικός επενδυτής, δηλαδή κάποιος μεγάλος ασφαλιστικός όμιλος, δεν έκανε την εμφάνισή του, πολλοί περίμεναν τη δυσμενή εξέλιξη των τελευταίων μηνών.

Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι έκανε την εμφάνισή του και ένα fund του οποίου το ενεργητικό δεν ξεπερνούσε τα 300 εκατ. δολ., και ήθελε να συμμετάσχει στο σχήμα. Οποία θλιβερή κατάληξη για τη μεγαλύτερη θυγατρική της ΕΤΕ! Από τις φήμες περί Allianz, έπεσε στις διαθέσεις ενός micro-fund.

Οι ευθύνες για την εξέλιξη αυτή είναι πολλές. Η ΕΤΕ (και ο διευθύνων σύμβουλός της, κ. Φραγκιαδάκης) φέρει ευθύνες, γιατί δεν παρακολούθησε την εξέλιξη της υπόθεσης ως πωλητής, οι σύμβουλοι πώλησης το ίδιο και η Τράπεζα της Ελλάδος γιατί δεν πίεσε τις εξελίξεις.

Η EXIN είχε, και εξακολουθεί να έχει, καλές προθέσεις, αλλά φαίνεται ότι στην πρώτη φάση της πώλησης λειτούργησε με υπερβολική –και ίσως αδικαιολόγητη– αυτοπεποίθηση.

Ας ελπίσουμε ότι, μέχρι το τέλος του πρώτου τριμήνου, θα βρεθούν οι λύσεις για να λυθούν οι κόμποι στον μεγαλύτερο επενδυτικό «γόρδιο δεσμό» των τελευταίων ετών.

Η Εθνική Ασφαλιστική, παρά τις ταλαιπωρίες της σε μετοχικό επίπεδο, εξακολουθεί να ηγείται της ασφαλιστικής αγοράς. Θα ήταν κρίμα μια εταιρεία συνυφασμένη με την έννοια της ελληνικής ασφάλισης, αλλά και με παρουσία σε όλους τους ελληνικούς οικονομικούς και κοινωνικούς αγώνες, να μην καταλήξει σε «καλά χέρια».

Aναδημοσίευση από το I.W. τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου