Η τιμωρία του σώφρονα πολίτη που ασφαλίζεται

Η πολιτική δύο ταχυτήτων και άνισης μεταχείρισης,  πραγμάτων και ανθρώπων, που ισχύει στην αγορά είναι γνωστή. Επικρατεί εδώ και χρόνια παντού και σε όλα όσα αφορούν την ελληνική πραγματικότητα. 

Κάθε έννοια ισότιμης μεταχείρισης και τήρησης αρχών ισονομίας είναι χαμένη. Και φυσικά,  έχει εκλείψει  και  η εμπιστοσύνη των πολιτών σε οτιδήποτε έχει να κάνει με πρόσβαση στο δημόσιο, στην εργασία, στην υγεία, την παιδεία, τις υπηρεσίες και πολλά ακόμα. Η αντίληψη του μέσου, του γνωστού, του φίλου, του διευθυντή, της εξουσίας είναι πασίγνωστη.  Το ίδιο πασίγνωστη είναι και η θεωρία του πορτοφολιού. Όσο πιο πολλά τόσο πιο εύκολα. 

Ωστόσο σήμερα που όλα είναι διαφορετικά στο περιβάλλον της  χώρας, στην οικονομία, και την λειτουργία της αγοράς,  θα περίμενε κανείς να φυσήξει και σε αυτό το θέμα άνεμος αλλαγής.  Κάπου να αμβλυνθούν οι ανισότητες, κάπου να απελευθερωθούν οι δίοδοι της ανισοκρατίας, κάπου να πέσουν τα τείχη που ατομικισμού που οι μάγκες και οι έχοντες γνωστό ή χρήμα ήταν αυτοί που όλα τα είχαν εύκολα. 

Σήμερα που όλα είναι διαφορετικά, και οι παλιές συνήθειες και επικρατούσες τακτικές δείχνουν να μη μπορούν να περάσουν πια, θα περιμέναμε να μικρύνει και η ψαλίδα της κοινωνίας σε κάποια πράγματα. Με λύπη διαπιστώνουμε ότι  η δημιουργία ευνοϊκού περιβάλλοντος για τις ασθενείς  κοινωνικές και οικονομικές ομάδες πληθυσμού, δεν προχωρεί. 

Αντίθετα, αλλάζουν το σύστημα της υγείας, κλείνουν υποδομές του παρελθόντος (συγχωνεύονται η μοντέρνα προσέγγιση), αλλάζουν το σύστημα παιδείας με τρόπο που δεν υποστηρίζει την ιδέα της δωρεάν παιδείας , αλλάζουν το σύστημα ασφάλισης και σύνταξης με τρόπο βίαιο που δεν καταδεικνύει σεβασμό ούτε προς αυτούς που κάποτε πλήρωσαν για να λαμβάνουν σήμερα, ούτε προς αυτούς που σήμερα εργάζονται έχοντας συμπληρώσεις κάποιες δεκαετίες, ούτε σε αυτούς που πάνε να αποκτήσουν για πρώτη φορά πρόσβαση στην αγορά εργασίας.  Με βίαιο τρόπο αντιμετωπίζουν την ανεργία και  την αγορά εργασίας. Με βίαιο και την φορολογία και όσους ακολουθούσαν τις τακτικές του παρελθόντος. 

Σίγουρα κανείς δε θέλει να γίνει τιμωρός, αλλά θα πρέπει να το αποδεικνύει και στην πράξη. Όλα αυτά αποτελούν δείγματα των καιρών που έρχονται να δώσουν ένα τέλος στην παλιά γνωστή «κοινωνική» Ελλάδα.  Η μοναξιά που δημιουργείται πρέπει να καλυφθεί. Και η λύση είναι η ασφάλιση. Αυτή προστατεύει και σώζει αυτόν που είναι μόνος του και αβοήθητος. Έρχεται λοιπόν ο νομοθέτης και δίνει κίνητρο φορολογικό στις επιχειρήσεις που πραγματοποιούν ομαδικά ασφαλιστήρια  για τους εργαζόμενούς τους. Γιατί δε δίνει το ίδιο κίνητρο και στους ιδιώτες. Γιατί δεν αφαιρεί τα ασφάλιστρα από την φορολόγηση;  Δεν είναι ότι θα δώσει δουλειά στους ασφαλιστές και κάποιοι θα ισχυριστούν ότι ευνοεί κλάδους. Απλά θα ανακουφίσει τους πολίτες με μέτρο άκρως κοινωνικό. Αφέλεια, αστοχία, άγνοια  ή συνέχιση της τιμωρίας του φτωχού πλην σώφρονα πολίτη που ασφαλίζεται;  Πάντως, μπορεί να διορθωθεί …