Ποιος, γιατί, πότε και πώς θα επενδύσει στην ασφαλιστική αγορά;

Ματαίως, τα τελευταία χρόνια, περιμένουμε να δούμε την πώληση μιας ασφαλιστικής εταιρείας. Ματαίως περιμένουμε να δούμε έστω και τη συνεργασία τουλάχιστον δύο εταιρειών, ενώ ούτε λόγος δεν γίνεται για συγχωνεύσεις.

Η διαπίστωση αυτή προκαλεί σκέψεις για την ελληνική ασφαλιστική αγορά και την αξία της. Αναλύοντας τα τεκταινόμενα, μπορούμε να πούμε άφοβα πως όταν ανακινήθηκε το θέμα της πώλησης κάποιων εταιρειών – στο παρελθόν – η πλειονότητα των ανθρώπων της αγοράς «τσίμπησε» και πίστεψε ότι κάτι κινείται, κάποιος ενδιαφέρεται, κάποιος ρωτά και όλα αυτά αντικατοπτρίζουν το ενδιαφέρον που υπάρχει από επενδυτικά κεφάλαια ή επιχειρήσεις ώστε να αγοράσουν μια ασφαλιστική εταιρεία.

Ωστόσο, το πέρασμα του χρόνου απέδειξε ότι πολλά από όσα ακούγονταν εκείνες τις περιόδους αιχμής, ήταν «παραμύθια». Επιβεβαιώθηκαν, δηλαδή, εκείνοι που, ακόμη και την περίοδο των «παχιών αγελάδων», αναρωτιόντουσαν για το ποιος θα βάλει τα λεφτά του σε μια ασφαλιστική, τι θα κερδίσει, πότε θα κάνει απόσβεση και άλλα σχετικά, λογικά επιχειρήματα. Ωστόσο, ο οίστρος κάποιων να εμφανίσουν – ψευδής αποδείχθηκε – κινητικότητα συνέπαιρνε τα πλήθη και «τάιζε» τον λαό και τους πολιτικούς με αυτό που επιθυμούσαν να γευτούν: ανάπτυξη, υπερκέρδη, χρηματιστήρια, επενδύσεις, «μεγάλη ζωή» για πολλούς ανθρώπους σε μικρή χώρα. Κατέπεσαν, όμως, όλα!

Λίγο αργότερα ήρθαν οι περιπτώσεις των μεγάλων ασφαλιστικών εταιρειών, όπως η Εθνική και η Αγροτική, που σίγουρα και «όγκο» έχουν και «αίγλη». Και πάλι όμως αποδεικνύεται ότι ανάρπαστες δεν γίνονται. Κάποιοι ενδιαφέρθηκαν, ενδιαφέρονται ή θα ενδιαφερθούν – λέγεται – γι’ αυτές, χωρίς όμως ποτέ να υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που να προχωρεί και να δείχνει ότι το ενδιαφέρον είναι έντονο. Ακούγεται ότι οι ενδιαφερόμενοι τις θέλουν «κοψοχρονιά» και αυτό είναι πολύ φυσιολογικό, ο αγοραστής να θέλει να πληρώσει λίγα. Επίσης είναι αποδεκτό ο πωλητής – ή αυτός που πουλιέται – να μη θέλει να αλλάξει χέρια για ένα κομμάτι ψωμί. Ωστόσο, και αυτά – όλα – είναι θεωρητικά και δείχνουν ότι τα πράγματα είναι χλιαρά και απλά γίνεται κουβέντα…

Στη πράξη, όσο σκληρό και να ακούγεται, δεν υπάρχει ζωντανό ενδιαφέρον για επενδύσεις στην ασφαλιστική αγορά. Αυτό που συμβαίνει είναι η προσπάθεια μόχλευσης ενδιαφέροντος. Και για να καταλήξουμε: για να γίνει η δραστηριότητα ελκυστική, θα πρέπει να «τρέχει» και να αποδίδει. Θα πρέπει να «φυσάει» και, για να γίνει αυτό, χρειάζεται να ενημερωθούν σωστά οι πολίτες της χώρας για την ασφάλιση. Δεν είναι κακό το προϊόν, ούτε και οι εταιρείες που το προωθούν. Απλά δεν το έχουν μάθει ακόμα οι καταναλωτές για να το ζητούν. Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό; Δεν έχει σημασία. Ποιος θα αναλάβει την εκστρατεία; Κάποιος οφείλει να απαντήσει…