Νομοθετική ρύθμιση ενιαία για ασφαλιστικές και καταναλωτές

Η ασφαλιστική αγορά βιώνει εκνευρισμό και αναστάτωση, και την ευθύνη έχει η πολιτεία, ο ελεγκτικός μηχανισμός, οι νομοθέτες. Η σύγχυση που έχει προκληθεί από τις νέες διαδικασίες είσπραξης ασφαλίστρων είναι μεγάλη και όσο περνά ο καιρός αποκαλύπτονται και άλλα πράγματα. Η εφαρμογή των νέων κανόνων ήταν μάλλον άστοχη ίσως και επιπόλαια καταρτισμένη στην παρούσα χρονική συγκυρία και αυτό διότι υπήρχαν άλλα πράγματα που έτρεχαν. Το μήνυμα για την σοβαρή δουλειά που πρέπει να κάνουν οι εταιρείες στα αποθεματικά τους, στον εσωτερικό έλεγχο, στην υιοθέτηση των κανόνων του Solvency, είχε περάσει και οι ασφαλιστικές εργάζονταν προς αυτή την κατεύθυνση.

Αφού λοιπόν υπήρχε η πίεση, η ελεγκτική αρχή περνούσε από τις εταιρείες και «κατεύθυνε» για την σωστή εφαρμογή κανόνων φερεγγυότητας, καταδείκνυε τι πρέπει να κάνουν για να βελτιωθούν, ποιος ο λόγος τώρα να επιβληθεί ένα ακόμα μέτρο (των 7 ημερών). Ναι έπρεπε να βελτιωθεί αυτή η συγκεκριμένη διαδικασία που πράγματι είχε «ξεχειλώσει» και ήταν πληγή, ωστόσο και το αναφέρουν και οι άνθρωποι της αγοράς «δεν ήταν ακόμα η ώρα». Η βιασύνη να αναταχθούν όλα τα στρεβλά ταυτόχρονα ήταν αρνητική. Και ίσως να περιβλήθηκα και από λάθη ταχύτητος. Δηλαδή απορούν όχι μόνο ασφαλιστές αλλά και άλλες αρμόδιες αρχές, για ποιο λόγο δεν υπάρχει νομοθέτημα αλλά πράξη του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος που ορίζει το «νέο εισπρακτικό». Και συνεχίζουν για ποιο λόγο οι νέοι κανόνες δεν αφορούν και τις εταιρείες Ελεύθερης Παροχής Υπηρεσιών καθώς και τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που έχουν εδώ υποκαταστήματα. Πως νοείται σε μια αγορά ενιαία, που ο νομοθέτης ενδιαφέρεται για την αρχή ίσης μεταχείρισης να εμφανίζεται στην ασφαλιστική αγορά να ισχύουν «δύο μέτρα και δύο σταθμά». Και αυτό έχει συνέπειες διότι όπως λένε παράγοντες της αγοράς στο iw «φεύγουν οι καταναλωτές από τις εταιρείες τους μαζί με τους ασφαλιστές που συνεργάζονται και αναζητούν στέγη σε άλλες εταιρείες που δεν στριμώχνονται στο 7ημερο και συνεχίζουν να λειτουργούν όπως είχαν μάθει». Τι θα μπορούσε να απαντήσει κανείς σε αυτής την άποψη; Ότι πράγματι ορισμένες εταιρείες είναι στραγγαλισμένες ενώ κάποιες άλλες λειτουργούν χωρίς καμία αλλαγή. Στο πλαίσιο αυτό και όλο και περισσότεροι αναφέρονται στην αδικία που δημιουργεί το 7ημερο στην αγορά. Εύλογα ζητούν νομοθετική ρύθμιση και εφαρμογή σε όλους. Όμως αυτό είναι δουλειά της αγορά ή του νομοθέτη; Να προβλέψει μέσα από τις κινήσεις του να μην δημιουργεί αδικίες. Γι΄ αυτό και η άποψη να υπάρξει ένα ολοκληρωμένος νομοθετικός σχεδιασμός για την ασφαλιστική αγορά, προτάσσεται επιτακτικά. Και οι ασφαλιστές να δουλεύουν και οι καταναλωτές να προστατεύονται γνωρίζοντας ότι δε θα έχουν διαφορετική μεταχείριση –στην είσπραξη- από εταιρεία σε εταιρεία.